เขตเสียค่าใช้จ่าย
ในการเดินทางระบบราง เขตเสียค่าใช้จ่าย (อังกฤษ: paid area) คือเขต "ภายใน" ของสถานีรถไฟ ในการเข้าถึงเขตเสียค่าใช้จ่ายนี้จะต้องมีตั๋วหรือบัตรผ่านเพื่อผ่านประตู จุดประสงค์หลักของการมีเขตเสียค่าใช้จ่ายคือเพื่อแยกชานชาลาออกจากทางออกสถานี เพื่อให้แน่ใจว่าผู้โดยสารจะต้องจ่ายค่าโดยสารก่อน/หลังการโดยสาร ในบางสถานที่จะใช้คำอื่นแทนศัพท์ paid area เช่น สถานีรถไฟในสหราชอาณาจักรใช้ศัพท์ compulsory ticket areas[1]
เขตเสียค่าใช้จ่ายมีลักษณะคล้ายกับ "เขตการบิน" (airside)[2] ในท่าอากาศยาน เพียงแต่ในเขตเสียค่าใช้จ่ายจำเป็นต้องใช้เพียงบัตรโดยสารเท่านั้น ยกเว้นในการเดินทางระบบรางระหว่างประเทศ ที่ต้องผ่านการตรวจหนังสือเดินทางก่อนเข้าสู่เขตดังกล่าว ทั้งนี้ ในระบบขนส่งมวลชนเร็วบางแห่ง มีข้อห้ามมิให้ผู้โดยสารรับประทานอาหารและเครื่องดื่มในเขตเสียค่าใช้จ่ายของทุกสถานี
อ้างอิง[แก้]
- ↑ "The Railways (Penalty Fares) Regulations 2018". legislation.gov.uk. 6 April 2018. สืบค้นเมื่อ 4 July 2020.
“compulsory ticket area” means any area at a station which a person must not enter or be present in without being able to produce— (a)a valid travel ticket authorising travel on a train arriving at or departing from that area; or (b)a platform ticket authorising their entry to or presence in that area;
{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์) - ↑ "นิยามเขตการบิน(airside)".
“"เขตการบิน" (airside) คือ ส่วนของสนามบินซึ่งใช้สำหรับการขึ้น ลง ลานจอดอากาศยานและส่วนของพื้นดินและอาคารที่เชื่อมต่อที่มีการควบคุมการเข้าออก”
 | บทความรถไฟและสถานีรถไฟนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |