สัตยาบัน (กฎหมายระหว่างประเทศ)

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

การให้สัตยาบัน (อังกฤษ: Ratification) หมายถึง การให้คำรับรองความตกลงระหว่างประเทศ เช่น สนธิสัญญา พิธีสาร ปฏิญญา ที่รัฐหนึ่งซึ่งเป็นรัฐภาคีที่เข้าร่วมเจรจา (และ/หรือลงนามในสนธิสัญญา) ตั้งแต่แรก ได้ให้ความยินยอมของรัฐ เพื่อการผูกพันตามสนธิสัญญา โดยการให้สัตยาบันจะเป็นการยืนยันว่า สนธิสัญญามีความถูกต้องสมบูรณ์ และประสงค์จะให้มีผลบังคับใช้ตามกฎหมายอย่างไรก็ตาม การให้สัตยาบันของแต่ละประเทศย่อมมีความแตกต่างกัน ขึ้นกับรัฐธรรมนูญและแนวทางปฏิบัติของแต่ละประเทศ[1]

คำนี้ใช้กับกฎหมายสัญญาเอกชน สนธิสัญญาระหว่างประเทศ และรัฐธรรมนูญในรัฐสหพันธรัฐ เช่น สหรัฐอเมริกา และแคนาดา คำนี้ยังใช้ในขั้นตอนของรัฐสภาในการประชุมอภิปรายด้วย

อ้างอิง[แก้]

  1. "การให้สัตยาบัน (Ratification)". www.etda.or.th.