หลี่เถียไกว่
หลี่เถียไกว่ (จีน: 李鐵拐; พินอิน: Lǐ Tiěguǎi; "หลี่ไม้เท้าเหล็ก") เป็นบุคคลในประมวลเรื่องปรัมปราจีน ลัทธิเต๋าจัดเข้าเป็นเซียนองค์หนึ่งในกลุ่มโป๊ยเซียน (แปดเซียน) ได้รับการพรรณนาว่า เป็นบุคคลอารมณ์ร้อน แต่มีเมตตาต่อผู้ยากไร้หรือเจ็บป่วย และมักปรุงยาวิเศษด้วยน้ำเต้า นอกจากนี้ ยังได้รับการแสดงภาพเป็นชายแก่อัปลักษณ์ หนวดเครารุงรัง ผมเผ้ายุ่งเหยิง สวมมงคลทองคำบนศีรษะ ถือไม้เท้าเหล็กอันหนึ่ง และถือหรือสะพายน้ำเต้าลูกหนึ่ง[1] อนึ่ง ยังมีการพรรณนาว่า เขาจุติลงมายังโลกมนุษย์ในร่างขอทาน แล้วใช้อำนาจวิเศษช่วยเหลือผู้เข็ญใจหรือถูกกดขี่[2]
ตำนานว่า หลี่เกิดในคริสต์ศตวรรษที่ 13 ช่วงราชวงศ์ยฺเหวียน (ค.ศ. 1279–1368)[3] และมีชื่อจริงว่า "หลี่ เสฺวียน" (李玄) แต่บางตำนานก็ว่า เขาเป็นศิษย์ของเหลาจึ (老子; "ครูเฒ่า") ซึ่งหมายความว่า เขามีชีวิตอยู่ในคริสต์ศตวรรษที่ 6
อ้างอิง[แก้]
- ↑ "Li T'ieh-kuai". Encyclopædia Britannica Online. Encyclopædia Britannica. 2008. สืบค้นเมื่อ 26 October 2008.
- ↑ Ho, Kwok Man (1990). The Eight Immortals of Taoism: Legends and Fables of Popular Taoism. Translated and edited by Joanne O'Brien. New York: Penguin Books. p. 1. ISBN 9780452010703.
- ↑ Wilkinson, Philip (1993). The Illustrated Dictionary of Mythology: Heroes, Heroines, Gods and Goddesses from Around the World. Montreal: Readers Digest Association. p. 48.