โทกูงาวะ สึเนนาริ
| โทกูงาวะ สึเนนาริ 徳川恒孝 | |
|---|---|
| ผู้นำตระกูลโทกูงาวะ | |
| ครองราชย์ | 18 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1963 – 1 มกราคม ค.ศ. 2023[1] |
| ก่อนหน้า | โทกูงาวะ อิเอมาซะ |
| ถัดไป | โทกูงาวะ อิเอฮิโระ |
| ประสูติ | 26 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1940 โตเกียว ประเทศญี่ปุ่น |
| พระราชบุตร | โทกูงาวะ อิเอฮิโระ 徳川家広 |
| พระราชบิดา | อิจิโร มัตสึไดระ |
| พระราชมารดา | โทโยโกะ โทกูงาวะ |
โทกูงาวะ สึเนนาริ (ญี่ปุ่น: 徳川 恒孝; โรมาจิ: Tokugawa Tsunenari; เกิดวันที่ 26 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1940) เป็นผู้นำตระกูลโทกูงาวะสาขาหลักคนที่ 18 เขาเป็นบุตรชายของ อิจิโร มัตสึไดระ และ โทโยโกะ โทกูงาวะ ทวดฝั่งพ่อของเขาคือมัตสึไดระ คาตาโมริ แห่งไอซุ ผู้มีชื่อเสียง และทวดฝั่งแม่ของเขาคือโทกูงาวะ อิเอซาโตะ ฐานะเหลนของชิมาซุ ทาดาโยชิ เจ้าแคว้นคนสุดท้ายของ แคว้นศักดินาซัตสึมะ เขาเป็นพระญาติชั้นที่ 2 กับอดีตจักรพรรดิ สมเด็จพระจักรพรรดิอากิฮิโตะ
สึเนนาริทำงานให้กับบริษัทเดินเรือสมุทร นิปปงยูเซ็ง เป็นเวลาหลายปี ก่อนจะเกษียณในเดือนมิถุนายนปี ค.ศ. 2002 และเป็นประธานของมูลนิธิไม่แสวงหาผลกำไร มูลนิธิโทกูงาวะเมโมเรียล[2] องค์กรไม่แสวงหากำไรนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่ออนุรักษ์สมบัติทางวัฒนธรรมที่เหลืออยู่ของตระกูลโทกูงาวะ ซึ่งหลายชื้นสูญหายในการปฏิรูปเมจิและการทิ้งระเบิดของสหรัฐในสงครามโลกครั้งที่สอง[2] ใน ค.ศ. 2007 สึเนนาริตีพิมพ์หนังสือชื่อ เอโดะ โนะ อิเด็นชิ (江戸の遺伝子) ที่เผยแพร่เป็นภาษาอังกฤษภายใต้ชื่อ The Edo Inheritance ใน ค.ศ. 2009 ซึ่งพยายามจะโต้แย้งความเชื่อทั่วไปในหมู่ชาวญี่ปุ่นว่ายุคเอโดะ (เป็นช่วงที่ตระกูลโทกูงาวะของเขาปกครองญี่ปุ่นในฐานะโชกุน) คือยุคมืดที่ญี่ปุ่นตัดขาดจากโลกและล้าหลัง ในทางตรงข้าม เขาโต้แย้งว่านี่เป็นช่วงเวลาแห่งสันติภาพและความเจริญรุ่งเรืองที่เกิดขึ้นในช่วง 250 ปีที่ผ่านมา นำมาซึ่งการปฏิรูปเศรษฐกิจครั้งสำคัญ การเติบโตของวัฒนธรรมเมืองที่มีความซับซ้อน และการพัฒนาสังคมที่เป็นเมืองมากที่สุดในโลก[3]
โทกูงาวะสละตำแหน่งหัวหน้าตระกูลโทกูงาวะในวันที่ 1 มกราคม ค.ศ. 2023[1] โทกูงาวะ อิเอฮิโระ บุตรชายของเขา รับตำแหน่งนั้นต่อ[1][4]
อ้างอิง
[แก้]- ↑ 1.0 1.1 1.2 Morishita, Kae. "Tokugawa clan's place in history assured, says new family head". The Asahi Shimbun (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2023-12-07.
- ↑ 2.0 2.1 Yoshida, Reiji (2002-09-15). "Where are they now?". The Japan Times (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2019-11-02.
- ↑ "The Edo Inheritance by Tokugawa Tsunenari เก็บถาวร 19 กุมภาพันธ์ 2012 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน". International House of Japan. Retrieved 25 May 2009.
- ↑ Jeffs, Angela (2008-11-08). "Translating in the spirit of samurai". The Japan Times (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2019-11-02.
อ่านเพิ่ม
[แก้]- Jones, Clayton (1990-05-27). "Great-Grandson of Last Shogun Accepts Life as Special but Ordinary Businessman". Los Angeles Times (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2023-12-07.
- Talmadge, Eric (2003-11-16). "Tokyo Marks Its 400th Year, Rather Quietly". Los Angeles Times (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2023-12-07.
- Yoshida, Reiji (2002-08-04). "Salaryman quits to devote time to family name: Tokugawa". The Japan Times (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2023-12-07.
- Yoshida, Reiji (2002-09-15). "Where are they now?". The Japan Times (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2023-12-07.