เอมิเรตไซเรไนกา
เอมิเรตไซเรไนกา إمارة برقة (อาหรับ) | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1949–1951 | |||||||||
 ธงชาติ
.svg) ตราแผ่นดิน
| |||||||||
 เอมิเรตไซเรไนกาในลิเบีย | |||||||||
| เมืองหลวง | เบงกาซี | ||||||||
| ภาษาทั่วไป | ภาษาอาหรับ | ||||||||
| ศาสนา | อิสลาม | ||||||||
| การปกครอง | สมบูรณาญาสิทธิราชย์ | ||||||||
| เอมีร์ | |||||||||
• 1949-1951 | อิดริส | ||||||||
| ประธานฝั่งบริเตน | |||||||||
• 1949-1951 | เอริก เดอ แคนโดล | ||||||||
| ประวัติศาสตร์ | |||||||||
• เอกราช | 1 มีนาคม 1949 | ||||||||
| 24 ธันวาคม 1951 | |||||||||
| สกุลเงิน | ปอนด์อียิปต์ | ||||||||
| |||||||||
เอมิเรตไซเรไนกา (อาหรับ: إمارة برقة) เกิดขึ้นเมื่อซัยยิด อิดริส ประกาศให้ไซเรไนกาเป็นรัฐอิสระเพียงฝ่ายเดียวเมื่อวันที่ 1 มีนาคม 1949 โดยได้รับการสนับสนุนจากสหราชอาณาจักร[2] ซัยยิด อิดรีสประกาศตนเป็นประมุขแห่งไซเรไนกาใน 'การประชุมระดับชาติ' ที่เมืองเบงกาซี[3]การยอมรับโดยสหราชอาณาจักรไม่ได้มีอิทธิพลต่อทัศนคติของสหประชาชาติ และอังกฤษและฝรั่งเศสได้รับคำสั่งให้เตรียมรับมือการประกาศเอกราชของลิเบียในมติที่ผ่านเมื่อวันที่ 21 พฤศจิกายน 1949[3] มีการประกาศเอกราชของราชอาณาจักรลิเบียเมื่อวันที่ 24 ธันวาคม 1951 และในวันที่ 27 ธันวาคม เอมีร์ ไอดริส ได้ขึ้นครองราชย์เป็นกษัตริย์อิดริสที่ 1[2][4][3]
ธงสีดำที่มีสัญลักษณ์รูปดาวและจันทร์เสี้ยวสีขาวถูกนำมาใช้โดยอิดริสในขณะที่เขาได้รับการประกาศให้เป็นเอมีร์ในปี 1947 ธงนี้กลายเป็นธงชาติลิเบียในปี 1951 โดยมีการเพิ่มแถบสีแดงและสีเขียวซึ่งแสดงถึง ตรีโปลิเตเนีย และ เฟซซัน ตามลำดับ อิดริสในฐานะกษัตริย์แห่งลิเบียทรงใช้ธงของเอมิเรตไว้เป็นธงพระอิสริยยศส่วนพระองค์ โดยมีการเพิ่มมงกุฎสีขาวที่ด้านบน[5]
เมื่อวันที่ 6 มีนาคม 2012 สะท้อนเหตุการณ์เมื่อ 63 ปีก่อน การประชุมลักษณะเดียวกันนี้จัดขึ้นที่เมืองเบงกาซี โดยเรียกร้องให้ไซเรไนกามีอำนาจปกครองตนเองและเป็นสหพันธรัฐมากขึ้น อาเหม็ด อัล-เซนุสซี พระญาติของอิดริส ได้รับการประกาศให้เป็นประธานสภาถ่ายโอนอำนาจแห่งไซเรไนกาที่ประกาศก่อตั้งขึ้น[6]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ "Himno Nacional de Cirenaica (1949-1951) : "النشيد الوطني لإمارة برقة العربية"". YouTube.
- ↑ 2.0 2.1 Minahan, James (2002). Encyclopedia of the Stateless Nations: S-Z. Greenwood Publishing Group. p. 1659. ISBN 978-0-313-32384-3.
- ↑ 3.0 3.1 3.2 Schulze, Reinhard (2002). A modern history of the Islamic world. I.B.Tauris. p. 135. ISBN 978-1-86064-822-9.
- ↑ Selassie, Bereket H. (1974). The executive in African governments. Heinemann. p. 94. ISBN 978-0-435-83100-4.
- ↑ Barraclough, Flags of The World (1965), p. 215.
- ↑ "Libyan leader says autonomy call a foreign plot - AlertNet". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-06-11. สืบค้นเมื่อ 2012-07-21.