เรือประจัญบานชั้นโคโลราโด
_New_York_1932.jpg) เรือประจัญบานโคโลราโดกำลังแล่นออกจากนครนิวยอร์ก ราวปี ค.ศ. 1932
| |
| ภาพรวมชั้น | |
|---|---|
| ชื่อ: | เรือประจัญบานชั้นโคโลราโด |
| ผู้สร้าง: | |
| ผู้ใช้งาน: |
.svg){kind=small} กองทัพเรือสหรัฐ |
| ก่อนหน้าโดย: | ชั้นเทนเนสซี |
| ตามหลังโดย: |
|
| สร้างเมื่อ: | 1917–1923 |
| ในประจำการ: | 1921–1947 |
| วางแผน: | 4 |
| เสร็จแล้ว: | 3 |
| ยกเลิก: | 1 |
| ปลดประจำการ: | 3 |
| ลักษณะเฉพาะ [1] | |
| ประเภท: | เรือประจัญบานซูเปอร์เดรดนอต |
| ขนาด (ระวางขับน้ำ): | 32,600 ลองตัน (33,100 ตัน) |
| ความยาว: | 624 ฟุต 3 นิ้ว (190.27 เมตร) |
| ความกว้าง: | 97 ฟุต 4 นิ้ว (29.67 เมตร) |
| กินน้ำลึก: | 30 ฟุต 6 นิ้ว (9.30 เมตร) |
| ระบบพลังงาน: |
|
| ระบบขับเคลื่อน: |
|
| ความเร็ว: | 21 นอต (39 กม./ชม.; 24 ไมล์/ชม.) |
| พิสัยเชื้อเพลิง: | 8,000 ไมล์ทะเล (15,000 กม.; 9,200 ไมล์) ที่ 10 นอต (19 กม./ชม.; 12 ไมล์/ชม.) |
| อัตราเต็มที่: | 1,080 นาย |
| ระบบตรวจการและปฏิบัติการ: |
|
| ยุทโธปกรณ์: |
|
| เกราะ: |
|
เรือประจัญบานชั้นโคโลราโด (อังกฤษ: Colorado-class battleship) เป็นชั้นเรือประจัญบานซูเปอร์เดรดนอตจำนวน 4 ลำของกองทัพเรือสหรัฐ นับเป็นเรือประจัญบานรุ่นสุดท้ายที่สร้างขึ้นก่อนสนธิสัญญานาวิกวอชิงตันปี ค.ศ. 1922 เรือเหล่านี้ได้รับการออกแบบในช่วงสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง และการก่อสร้างยังคงดำเนินต่อไปแม้สงครามจะสิ้นสุดลงแล้ว ถึงแม้จะมีการวางกระดูกงูสำหรับเรือทั้ง 4 ลำ แต่มีเพียง 3 ลำเท่านั้นที่เข้าประจำการ คือ โคโลราโด แมริแลนด์ และเวสต์เวอร์จิเนีย ส่วนวอชิงตันถูกยกเลิกการสร้างขณะที่สร้างไปแล้วกว่า 75% ตามเงื่อนไขของสนธินาวิกวอชิงตัน ด้วยเหตุนี้ เรือประจัญบานชั้นโคโลราโด ที่ติดตั้งปืนหลักขนาด 16 นิ้ว จึงกลายเป็นเรือรบรุ่นสุดท้ายและทรงพลังที่สุดของกองทัพเรือสหรัฐ จนกระทั่งเรือชั้นนอร์ทแคโรไลนาได้เข้าประจำการก่อนเริ่มสงครามโลกครั้งที่สองไม่นาน
เรือประจัญบานชั้นโคโลราโดเป็นกลุ่มสุดท้ายของเรือประจัญบานแบบมาตรฐาน (Standard-type battleship) ที่ออกแบบให้มีความเร็วและการควบคุมที่ใกล้เคียงกัน โดยพัฒนาต่อยอดมาจากเรือประจัญบานชั้นเทนเนสซี (Tennessee-class battleship) โดยมีการปรับปรุงอำนาจการโจมตีให้ทรงพลังยิ่งขึ้นด้วยปืนหลักขนาด 16 นิ้ว จำนวน 8 กระบอก และเรือชั้นโคโลราโดถือเป็นเรือรบหลักรุ่นสุดท้ายของสหรัฐที่ใช้ป้อมปืนหลัก 4 ป้อม และปืนที่ติดตั้งบนป้อมปืนเป็นแบบปืนคู่
