เวอร์จิล แอบโล
| เวอร์จิล แอบโล | |
|---|---|
.jpg) แอบโลเมื่อปี 2019 | |
| เกิด | 30 กันยายน ค.ศ. 1980 (40 ปี) ร็อกฟอร์ด รัฐอิลลินอยส์ สหรัฐอเมริกา |
| สัญชาติ | อเมริกัน |
| ศิษย์เก่า | |
| อาชีพ |
|
| ปีปฏิบัติงาน | 2011–ปัจจุบัน |
| ตำแหน่ง |
|
| คู่สมรส | แชนนอน ซันด์เบิร์ก (แต่งปี 2009) |
| บุตร | 2 |
เวอร์จิล แอบโล (Virgil Abloh; /ˈæbloʊ/; เกิดเมื่อ 30 กันยายน 1980) เป็นนักธุรกิจ, นักออกแบและดีเจ ผู้กำกับศิลป์เครื่องแต่งกายบุรุษของหลุยส์ วิตตองตั้งแต่เดือนมีนาคม 2018 แอบโลห์ยังเป็นซีอีโอของตราสินค้าแฟชั่นจากเมืองมิลาน ออฟ-ไวท์ที่เขาก่อตั้งขึ้นเมื่อปี 2013
แอบโลจบการศึกษาด้านสถาปัตยกรรมศาสตร์ และได้เริ่มต้นทำวานด้านแฟชั่นแนวสตรีทแฟชั่นที่ชิคาโก ก่อนจะเข้าอินเทิร์นที่เฟนดีในปี 2009 คู่กับแรปเปอร์ คานเย เวสต์ แอบโลเป็นชาวอเมริกันที่มีเชื้อสายแอฟริกาคนแรกที่ได้ทำงานเป็นผู้กำกับศิลป์ในบริษัทสินค้าแฟชั่นหรูหราของฝรั่งเศส[1] เขาได้รับการขนานนามโดยนิตยสาร ไทม์ ให้เป็นหนึ่งใน 100 บุคคลที่ทรงอิทธิพลที่สุดของปี 2018[2]
ชีวิตช่วงต้นและการศึกษา[แก้]
เวอร์จิล แอบโล เกิดเมื่อวันที่ 30 กันยายน 1980 ที่เมืองร็อกฟอร์ด รัฐอิลลินอยส์ ในครอบครัวผู้อพยพชาวกานา[3] แม่ของเขาเป็นช่างทำเสื้อผ้า[4] ส่วนพ่อของเขาเป็นผู้จัดการในบริษัทสีแห่งหนึ่ง[5] แอบโลเข้าศึกษาในโรงเรียนมัธยมบอยแลนคาธอลิก จบการศึกษาในปี 1998[3] และจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยวิสคอนซิน-แมดิสันในปี 2002 ด้วยปริญญาวิทยาศาสตร์สาขาวิศวกรรมโยธา[3] เขาได้รับปริญญาสถาปัตยกรรมศาสตร์มหาบัณฑิตจากสถาบันเทคโนโลยีอิลลินอยส์ (IIT) ในปี 2006[6] ขณะที่แอบโลเรียนอยู่ที่ IIT มีอาคารหนึ่งในวิทยาเขตที่กำลังก่อสร้างอยู่ขณะนั้นซึ่งออกแบบโดยสถาปนิก เรม คูลฮาส อันส่งผลให้เขาเริ่มมีความสนใจในวงการแฟชั่น[3] ขณะที่ศึกษาด้านสถาปัตยกรรมศาสตร์อยู่นั้น แอบโลได้ออกแบบเสื้อยืดและเขียนบทความเกี่ยวกับแฟชั่นและการออกแบบบนบล็อก เดอะบริลเลียนซ์ (The Brilliance)[7][8] แอบโลได้พบกับนักดนตรีที่มีชื่อเสียง คานเย เวสต์ ขณะทำงานเกี่ยวกับการพิมพ์อยู่ที่ชิคาโก[8]
รางวัลและเกียรติยศ[แก้]
แอบโลได้รับรางวัลใหญ่ครั้งแรกในปี 2011 สำหรับงานออกแบบภาพปกให้กับอัลบัม วอตช์เดอะโธรน จากปี 2011 ของเจย์ซี/แคนเย เวสต์ ซึ่งได้รับรางวัลแกรมมีสำหรับหีบห่อแผ่นเสียงยอดเยี่ยม[3] ในปี 2015 แอบโลในนามของออฟ-ไวท์ ℅ เป็นหนึ่งในผู้เข้ารอบสุดท้ายของรางวัลเครือบริษัทแอลวีเอมเอช และเป็นนักออกแบบชาวอเมริกันคนเดียวที่ได้รับการเสนอชื่อสำหรับรางวัลนี้ ผลงานเสื้อยืดของแอบโลที่ได้รับแรงบันดาลใจมาจากนิตยสารการ์ตูนฝรั่งเศส ชาร์ลี เฮบโดชื่อ “War is Not Over!” (สงครามยังไม่จบ!) รวมถึงเครื่องแต่งกายท่อนบนของเขาจากคอลเลกชั่นสตรีปี 2015 เป็นผลงานที่สร้างชื่อเสียงให้กับเขามากที่สุด[9] เขาได้รับรางวัลเออร์บันลูกซ์ (Urban Luxe) ในปี 2017 จากรางวัลแฟชั่นบริเตน[4] และได้รับรางวัลนักออกแบบชายแห่งปีจากจีคิวในปี 2017 โดยเฉพาะจากผลงานของเขาในฐานะผู้กำกับครีเอทีฟของแบรนด์ออฟ-ไวท์ และผลงานร่วมกับไนกี[10] ผลงานร่วม (collaboration) ของแอบโลระหว่างออฟ-ไวท์กับแอร์จอร์แดน “เดอะเท็น” (the Ten) ได้รับรางวัลรองเท้าแห่งปี 2017 และที่ซึ่งเขาได้รับรางวัลนักออกแบบเครื่องประดับแห่งปีเช่นกัน[11] แอบโลมีชื่อปรากฏในรายขื่อของนิตยสาร ไทม์ ในรายชื่อบุคคลที่ทรงอิทธิพลที่สุดแห่งปี 2018 เป็นหนึ่งในสองนักออกแบบที่มีรายชื่อสำหรับปีนั้น[12] ใน