สคิปบีท!
 | บทความนี้ไม่มีการอ้างอิงจากแหล่งที่มาใด |
| สคิปบีท! | |
 | |
| スキップ・ビート! | |
|---|---|
| ชื่อภาษาอังกฤษ | SKIP BEAT! |
| แนว | ดราม่า,โรแมนติกคอเมดี้ |
| มังงะ | |
| เขียนโดย | โยชิกิ นาคามูระ |
| สำนักพิมพ์ |  ฮาคุเซนฉะ  VIZ Media  สำนักพิมพ์สยามอินเตอร์คอมิกส์ |
| อนิเมะ | |
| กำกับโดย | คิโยโคะ ซายามะ |
| เขียนบทโดย | มาโยริ เซคิจิมะ |
| สตูดิโอ | Hal Film Maker |
สคิปบีท (ญี่ปุ่น: スキップ・ビート!; โรมาจิ: SKIP BEAT!; ทับศัพท์: สคิปบีท) เป็นการ์ตูนญี่ปุ่น แต่งโดย โยชิกิ นาคามูระ เป็นเรื่องราวที่เกี่ยวกับชีวิตของหญิงสาวนามว่า โมกามิ เคียวโกะ อายุ 16 ปี ที่มีความฝันว่าจะต้องเป็นดาราดังเพื่อแข่งขันกับใครบางคน ซึ่งมีทั้งความรักและความแค้นปนตลก จัดพิมพ์ในประเทศญี่ปุ่นเป็นครั้งแรกภายใต้ลิขสิทธิ์ของ ฮาคุเซนฉะ และตีพิมพ์ในนิตยสาร ฮานะ โตะ ยูเมะ ในเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2545 และในประเทศไทยโดย สำนักพิมพ์สยามอินเตอร์คอมิกส์ ในวันที่ 5 ตุลาคม พ.ศ. 2551 ได้ถูกสร้างเป็นอนิเมะ จนถึงวันที่ 29 มีนาคม พ.ศ. 2552
เนื้อเรื่อง[แก้]
โมกามิ เคียวโกะ หญิงสาววัย 16 ที่มีบุคลิกสดใส ร่าเริง ถึงแม้เธอจะถูกแม่นำมาฝากกับเรียวคังที่เกียวโต (โรงแรมสไตล์ญี่ปุ่น) แต่เธอก็ยังมีความสุข เพราะมี โชทาโร่ (ลูกเจ้าของเรียวคัง)เพื่อนชายคอยอยู่ข้างกายให้อบอุ่นใจบ้างเป็นบางครั้ง เมื่อจบการศึกษาชั้นมัธยมต้น โชทาโร่ก็ได้ชักชวนเคียวโกะให้ไปอยู่ด้วยกันที่โตเกียว เพื่อที่จะสานฝันของโชทาโร่ ที่จะเป็นดาราดังให้เป็นจริง เคียวโกะเลยตกลงยินยอมทิ้งการเรียน ชีวิตวัยรุ่น ทุกสิ่งทุกอย่าง เพื่อที่จะสนับสนุนโชทาโร่ให้เป็นดาราดัง จึงทำงานพิเศษอย่างหนัก ทุ่มเททุกสิ่งทุกอย่างเท่าที่จะทำได้ แต่แล้ววันหนึ่ง โชทาโร่ก็ได้หักหลังเคียวโกะ ทำให้เคียวโกะจากที่รักโชทาโร่มากกลับกลายเป็นเกลียดโชทาโร่มากถึงมากที่สุด เคียวโกะเลยตัดสินใจที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเองใหม่ เพื่อที่จะแก้แค้นโชทาโร่ ด้วยการเป็นดาราดังแข่งกับโชทาโร่ แต่คู่แข่งไม่ได้มีเพียงแค่โชทาโร่ หากแต่บริษัทที่เคียวโกะได้สมัครเข้าไป มีดาราดังที่ใครๆต่างก็รู้จัก นามว่า เร็น เป็นคู่แข่งอีกคนหนึ่งที่ทำให้ชีวิตของเธอผกผันมากขึ้นกว่าเดิม ความรักที่กลายเป็นความแค้นที่มีอยู่ของเคียวโกะจะเป็นตัวนำที่ทำให้เรื่องราวสนุกมากขึ้น