เรือประจัญบานทั้ง 3 ลำนี้ล้วนมีประวัติการทำหน้าที่อันยาวนานในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง ยูเอสเอส แมริแลนด์ และเวสต์เวอร์จิเนีย ปรากฏตัวอยู่ ณ ท่าเรือเพิร์ลฮาร์เบอร์ขณะที่เกิดเหตุโจมตีเมื่อวันที่ 7 ธันวาคม ค.ศ. 1941 แมริแลนด์จะได้รับความเสียหายเพียงเล็กน้อย ส่วนเวสต์เวอร์จิเนียกลับจมลงในน่านน้ำตื้นของท่าเรือ แต่ต่อมาก็สามารถกู้ขึ้นมาและซ่อมแซมได้ เรือทั้ง 3 ลำทำหน้าที่เป็นเรือสนับสนุนการยิงทางทะเลในปฏิบัติการสะเทินน้ำสะเทินบกจำนวนมาก แมริแลนด์และเวสต์เวอร์จิเนียได้เข้าร่วมในยุทธการสำคัญครั้งสุดท้ายระหว่างเรือรบผิวน้ำ นั่นคือ ยุทธการช่องแคบซูริกาโอ ในระหว่างยุทธนาวีที่อ่าวเลย์เตเมื่อเดือนตุลาคม ค.ศ. 1944 หลังสงคราม เรือทั้งสามลำถูกปลดประจำการและถูกนำไปแยกชิ้นส่วนในช่วงปลายทศวรรษที่ 1950
เรือในชั้น[แก้]
| ชื่อ | หมายเลขตัวเรือ | ผู้สร้าง | วางกระดูกงู | ปล่อยลงน้ำ | เข้าประจำการ | ปลดประจำการ | ความเป็นไป |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| โคโลราโด | BB-45 | บริษัทต่อเรือนิวยอร์ก, แคมเดน, รัฐนิวเจอร์ซีย์ | 29 พฤษภาคม 1919 | 22 มีนาคม 1921 | 30 สิงหาคม 1923 | 7 มกราคม 1947 | นำออกจากทะเบียนเรือ 1 มีนาคม 1959; ขายแยกชิ้นส่วน 23 กรกฎาคม 1959 |
| แมริแลนด์ | BB-46 | บริษัทต่อเรือนิวพอร์ตนิวส์, นิวพอร์ตนิวส์, รัฐเวอร์จิเนีย | 24 เมษายน 1917 | 20 มีนาคม 1920 | 21 กรกฎาคม 1921 | 3 เมษายน 1947 | นำออกจากทะเบียนเรือ 1 มีนาคม 1959; ขายแยกชิ้นส่วน, 8 กรกฎาคม 1959 |
| วอชิงตัน | BB-47 | บริษัทต่อเรือนิวยอร์ก, แคมเดน, รัฐนิวเจอร์ซีย์ | 30 มิถุนายน 1919 | 1 กันยายน 1921 | — | — | ถูกยกเลิกหลังจากมีการลงนามสนธิสัญญานาวิกวอชิงตัน; จมโดยเจตนา 25 พฤศจิกายน 1924 |
| เวสต์เวอร์จิเนีย | BB-48 | บริษัทต่อเรือนิวพอร์ตนิวส์, นิวพอร์ตนิวส์, รัฐเวอร์จิเนีย | 12 เมษายน 1920 | 17 พฤศจิกายน 1921 | 1 ธันวาคม 1923 | 9 มกราคม 1947 | นำออกจากทะเบียนเรือ 1 มีนาคม 1959; ขายแยกชิ้นส่วน, 24 สิงหาคม 1959 |
อ้างอิง[แก้]
- ↑ Gardiner & Gray 1985, p. 118.