เกาะบอลส์พีระมิด
 ภาพเกาะบอลส์พีระมิด | |
  เกาะบอลส์พีระมิด Location on a map of Oceania | |
| ภูมิศาสตร์ | |
|---|---|
| ที่ตั้ง | บริเวณมหาสมุทรแปซิฟิกทางตะวันออกของออสเตรเลีย |
| พิกัด | 31°45′15″S 159°15′06″E / 31.75417°S 159.25167°E |
| ระดับสูงสุด | 562 ม. (1844 ฟุต) |
| การปกครอง | |
เกาะบอลส์พีระมิด (อังกฤษ: Ball's Pyramid) เป็นเกาะที่ถูกลมและคลื่นกัดกร่อนส่วนเหลืออยู่ของของดินและหินที่อุดตันแอ่งภูเขาไฟรูปกระจาดซึ่งเกิดขึ้นประมาณ 6.4 ล้านปีที่แล้ว[1] เกาะนี้ตั้งอยู่ทางตะวันออกเฉียงใต้ของเกาะลอร์ด โฮเว่ในมหาสมุทรแปซิฟิกประมาณ 20 กิโลเมตร (12 ไมล์) ความสูงอยู่ที่ 562 เมตร (1,844 ฟุต) เมตรเหนือน้ำทะเล มีความยาว 1,100 เมตร (3,600 ฟุต) และกว้างเพียง 300 เมตร (980 ฟุต) เมตร ทำให้เกาะแห่งนี้เป็นเกาะหินโด่งที่สูงที่สุดในโลก[2] เกาะบอลส์พีระมิดเป็นส่วนหนึ่งของอุทยานทางทะเลเกาะลอร์ด โฮเว่ในประเทศออสเตรเลีย
ประวัติ
[แก้]การค้นพบ
[แก้]
เกาะแห่งนั้ถูกตั้งชื่อตามผู้ที่ค้นพบ เฮนรี ลิดจ์เบิร์ค บอล(Henry Lidgbird Ball) ใน ค.ศ. 1788 ค้นพบพร้อมกับเกาะลอร์ด โฮเว่
ใน การเดินทางของข้าหลวง Governor Phillip ที่กำลังเดินทางไปยังอ่าวโบทานี พร้อมกับบัญชีการจัดตั้งอาณานิคมของพอร์ตแจ็กสันและเกาะนอร์ฟอล์ก (1789) อาร์เทอร์ ฟิลลิปได้ให้คำอธิบายพื้นที่รอบ ๆ ของเกาะนี้ไว ก่อนที่จะอธิบายเกาะลอร์ด โฮเว่ โดยมีเนื้อหาว่า:
There lies about four miles from the south-west part of the pyramid, a dangerous rock, which shows itself a little above the surface of the water, and appears not to be larger than a boat. Lieutenant Ball had no opportunity of examining whether there is a safe passage between them or not.[3]
โดยบุคคลที่ขึ้นชายฝั่งของเกาะนี้เป็นคนแรกคือ Henry Wilkinson นักธรณีวิทยาที่กรมเหมืองแร่นิวเซาธ์เวลส์ใน ค.ศ. 1882
การปีนเขา
[แก้]ใน ค.ศ. 1964 ทีมนักปีนเขาจากซิดนีย์ ซึ่งมีนักผจญภัยอย่าง ดิ๊ก สมิท และสมาชิกคนอื่นๆในกรมลูกเสือ ได้พยายามที่จะปีนขึ้นไปบนยอดเขาของเกาะ อย่างไรก็ตามหลังจากพวกเขาต้องเป็นอันยกเลิกการปีนเขาในวันที่ 5 เนื่องจากทีมปีนเขานั้นขาดเสบียงและน้ำ
จากนั้นใน ค.ศ. 1965 ทีมนักปีนเขา Sydney Rock Climbing Club ก็สามารถปีนขึ้นไปถึงยอดเขาได้สำเร็จในวันที่ 14 กุมภาพันธ์ 1965 โดยทีมนั้นปีนเขาชุดนั้นประกอบด้วย Bryden Allen, John Davis, Jack Pettigrew และ David Witham[4]
ใน ค.ศ. 1982การปีนเขาในเกาะนี้ถูกระงับภายใต้กฎหมายของ Lord Howe Island Act และใน ค.ศ. 1689 เกาะนี้กลายเป็นเกาะต้องห้ามตามคำสั่งของคณะกรรมการเกาะลอร์ด โฮเว่ ใน ค.ศ. 1990 มีการผ่อนคล้ายความเข้มงวดโดยอนุญาตให้นักปีนเขาบางคนสามารถปีนขึ้นไปได้แต่ต้องอยู่ภายใต้เงื่อนไขบางประการ หรืออาจต้องส่งคำร้องขอถึงรัฐมนตรีของรัฐที่เกี่ยวข้อง[5]
ภูมิศาสตร์
[แก้]![[icon]](/wiki/%E0%B9%84%E0%B8%9F%E0%B8%A5%E0%B9%8C:Wiki_letter_w_cropped.svg){kind=small} | ส่วนนี้รอเพิ่มเติมข้อมูล คุณสามารถช่วยเพิ่มข้อมูลส่วนนี้ได้ |
ความหลากหลายทางชีวภาพ
[แก้] | ส่วนนี้รอเพิ่มเติมข้อมูล คุณสามารถช่วยเพิ่มข้อมูลส่วนนี้ได้ |
ข้อมูลเพิ่มเติม
[แก้]
- Lord Howe Island Marine Park
- Lord Howe Island and Ball's Pyramid Nautical Chart issued by the Australian Hydrographic Service
- World Mountain Encyclopedia - Ball's Pyramid
- Volcano World - Balls Pyramid เก็บถาวร 2016-03-03 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- Mountaineering exploits: Ball's Pyramid. Bryden Allen.
อ้างอิง
[แก้]- ↑ Woodroffe, Colin (29 May 2012). "Balls Pyramid and the efficacy of marine abrasion". Vignettes. Carleton College. สืบค้นเมื่อ 9 July 2013.
- ↑ Geography and Geology เก็บถาวร 2014-09-12 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, Lord Howe Island Tourism Association. Retrieved on 2009-04-20.
- ↑ Philip, Arthur (1789). "The Voyage Of Governor Phillip To Botany Bay With An Account Of The Establishment Of The Colonies Of Port Jackson And Norfolk Island". Piccadilly, London: John Stockdale. สืบค้นเมื่อ 9 April 2014.
- ↑ Jack Pettigrew's climbing page, including reproduced Sydney Morning Herald front page
- ↑ Mr Andrew Fraser (Coffs Harbour) เก็บถาวร 2007-09-29 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน in the New South Wales Legislative Assembly, 1 May 1996
 | บทความเกี่ยวกับภูมิศาสตร์นี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |