เลา

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

เลา
การจำแนกชั้นทางวิทยาศาสตร์ แก้ไขการจำแนกนี้
โดเมน: ยูแคริโอตา
อาณาจักร: พืช
เคลด: พืชมีท่อลำเลียง
เคลด: พืชดอก
เคลด: พืชใบเลี้ยงเดี่ยว
เคลด: Commelinids
อันดับ: หญ้า
วงศ์: หญ้า
วงศ์ย่อย: Panicoideae
สกุล: อ้อย
L.
สปีชีส์: Saccharum spontaneum
ชื่อทวินาม
Saccharum spontaneum
L.

เลา[1] (ชื่อวิทยาศาสตร์: Saccharum spontaneum) เป็นพืชในวงศ์หญ้า (Poaceae) สกุลอ้อย (Saccharum) มีถิ่นกำเนิดในเอเชียใต้[2] เป็นหญ้าอายุหลายปี ลำต้นกลวง แข็งตั้งขึ้นสูง 1-2 เมตร บริเวณข้อมีตาราก 2 แถว กาบใบผิวเกลี้ยง มีขนที่ขอบใบ รูปขอบขนานแคบ กว้าง 0.5-1.58 ซม. ยาว 60-100 ซม. ขอบใบมีขนสากมือ ลิ้นใบเป็นแผ่นแข็งปลายโค้ง ดอกออกเป็นช่อแตก แขนงกว้าง สีขาวแกมเทา ช่อดอกย่อยรูปไข่หรือรูปหอก ยาว 3-4 ซม. กาบช่อย่อยรูปเรือ เนื้อบางผิวเกลี้ยง ขอบมีขนอ่อนนุ่มคล้ายไหมกาบเป็นขนบาง ขอบบนมีขน กลีบเกล็ดรูปกรวย รังไข่รูปกระสวย ยอดเกสรสีม่วงหรือชมพู อับเรณูสีเหลือง จำนวนสามอัน[3]

เลาเป็นหนึ่งในพืชที่ใช้เป็นมวลชีวภาพได้[4][5] ในทางอายุรเวทระบุว่ารากของเลามีรสหวาน ใช้เป็นยาขับปัสสาวะ ยาบำรุง ยาสมาน และรักษาอาการอาหารไม่ย่อย[6] ใบของเลาใช้ทำเป็นเชือกหรือทำเป็นเครื่องจักสานได้[7] ในสหรัฐอเมริกาจัดพืชชนิดนี้เป็นพืชรุกราน[8][9]

อ้างอิง[แก้]

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]