ตัวละคร[แก้]
- โมกามิ เคียวโกะ (最上京子|Mogami Kyōko)
- หญิงสาววัย 16 ปี ขยัน สดใส ร่าเริง ผู้ที่ขาดความรักความอบอุ่นจากแม่ของตัวเองที่ทิ้งให้อยู่กับครอบครัวของโชทาโร่ที่ทำกิจการเรียวคัง (โรงแรมสไตล์ญี่ปุ่น) ที่เกี่ยวโต และทุ่มเทความรักทั้งแรงกายแรงใจเพื่อโชทาโร่ เพื่อนชายคนเดียวที่เธอสนิท เมื่อโชทาโร่เอ่ยปากชวน เคียวโกะจึงตัดสินใจทิ้งทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นชีวิตวัยรุ่น การเรียน เพื่อจะมาสานฝันและสนับสนุนให้โชทาโร่ได้เป็นดาราดังถึงในเมืองหลวงอย่างโตเกียว ทำงานพิเศษอย่างหนัก โดยไม่สนใจดูแลตัวเองแม้แต่น้อย จนกระทั่งวันหนึ่งเมื่อโชทาโร่เริ่มมีชื่อเสียง มีแฟนคลับ โชทาโร่เลยหักหลังเคียวโกะ ด้วยการทอดทิ้งเธอให้อยู่ข้างหลังอย่างโดดเดี่ยวโดยไม่สนใจบุญคุณก่อนหน้านั้น เคียวโกะช็อคกับเหตุการณ์นั้นมาก จนทำให้ความรักที่หวานหยดเหยิ้ม กลับกลายเป็น ความแค้นที่แสนอำมหิต เคียวโกะจึงตั้งเป้าว่าจะต้องล้มโชทาโร่ให้ได้ โดยที่เธอเปลี่ยนตัวเองใหม่เพื่อที่จะได้โลดแล่นเข้าสู่วงการ เธอจึงเลือกบริษัท L.M.E. ซึ่งเป็นคนละบริษัทกับโชทาโร่ แต่ด้วยการที่เคียวโกะยังเป็นเด็กใหม่ที่ยังต้องขัดเกลาอีกเยอะ ทำให้เธอเข้าไปอยู่ในแผนก LOVE ME ซึ่งเคียวโกะเป็นคนแรกของแผนกใหม่แห่งนี้ ความหมายของแผนก LOVE ME นั้นก็คือ ทำให้คนทุกคนชอบตัวเองจากการกระทำงานต่างๆไม่ว่าจะเป็นเบ๊แบบไหนก็ตาม โดยจะมีการปั๊มแต้มให้คะแนนเป็นการพิสูจน์ฝีมือ แล้วยิ่งมาเจอกับดาราดังอย่าง เร็น ที่ก่อนหน้านั้นเคียวโกะเกลียดเร็น เพียงเพราะว่าก่อนหน้านั้นในช่วงที่เคียวโกะยังสนับสนุนโชทาโร่ เร็นมักจะเป็นที่หนึ่งนำโชทาโร่เสมอ ทำให้เคียวโกะรู้สึกไม่ค่อยลงรอยกับเร็นสักเท่าไร แต่ด้วยความที่ดูเหมือนเคียวโกะจะมีพรสวรรค์บางอย่างแอบแฝงอยู่ มักจะทำให้ผู้คนรอบข้างตกตะลึงเสมอ
- ซึรูกะ เร็น (敦賀 蓮|Tsuruga Ren)
- ดาราดังที่ไม่มีใครรู้ถึงอดีตว่าเป็นมาอย่างไร แม้แต่ผู้จัดการส่วนตัวของเร็นก็ยังไม่รู้ เร็นตั้งใจทิ้งอดีตของตัวเองและมุ่งหน้ากับปัจจุบัน โดยที่ทุ่มเทให้กับงานมากถึงมากที่สุด ทำให้ไม่ชอบการกระทำของเคียวโกะที่จะเป็นดาราดังเพียงเพราะเพื่อแก้แค้นโชทาโร่ มักจะลอบกัดเคียวโกะอยู่เป็นประจำ เป็นคนที่มีเหตุผล และสุขุมนุ่มลึก
