เอสเอส เพนเดิลตัน
 ซากเรือ เพนเดิลตัน บริเวณประภาคารพอลล็อกริป
| |
| ประวัติ | |
|---|---|
 | |
| ชื่อ | เพนเดิลตัน |
| เจ้าของ |
|
| ผู้ให้บริการ |
|
| ท่าเรือจดทะเบียน |  พอร์ตแลนด์ ออริกอน สหรัฐ |
| อู่เรือ | อู่เรือเคย์เซอร์ พอร์ตแลนด์ ออริกอน |
| Yard number | 49 |
| เดินเรือแรก | 21 มกราคม ค.ศ. 1944 |
| สร้างเสร็จ | กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1944 |
| หยุดให้บริการ | 18 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1952 |
| รหัสระบุ |
|
| ความเป็นไป | เรือแตกเป็นสองท่อน |
| ลักษณะเฉพาะ | |
| ประเภท: | ที2-เอสอี-เอ1 แท็งเกอร์ |
| ขนาด (ตัน): |
|
| ความยาว: | 504 ฟุต 0 นิ้ว (153.62 เมตร) |
| ความกว้าง: | 68 ฟุต 2 นิ้ว (20.78 เมตร) |
| ความลึก: | 39 ฟุต 2 นิ้ว (11.94 เมตร) |
| ระบบพลังงาน: | 6,000 แรงม้า (Steam turbine) |
| ระบบขับเคลื่อน: | Single-screw propeller |
| ความเร็ว: | 16 นอต (30 กิโลเมตรต่อชั่วโมง) |
| ลูกเรือ: | 41 |
เอสเอส เพนเดิลตัน เป็นเรือประเภทที2-เอสอี-เอ1 แท็งเกอร์ สร้างขึ้นใน ค.ศ. 1944 ที่พอร์ตแลนด์ รัฐออริกอน สหรัฐ โดยมีองค์การเรือรบเป็นเจ้าของ เรือถูกขายให้กับบริษัทเนชันแนลบัลค์แคริเออส์ใน ค.ศ. 1948 โดยได้ใช้งานจนถึงเดือนกุมภาพันธ์ ค.ศ. 1952 ซึ่งเรือได้แตกหักเป็นสองท่อนในพายุ และพลิกคว่ำในน้ำท่ามกลางสภาพอากาศที่หนาวเย็น เรื่องราวการจมของเรือ และการช่วยชีวิตของลูกเรือ ถุกนำไปเขียนในหนังสือปี 2009 ที่ชื่อว่า The Finest Hours: The True Story Behind the US Coast Guard's Most Daring Rescue ซึ่งเขียนโดย ไมเคิล ทูเจียส ต่อมาหนังสือเล่มนี้ก็เป็นแรงบันดาลใจแก่ภาพยนตร์ของดิสนีย์ที่ชื่อว่า เดอะไฟเนสต์อาเวอส์ เข้าฉายใน ค.ศ. 2016 ซึ่งเน้นเรื่องราวเกี่ยวกับการเอาชีวิตรอดจากเรือ เพนเดิลตัน
ประวัติ[แก้]
เพนเดิลตัน ปล่อยลงน้ำเมื่อวันที่ 21 มกราคม ค.ศ. 1944 และสร้างเสร็จในเดือนถัดมา เรือลำนี้ถูกสร้างขึ้นเพื่อใช้งานในคณะกรรมการการเดินเรือสหรัฐ[1] โดยมีองค์การเรือรบเป็นเจ้าของ ท่าเรือที่ขึ้นทะเบียนคือพอร์ตแลนด์ในรัฐออริกอน เรือถูกระบุด้วยหมายเลข 245142 และรหัส KWAA[2] ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง เรือเพนเดิลตัน เป็นหนึ่งในขบวนเรือสินค้า โอเอ็น 249 ซึ่งออกจากลิเวอร์พูลในแลงคาสเชอร์ สหราชอาณาจักร เมื่อวันที่ 18 สิงหาคม ค.ศ. 1944 และได้มาถึงนิวยอร์กในวันที่ 2 กันยายน[3]
เพนเดิลตัน ถูกโอนให้กับบริษัทเนชันแนลบัลค์แคริเออส์ในวิลมิงตัน รัฐเดลาแวร์ ใน ค.ศ. 1948[1] ต่อมาในเดือนกรกฎาคม ค.ศ. 1951 เพนเดิลตัน ได้ล่องไปในแม่น้ำฮัดสันในรัฐนิวยอร์ก โดยเรือได้รับความเสียหายส่วนหนึ่ง[4]
ในวันที่ 18 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1952 ขณะอยู่ในเส้นทางจากนิวออร์ลีนส์ไปยังบอสตัน เรือเพนเดิลตันได้แตกหักเป็นสองท่อนเนื่องจากพายุ บริเวณทางทิศใต้ของเคปค้อด รัฐแมสซาชูเซตส์[1]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ 1.0 1.1 1.2 Visser, Auke. "Pendleton". Auke Visser's Famous T – Tankers Pages. Auke Visser. สืบค้นเมื่อ September 30, 2014.
- ↑ Lloyd's of London (1945). "Lloyd's Register Steamers and Motorships" (PDF). Plimsoll Ship Data. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2016-03-04. สืบค้นเมื่อ September 30, 2014.
- ↑ "Convoy ON.249". Convoyweb. สืบค้นเมื่อ October 1, 2014.
- ↑ Visser, Auke. "Pendleton Wreck". Auke Visser's Famous T – Tankers Pages. Auke Visser. สืบค้นเมื่อ September 30, 2014.
หนังสือ[แก้]
- Marquard, Bryan (December 4, 2018). "Andy Fitzgerald, last surviving rescuer of 32 men off oil tanker, dies at 87". The Boston Globe. สืบค้นเมื่อ December 4, 2018.