อาหารฟังก์ชัน
อาหารฟังก์ชัน, อาหารเชิงหน้าที่ หรือ ผลิตภัณฑ์อาหารสุขภาพ (อังกฤษ: Functional food) เป็นอาหารที่มีการเติมส่วนผสมใหม่ หรือเพิ่มส่วนผสมที่มีอยู่แล้ว เพื่อเพิ่มความสามารถของกลไกในร่างกายในการดูแลสุขภาพหรือป้องกันโรค[1] อาหารฟังก์ชันเป็นอาหารต่อเนื่องชนิดหนึ่งซึ่งผู้บริโภคอาจเลือกบริโภคเพื่อเสริมสุขภาพหรือเพื่อบรรเทาโรคได้
อาหารฟังก์ชันสามารถแบ่งได้เป็นอาหารจำพวกจัดเตรียมเพื่อความสะดวกในการรับประทาน หรืออาหารที่มีการเพิ่มคุณค่าทางอาหารเพื่อเสริมสร้างการทำงานของร่างกาย เช่น ผลิดภัณท์เสริมวิตามิน อาหารหมักที่มีเชื้อมีชีวิตที่เมื่อเพาะแล้วมีประโยชน์ต่อร่างกาย (ตัวอย่างได้แก่ จุลินทรีย์) ซึ่งมีการเพาะไว้แล้วนำมาทำเป็นนมเปรี้ยว) แต่ทั้งนี้ไม่นับอาหารที่เพิ่มส่วนผสมหนึ่ง ๆ เข้าไปเพื่อให้เป็นไปตามระเบียนปฏิบัติของทางราชการ และไม่มีการแสดงข้อมูลส่วนผสมที่เพิ่ม เพื่อประโยชน์ในการลดปัญหาสาธารณสุข เช่น โรคกระดูกอ่อน อาหารที่เติมส่วนผสมแต่ไม่นับเป็นอาหารฟังก์ชัน อาทิเช่นเกลือเสริมไอโอดีน การเติมวิตามินดีในนม เป็นต้น
อาหารฟังก์ชันเป็นสาขาวิชาเกิดใหม่สาขาหนึ่งในวิทยาศาสตร์การอาหาร เนื่องจากผู้บริโภคปัจจุบันให้ความตระหนักถึงสุขภาพตนเองมากขึ้น รวมถึงความสามารถของผู้ขายที่จะสร้างจุดขายใหม่ในผลิตภัณฑ์ของตน
นิยามคำว่าอาหารฟังก์ชัน เริ่มมีการใช้ครั้งแรกในยุค ค.ศ. 1980 ซึ่งมีกระบวนการอนุมัติอาหารฟังก์ชันจากภาครัฐที่เรียกว่า "อาหารบ่งใช้สำหรับร่างกาย" (Food for Specified Health Uses; FOSHU) [2]
อ้างอิง[แก้]
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
- Functional Foods: Public Health Boon or 21st Century Quackery? - สรุปกฎเกณท์และความต้องการสำหรับอาหารฟังก์ชันในสหรัฐอเมริกาและญี่ปุ่น (ข้อมูลเดือนมีนาคม พ.ศ. 2542) (อังกฤษ)
