เซียว เป่าเจวียน
| เซียว เป่าเจวียน Xiao Baojuan 蕭寶卷 | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | |||||||||
| จักรพรรดิแห่งราชวงศ์ฉีใต้ | |||||||||
| ครองราชย์ | 498–501 | ||||||||
| ก่อนหน้า | จักรพรรดิฉีหมิง | ||||||||
| ถัดไป | จักรพรรดิฉีเหอ | ||||||||
| ประสูติ | 483 เซียว หมิงเซียน (蕭明賢) | ||||||||
| สวรรคต | 501 (อายุ 17–18) | ||||||||
| คู่อภิเษก | ฉู่ หลิงฉี สนมเอกผาน อู่นู สนมหวู สนมอู่ สนมหวง จิ้งฮุย | ||||||||
| |||||||||
| พระราชบิดา | จักรพรรดิฉีหมิง | ||||||||
| พระราชมารดา | จักรพรรดินีหลิว ฮุ่ยต้วน | ||||||||
เซียว เป่าเจวียน (อักษรโรมัน: Xiao Baojuan จีน: 蕭寶卷) (483–501) หรือ เซียว หมิงเซียน (อักษรโรมัน: Xiao Mingxian จีน: 蕭明賢)(483–501) รู้จักกันทั่วไปในชื่อ ต้งห้วนโหว (อักษรโรมัน: Marquess of Donghun จีน: 東昏侯)[1] ซึ่งถูกปลดจากตำแหน่งหลังมรณกรรม ชื่อเรียกอย่างเป็นทางการว่า จื้อจาง (อักษรโรมัน: Zhizang จีน: 智藏) เป็นจักรพรรดิแห่งราชวงศ์ฉีใต้ของจีน ในช่วงยุคราชวงศ์เหนือ-ใต้ พระองค์เป็นผู้ปกครองที่มีความรุนแรงที่จงใจสั่งประหารชีวิตขุนนางขั้นสูง และสิ่งนี้ทำให้เกิดการกบฏครั้งใหญ่หลายครั้ง ซึ่งครั้งสุดท้าย เซียว หยาน ได้โค่นล้มพระองค์ และล้มราชวงศ์ฉีใต้ลง โดยเซียวหยานเป็นผู้สถาปนาราชวงศ์เหลียง เขาเป็นที่รู้จักในนามมาร์ควิสแห่งตงห้วน เนื่องจากเซียว หยาน ปลดออกจากตำแหน่งนั้นหลังจากที่พระองค์ถูกปลงพระชนม์ในการปิดล้อมเมืองหลวงเจี้ยนคัง
อ้างอิง[แก้]
- ↑ The term "Donghun" (東昏) does not denote a place, but a derogatory description of Xiao Baojuan. Historically, the Chinese word "Hun" (昏), when used to describe rulers, means "incompetent" or "mediocre". In that context, the title "Marquess of Donghun" can be translated as the "Eastern Incompetent Marquess".
- Book of Southern Qi, vol. 7.
- History of Southern Dynasties, vol. 5.[1]
- Zizhi Tongjian, vols. 139, 140, 141, 142, 143, 144.
| ก่อนหน้า | เซียว เป่าเจวียน | ถัดไป | ||
|---|---|---|---|---|
| จักรพรรดิฉีหมิง | 
|
จักรพรรดิแห่งราชวงศ์ฉีใต้ (498–501) |
|
จักรพรรดิฉีเหอ |