สัทพจน์
ระวังสับสนกับ สัจพจน์
สัทพจน์ หรือ การเลียนเสียงธรรมชาติ คือคำที่เลียนรูปแบบทางสัทศาสตร์ของแหล่งกำเนิดเสียงที่พยายามจะกล่าวถึง สัทพจน์เป็นโวหารภาพพจน์อย่างหนึ่งที่ใช้ตัวอักษรสะกดให้ออกเสียงให้คล้ายกับเสียงที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติหรือที่ได้ยินทั่วไปมากที่สุด สัทพจน์ที่สามารถพบได้บ่อยคือการเลียนเสียงสัตว์เช่น เหมียว จิ๊บๆ เป็นต้น สัทพจน์อาจจะไม่เหมือนกันในแต่ละภาษา เนื่องจากระบบทางภาษาศาสตร์เป็นตัวควบคุมลักษณะของสัทพจน์ อาทิ เสียงของนาฬิกา เมื่อเลียนเสียงแล้ว คือติ๊กต๊อกในภาษาไทย, dī dā ในภาษาจีนกลาง หรือ katchin katchin ในภาษาญี่ปุ่น
สัทพจน์ในภาษาอังกฤษ ใช้คำว่า onomatopoeia ส่วนคำว่าสัทพจน์หรือสัทพจน์โวหารเองในภาษาไทยยังใช้ไม่แพร่หลายและเข้าใจกันในหมู่ผู้มีการศึกษาหรือนักเรียนรุ่นใหม่เท่านั้น
ตัวอย่าง[แก้]
- ลูกหมาร้องบ๊อก ๆ ๆ
ลูกนกร้องจิ๊บ ๆ ๆ
ลูกแมวร้องเหมียว ๆ ๆ
เปรี้ยง ๆ ดังเสียงฟ้าร้อง
ตะแลกแต๊กแต๊กตะแลกแต๊กแต๊ก
กระเดื่องดังแทรกสำรวลสรวลสันต์
คลื่นซัดครืนครืนซ่าที่ผาแดง
บัดเดี๋ยวดังหง่างเหง่งวังเวงแว่ว
อ้อยอี๋เอียง อ้อยอี๋เอียงส่งเสียงร้อง
เสียงลิงค่างบ่างชะนีวะหวีดโหวย
กระหึมโหยห้อยไม้น่าใจหาย
ป๊ะโท่นป๊ะโท่นป๊ะโท่นโท่น [1] - บ้างกอบปรายเบี้ยโปรยอยู่โกรยกราว [2]
อ้างอิง[แก้]
หมายเหตุ[แก้]
- ↑ http://www.thaigoodview.com/library/teachershow/nontaburi/anuchit_p/vohan/sec02p03.html
- ↑ ข้อสอบโอเน็ตภาษาไทยปี 2551
อ้างอิงทั่วไป[แก้]
- Crystal, David (1997). The Cambridge Encyclopedia of Language (2nd ed.). Cambridge University Press. ISBN 0-521-55967-7.
- Smyth, Herbert Weir (1920). Greek Grammar. Cambridge MA: Harvard University Press. p. 680. ISBN 0-674-36250-0.
การเชื่อมโยงภายนอก[แก้]
 |
คอมมอนส์ มีภาพและสื่อเกี่ยวกับ: Onomatopoeia |