- ฟุวะ โช (不破 尚|Fuwa Shō)
- ชายหนุ่มผู้ที่หลงตัวเองถึงที่สุด ชื่อจริงๆของโชคือ "โชทาโร่" ความลับของโช มีเพียงแค่เคียวโกะเท่านั้นที่รู้ และก็เป็นเพียงคนเดียวที่รู้ความลับของเคียวโกะ โชไม่ชอบเร็นอย่างมากเพราะถือว่าเป็นคู่แข่งตัวสำคัญ และเมื่อรู้ว่าเคียวโกะได้ใกล้ชิดกับเร็น ทำให้ความรู้สึกลึกๆของโชแอบหึงหวงเคียวโกะในบางครั้งบางคราว
- โคะโตะนามิ คานาเอะ (琴南 奏江|Kotonami Kanae)
- หญิงสาวที่มีพรสวรรค์ในด้านการแสดง สามารถจำบทละคร หรือท่องจำอะไรต่างๆได้อย่างแม่นยำ และเป็นคนมีความมั่นใจสูง ทั้งๆที่เคียวโกะรู้สึกชอบและชื่นชมในตัวของคานาเอะ แต่คานาเอะไม่คิดเช่นนั้น เป็นเพราะรำคาญเคียวโกะ และมองเคียวโกะว่าเป็นคนแปลกประหลาด แต่สุดท้ายแล้วก็มาอยู่แผนกเดียวกันกับเคียวโกะ นั้นก็คือแผนก LOVE ME และหลงเอ่ยด้วยการเป็นเพื่อนสนิทของเคียวโกะไปโดยไม่รู้ตัว
- ยาชิโระ ยูกิฮิโตะ (社 倖一|Yashiro Yukihito)
- ผู้จัดการส่วนตัวของเร็น เป็นคนใจดี เป็นมิตรกับเคียวโกะและทุกๆคน และเหมือนจะคอยจับผิดเร็นที่เริ่มมีพฤติกรรมแปลกๆเมื่อได้รู้จักกับเคียวโกะได้สักพัก
- โรรี่ ทาคาราดะ (ローリィ宝田|Rōri Takarada)
- ประธานบริษัท L.M.E. ที่เล๊งเห็นถึงความสามารถของเคียวโกะ และเป็นคนที่ไม่ธรรมดาทุกครั้งเมื่อจะมีการเปิดตัว เป็นคนที่สนุกสนานเฮฮาตลอดเวลา
- ซาวาระ ทาเคะโนริ (椹 武憲|Sawara Takenori)
- หัวหน้าฝ่ายดารานักแสดงของบริษัท L.M.E. ผู้ที่ถูกเคียวโกะตามตื้อให้ขอพาเข้าทำงานในบริษัท เมื่อซาวาระทนไม่ไหว จึงจำใจรับเคียวโกะเข้ามาออดิชั่น เป็นคนตลก และแอบประทับใจในตัวเคียวโกะ
- ทาคาราดะ มาเรีย (宝田 マリア|Takarada Maria)
- หลานของประธานบริษัทที่มีปมด้อยกับตัวเอง แต่ปมด้อยนั้นก็หายไปเพราะเคียวโกะ มาเรียชอบเร็นมาก และในขณะเดียวกันก็ถูกใจเคียวโกะอยู่เช่น เปรียบเหมือนเคียวโกะเป็นพี่สาวของตน
สมาชิกวง VIE GHOUL[แก้]
"VIE GHOUL" ชื่อวงที่อ่านว่า "วีกูล" กลายเป็นเสียงเพี้ยนที่เคียวโกะเรียกว่า "บีเกิ้ล" ซึ่งเป็นชื่อสายพันธุ์สุนัขชนิดหนึ่ง เป็นวงที่ลอกเลียนแบบ ฟูวะ โช ทั้งเสื้อผ้า แนวเพลง แม้กระทั่งพฤติกรรมบางส่วนของฟูวะโช วง "VIE GHOUL" มีสมาชิกทั้งหมด 5 คน ประกอบไปด้วย นักร้องนำ มือกีตาร์ มือเบส มือกลอง และ คีย์บอร์ด
