เครื่องจำลองการบิน

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เครื่องจำลองการบินของเอฟ/เอ-18 ฮอร์เน็ท บนเรือบรรทุกอากาศยาน ยูเอสเอส อินดิเพนเดนซ์

เครื่องจำลองการบิน (อังกฤษ: flight simulator) เป็นอุปกรณ์ชนิดหนึ่งที่จำลองหรือเลียนแบบการบินของอากาศยานและสภาพแวดล้อมของการบิน โดยมีวัตถุประสงค์หลักเพื่อให้นักบินทำการฝึกหัดการบิน รวมไปถึงการออกแบบและพัฒนาอากาศยาน และการวิจัยเกี่ยวกับคุณสมบัติและความสามารถในการควบคุมของอากาศยาน[1] ซึ่งในการจำลองการบินจะประกอบด้วยการจำลองสมการเกี่ยวกับการควบคุมการบิน ท่าทีของนักบินต่อระบบควบคุมการบิน ผลกระทบของระบบอื่น ๆ ที่ใช้ในอากาศยาน และปฏิกิริยาที่อากาศยานมีต่อปัจจัยภายนอกต่าง ๆ เช่น ความหนาแน่นของอากาศ ความปั่นป่วน ลมเฉือน เมฆ หยาดน้ำฟ้า เป็นต้น

อ้างอิง[แก้]

  1. Federal Aviation Administration (25 April 2013). "FAR 121 Subpart N—Training Program". สืบค้นเมื่อ 28 April 2013.