อวนีนทรนาถ ฐากุร

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
"ศิลปาจารย์"

อวนีนทรนาถ ฐากุร
อวนีนทรนาถ ฐากุร
เกิด07 สิงหาคม ค.ศ. 1871(1871-08-07)
กัลกัตตา รัฐเบงกอล บริติชอินเดีย
เสียชีวิต5 ธันวาคม ค.ศ. 1951(1951-12-05) (80 ปี)
กัลกัตตา รัฐเบงกอลตะวันตก อินเดีย
สัญชาติอินเดีย
การศึกษาวิทยาลัยศิลปะและงานฝีมือแห่งรัฐ, มหาวิทยาลัยสันสกฤต, มหาวิทยาลัยกัลกัตตา
มีชื่อเสียงจากจิตรกรรม, วรรณกรรม
ผลงานเด่นภารตมาตา; ชะห์ จะหัน สิ้นใจ; พเคศวรี ศิลป-ประพันธพลี; ภารตศิลเปมูรติ; พุโรอังคละ ฯลฯ
ขบวนการศิลปะเบงกอล, คอนเท็กซ์ช่วลมอเดิร์น
รางวัลปริญญาดุษฎีบัณฑิต มหาวิทยาลัยกัลกัตตา

อวนีนทรนาถ ฐากุร (อักษรโรมัน: Abanindranath Tagore, CIE (เบงกอล: অবনীন্দ্রনাথ ঠাকুর; 7 สิงหาคม 1871 – 5 ธันวาคม 1951) เป็นศิลปินคนสำคัญชาวเบงกอล ผู้ริเริ่มการนำเสนอคติสวเทศีในศิลปะอินเดียเป็นคนแรก ๆ และผู้ริเริ่มขบวนการศิลปะเบงกอล ที่มีอิทธิพลไปสู่การพัฒนาจิตรกรรมอินเดียยุคใหม่[1][2] นอกจากนี้ยังเป็นนักประพันธ์ที่มีผลงานโดดเด่นโดยเฉพาะในแวดวงวรรณกรรมเด็กภาษาเบงกอล ผลงานวรรณกรรมเด็กชิ้นสำคัญ เช่น ราชกาหินี พุโร อังคละ นาลัก (Rajkahini, Buro Angla, Nalak,) และ ขิเรร ปุตุล

ฐากุรพยายามที่จะสร้างความเป็นสมัยใหม่ (modernise) ให้กับศิลปะโมกุล และ ราชปุต เพื่อต้านทานกับอิทธิพลของวัฒนธรรมตะวันตกที่มีสอนในสถาบันการศึกษาภายใต้บริติชราช. ผลงานสร้างสรรค์ของฐากุรต่อมามีอิทธิพลอย่างมาก และได้รับการยอมรับในสถาบันศิลปะของบริติชราชให้เป็นรูปแบบตัวอย่างของงานศิลปะแบบอินเดีย[3]

ระเบียงภาพ[แก้]

อ้างอิง[แก้]

  1. John Onians (2004). "Bengal School". Atlas of World Art. Laurence King Publishing. p. 304. ISBN 1856693775.
  2. Abanindranath Tagore, A Survey of the Master’s Life and Work by Mukul Dey เก็บถาวร 4 มีนาคม 2010 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, reprinted from "Abanindra Number," The Visva-Bharati Quarterly, May – Oct. 1942.
  3. The International Studio, Vol. 35: An Illustrated Magazine of Fine and Applied Art: Jul-Oct 1908. Forgotten Books. pp. 107–116, E.B. Havell. ISBN 9781334345050.