- เรโน (レイノ|Reino)
- นักร้องนำแห่งวง ผู้ที่มีความสามารถทางด้านวิญญาณ มองเห็นอดีตของผู้คนและสิ่งของต่างๆได้ และพลังประหลาดนั่นก็สามารถที่จะรู้ว่าเคียวโกะอยู่ที่ไหน ทำให้เคียวโกะหนีเรโนจนหัวซุกหัวซุน ตั้งความหวังว่าจะทำให้เคียวโกะเกลียดตัวเองให้เหมือนกับที่เกลียดฟูวะ โช เพราะจะทำให้เคียวโกะคึดแต่เรื่องของตัวเองเพียงคนเดียว และมักจะนอนในโลงศพประจำของตัวเอง โดยที่จะนอนในถุงที่เลียนแบบถุงห่อศพ และข้างในโลงศพก็จะประดับประดาไปด้วยกุหลาบสีขาว และเมื่อเรโนเห็นอดีตของเร็นในครั้งแรก ก็ทำให้ไม่อยากที่จะพบเจอเร็นอีกเป็นครั้งที่สอง
- มิโรคุ (ミロク|Miroku)
- มือกลอง
- ชิซึรุ (ミロク|Miroku)
- มือเบส
รูปแบบต่างๆ[แก้]
มังงะ[แก้]
สคิปบีท! จัดพิมพ์ในประเทศญี่ปุ่นเป็นครั้งแรกภายใต้ลิขสิทธิ์ของ ฮาคุเซนฉะ และตีพิมพ์ในนิตยสาร ฮานะ โตะ ยูเมะ ในเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2545 และในประเทศไทยโดย สำนักพิมพ์สยามอินเตอร์คอมิกส์ ในวันที่ 5 ตุลาคม พ.ศ. 2551 ได้ถูกสร้างเป็นอนิเมะ จนถึงวันที่ 29 มีนาคม พ.ศ. 2552
| # | ชื่อเล่ม | วันที่ออกจำหน่ายต้นฉบับ | วันที่ออกจำหน่าย ภาษาไทย
| |
|---|---|---|---|---|
| 01 | - | 19 กรกฎาคม 2545 ISBN 978-4-592-17821-7 ข้อผิดพลาดพารามิเตอร์ใน {{ISBNT}}: invalid character | - | |
| ||||
| 02 | - | 19 พฤศจิกายน 2545 978-4-592-17822-4 | - | |
| ||||
| 03 | - | 19 มีนาคม 2546 978-4-592-17823-1 | พฤษภาคม 2548 974-684-396-6 | |
| ||||
| 04 | - | 18 กรกฎาคม 2546 978-4-592-17824-8 | สิงหาคม 2548 974-684-396-6 | |
| ||||
| 05 | - | 17 ตุลาคม 2546 978-4-592-17825-5 | กุมภาพันธ์ 2549 974-93497-5-X | |
| ||||
| 06 | - | 19 กุมภาพันธ์ 2547 978-4-592-17826-2 | พฤษภาคม 2549 974-93497-6-8 | |
| ||||
| 07 | - | 16 กรกฎาคม 2547 978-4-592-17827-9 | เมษายน 2550 974-96303-8-0 ข้อผิดพลาดพารามิเตอร์ใน {{ISBNT}}: checksum | |
| ||||
| 08 | - | 19 ตุลาคม 2547 978-4-592-17828-6 | ตุลาคม 2550 974-93606-9-9 | |
| ||||
| 09 | - | 18 กุมภาพันธ์ 2548 978-4-592-17829-3 | กรกฎาคม 2549 974-94594-5-8 | |
| ||||
