อีเทอร์

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
โครงสร้างทั่วไปของอีเทอร์

อีเทอร์ (อังกฤษ: ether; /ˈθər/) เป็นสารประกอบอินทรีย์ที่มีหมู่ฟังก์ชันเป็น หมู่แอลคอกซี (alcoxy , R–O–R’) มีสูตรทั่วไปเป็น ROR’ มีสูตรโมเลกุลเหมือนแอลกอฮอล์และฟีนอล จึงเป็นไอโซเมอร์โครงสร้างกับแอลกอฮอล์และฟีนอล

ตัวอย่างของอีเทอร์ เช่น เมทอกซีมีเทนหรือมีชื่อสามัญคือไดเมทิลอีเทอร์ (CH3OCH3) ซึ่งเป็นไอโซเมอร์โครงสร้างกับเอทานอล (CH3CH2OH)

สมบัติของอีเทอร์[แก้]

  1. เป็นโมเลกุลไม่มีขั้ว ไม่ละลายน้ำ ติดไฟได้ง่าย
  2. จุดหลอมเหลว จุดเดือดต่ำ
  3. ความหนาแน่นน้อยกว่าน้ำ

ประโยชน์[แก้]

  1. ใช้เป็นตัวทำละลายสารอินทรีย์
  2. ในอดีตใช้เอทอกซีอีเทน (CH3CH2OCH2CH3) เป็นยาสลบ ซึ่งนิยมเรียกสารนี้ว่าอีเทอร์ โดยสารนี้จะออกฤทธิ์กดประสาทส่วนกลางจนทำให้หมดสติ
  3. ใช้เอทอกซีอีเทน (CH3CH2OCH2CH3) เป็นตัวทำละลายสารในห้องปฏิบัติการและในอุตสาหกรรม เนื่องจากอีเทอร์สามารถละลายสารประกอบอินทรีย์ได้หลายชนิด เกิดปฏิกิริยากับสารอื่นได้ยาก และแยกออกได้ง่ายเมื่อสิ้นสุดปฏิกิริยาเนื่องจากอีเทอร์มีจุดเดือดต่ำ

อ้างอิง[แก้]

  • รศ.ดร. ยุวดี เชี่ยววัฒนา พจนานุกรมวิทยาศาสตร์. พิมพ์ครั้งที่2 สำนักพิมพ์อมรินทร์, 2544