เครื่องวัดการโพลาไรซ์
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
บทความนี้มีเนื้อหาที่สั้นมาก ต้องการเพิ่มเติมเนื้อหาหรือพิจารณารวมเข้ากับบทความอื่นแทน
เครื่องวัดการโพลาไรซ์ (อังกฤษ: polarimeter) เป็นอุปกรณ์ในห้องทดลองที่ใช้ในการบ่งชี้มุมของการหมุนของแสง (optical rotation) ของระนาบโพลาไรซ์ของแสงที่วิ่งผ่านตัวกลางชิ้นหนึ่ง
เครื่องวัดการโพลาไรซ์ปกติประกอบด้วย แหล่งกำเนิดแสง อุปกรณ์แยกแสง ตัวกลางตัวอย่าง และวิธีการมองแบบใดแบบหนึ่ง การหมุนของแสงบนสสารต่างชนิดกันจะทำให้เกิดความยาวคลื่นและอุณหภูมิที่ต่างกัน ซึ่งอุปกรณ์วัดการโพลาไรซ์จะต้องทำการควบคุมตัวแปรเหล่านี้
ประวัติศาสตร์[แก้]
โพราไรเซชันโดยการสะท้อนถูกค้นพบในปี ค.ศ. 1808 โดย เอเตียน-หลุยส์ มาลุส (Étienne-Louis Malus) (1775-1812) [1]
หลักการในการวัด[แก้]
อัตราส่วนความบริสุทธิ์และความเข้มข้นของสารเอแนนทิโอเมอร์ [2] (enantiomer) ทั้งสองตัว สามารถวัดได้ผ่านเครื่องวัดการโพราไรซ์
ดูเพิ่ม[แก้]
 |
คอมมอนส์ มีภาพและสื่อเกี่ยวกับ: Polarimeters |
อ้างอิง[แก้]
- ↑ อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ
<ref>ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อr2 - ↑ http://oldweb.pharm.su.ac.th/thai/CE/datafiles/1-000-SPU-000-0503-01.pdf
ดูเพิ่ม[แก้]
|
คอมมอนส์ มีภาพและสื่อเกี่ยวกับ: Polarimeters |