ไทม์ ฉบับนั้น ศิลปินชาวญี่ปุ่น ทาคาชิ มุราคะมิ ระบุว่าความสำเร็จอันน่าประทับใจของแอบโลได้นำไปสู่รายชื่อของเขาในฐานะบุคคลที่ทรงอิทธิพลมากที่สุด 100 คนของไทม์ในปีนั้น[13] ในเดือนธันวาคม 2018 แอบโลได้รับรางวัลนักประดิษฐ์แนวหน้า (leading innovator) จาก เอบอนีพาวเวอร์ 100 คู่กับ SHAVONE[14] ในปี 2019 แอบโลยังได้รับการเสนอชื่อเป็นนักออกแบบเครื่องแต่งกายบุรุษแห่งปี[15]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ Hyman, Dan (May 23, 2019). "Virgil Abloh Has Designs on High Culture". The New York Times (ภาษาอังกฤษ). ISSN 0362-4331. สืบค้นเมื่อ June 13, 2019.
- ↑ อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ
<ref>ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ:1 - ↑ 3.0 3.1 3.2 3.3 3.4 Yotka, Steff (March 28, 2018). "A Brief History of Virgil Abloh's Meteoric Rise". Vogue (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ April 21, 2018.
- ↑ 4.0 4.1 Friedman, Vanessa; Paton, Elizabeth (March 26, 2018). "Louis Vuitton Names Virgil Abloh as Its New Men's Wear Designer". The New York Times (ภาษาอังกฤษ). ISSN 0362-4331. สืบค้นเมื่อ April 21, 2018.
- ↑ "5 things you need to know about Virgil Abloh". TRACE (ภาษาฝรั่งเศส). 2018-03-30. สืบค้นเมื่อ 2018-12-18.
- ↑ Rock, Michael (February 6, 2017). "Virgil Abloh - Columbia GSAPP". Columbia GSAPP (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ April 21, 2018.
- ↑ "THE BRILLIANCE". The Brilliance (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ December 17, 2019.
- ↑ 8.0 8.1 Johnson, Steve (June 5, 2019). "Virgil Abloh's journey — from T-shirts to Kanye West to Louis Vuitton — now stops at the MCA for an exhibit devoted to the Rockford artist". Chicago Tribune (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ June 13, 2019.
- ↑ "This Just In: Meet the LVMH Prize Finalists".
- ↑ "Virgil Abloh and Asap Rocky at The 2017 GQ Australian Men of the Year Awards". PAUSE. สืบค้นเมื่อ 1 April 2019.
- ↑ Carballo, Charlie. "Virgil Abloh and Tabitha Simmons Are Among the CFDA Awards Nominees". Footwear News. สืบค้นเมื่อ 1 April 2019.
- ↑ Wolf, Cam (April 19, 2018). "Virgil Abloh Is One of Time's 100 Most Influential People in the World". GQ (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ April 21, 2018.
- ↑ Murakami, Takashi. "Virgil Abloh". Time. สืบค้นเมื่อ 1 April 2019.
- ↑ Long, Tia (February 27, 2019). "SHAVONE. Is Stepping Out of Tech and Into Her Own". PAPER MAGAZINE.
- ↑ Carballo, Charlie (March 19, 2019). "Virgil Abloh and Tabitha Simmons Are Among the CFDA Awards Nominees". FootwearNews. สืบค้นเมื่อ April 12, 2019.
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
- Caramanica, Jon (August 24, 2019). "Can Virgil Abloh Fit in a Museum?". The New York Times (ภาษาอังกฤษ). ISSN 0362-4331. สืบค้นเมื่อ September 4, 2019.
- Yotka, Steff (August 30, 2019). "Before Vogue's Forces of Fashion Event, Hear Virgil Abloh in his Own Words". Vogue (ภาษาอังกฤษ). Condé Nast. สืบค้นเมื่อ September 8, 2019.
