ข้ามไปเนื้อหา

สายสีทอง (องค์การขนส่งมวลชนมหานครแอตแลนตา)

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
สายสีทอง
ข้อมูลทั่วไป
ที่ตั้งแอตแลนตา
ปลายทาง
จำนวนสถานี18
การดำเนินงาน
รูปแบบรถไฟใต้ดิน
ระบบรถไฟใต้ดินแอตแลนตา
ส่วนหนึ่งของ องค์การขนส่งมวลชนมหานครแอตแลนตา
ผู้ดำเนินงานMARTA
ประวัติ
เปิดเมื่อค.ศ. 1981
ข้อมูลทางเทคนิค
ระบบจ่ายไฟรางที่สาม
จุดสูงสุดระดับดิน, ใต้ดิน, ยกระดับ

รถไฟใต้ดินแอตแลนตา สายสีทอง เป็นเส้นทางรถไฟฟ้าในมหานครแอตแลนตา มีเส้นทางวิ่งส่วนใหญ่ขนานกับ สายสีแดง วิ่งจากสถานีโดราวิลล์ ไปยังสถานีแอร์พอร์ต เคยถูกเรียกว่า สายตะวันออกเฉียงเหนือ-ใต้ จนนถึงเดือนตุลาคม ค.ศ. 2009 ได้เปลี่ยนชื่อมาเป็น สายสีทอง

รายชื่อสถานี

[แก้]
สถานี รหัส เปิดให้บริการ เชื่อมต่อ ภาพ
สถานีโดราวิลล์ NE10 1992
สถานีแชมบลี NE9 1987
สถานีบรูกแฮฟวึ่น/ออกเล็ตโทรพ NE8 1984
สถานีเลน็อกซ์ NE7 1984
สถานีลินเบิร์กเซ็นเตอร์ N6 1984     
สถานีอาร์ตเซ็นเตอร์ N5 1982     
สถานีมิดทาวน์ N4 1982     
สถานีนอร์ทอีฟนู N3 1981     
สถานีซิวิคเซ็นเตอร์ N2 1981     
สถานีพีชทรีเซ็นเตอร์ N1 1982     
สถานีไฟว์พอยต์ 1981*               
สถานีการ์เนตต์ S1 1981     
สถานีเวสต์เอนด์ S2 1982     
สถานีโอกแลนด์ซิตี S3 1984     
สถานีเลควูด/ฟอร์ตแม็คเพอร์สัน S4 1984     
สถานีเอสต์พอยต์ S5 1986     
สถานีแคลเลจปาร์ค S6 1988     
สถานีแอร์พอร์ต S7 1988     

อ้างอิง

[แก้]

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]