| 10 | - | 17 มิถุนายน 2548 978-4-592-17830-9 | มกราคม 2551 974-94594-6-6 | |
| ||||
| 11 | - | 19 ตุลาคม 2548 978-4-592-17831-6 | กุมภาพันธ์ 2551 974-94594-7-4 | |
| ||||
| 12 | - | 17 กุมภาพันธ์ 2549 978-4-592-17832-3 | มีนาคม 2551 974-94594-8-2 | |
| ||||
| 13 | - | 19 มิถุนายน 2549 978-4-592-17833-0 | เมษายน 2551 978-974-673-590-2 | |
| ||||
| 14 | - | 19 ตุลาคม 2549 978-4-592-17834-7 | พฤษภาคม 2551 978-974-673-591-9 | |
| ||||
| 15 | - | 19 กุมภาพันธ์ 2550 978-4-592-17835-4 | กรกฎาคม 2551 978-974-673-592-6 | |
| ||||
| 16 | - | 19 มิถุนายน 2550 978-4-592-17836-1 | สิงหาคม 2551 978-974-673-944-3 | |
| ||||
| 17 | - | 19 ตุลาคม 2550 978-4-592-17837-8 | ตุลาคม 2551 978-974-10-0625-0 | |
| ||||
| 18 | - | 19 กุมภาพันธ์ 2551 978-4-592-17838-5 | กุมภาพันธ์ 2552 978-974-16-1151-5 | |
| ||||
| 19 | - | 17 กรกฎาคม 2548 978-4-592-17839-2 | ตุลาคม 2552 978-611-01-0231-5 | |
| ||||
| 20 | - | 17 ตุลาคม 2548 978-4-592-17840-8 | - | |
| ||||
| 21 | - | 19 กุมภาพันธ์ 2549 978-4-592-18611-3 | สิงหาคม 2553 978-611-01-0233-9 | |
| ||||
| 22 | - | 19 มิถุนายน 2549 978-4-592-18612-0 | กุมภาพันธ์ 2554 978-611-01-0243-3 ข้อผิดพลาดพารามิเตอร์ใน {{ISBNT}}: checksum | |
| ||||
| 23 | - | 19 ตุลาคม 2549 978-4-592-18613-7 | สิงหาคม 2554 978-616-01-0244-0 | |
| ||||
| 24 | - | 19 กุมภาพันธ์ 2550 978-4-592-18614-4 | กันยายน 2554 978-616-01-0605-9 | |
| ||||
เพลงประกอบอนิเมะ[แก้]
- เพลงเปิด
ตอนที่ 1 - ตอนที่ 19 "Dream Star"
- เนื้อร้อง: yoko & BOUNCEBACK / ทำนอง: Katsumi Ohnishi / เรียบเรียง: Yasunari Nakamura / ขับร้อง: the generous
ตอนที่ 20 - ตอนจบ "Renaissance"
- เนื้อร้อง: yoko & Kyasu Morizuki / ทำนอง: Katsumi Ohnishi / เรียบเรียง: kei kawano / ขับร้อง: the generous
- เพลงปิด
ตอนที่ 1 - ตอนที่ 19 "Namida" (ナミダ)
ตอนที่ 20 - ตอนจบ 「I believe/永遠」
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
- Official Skip Beat! website (ญี่ปุ่น)
 | บทความการ์ตูนญี่ปุ่นนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |