รถไฟใต้ดินบากู

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
รถไฟใต้ดินบากู
สถานีซาฮิล
สถานีซาฮิล
ข้อมูลทั่วไป
ชื่อพื้นเมืองBakı metropoliteni
เจ้าของBaku Metro CJSC
ที่ตั้งบากู ประเทศอาเซอร์ไบจาน
ประเภทระบบขนส่งมวลชนเร็ว
จำนวนสาย4[1] (2 โครงการ)
จำนวนสถานี27[1] (8 ก่อสร้าง- รวม 50 โครงการ)
ผู้โดยสารต่อวัน629,315 (เฉลี่ยรายวัน, 2019)
ผู้โดยสารต่อปีเพิ่มขึ้น 229.7 ล้าน (2019)[2]
ผู้อำนวยการZaur Huseynov
เว็บไซต์metro.gov.az
การให้บริการ
เริ่มดำเนินงาน6 พฤศจิกายน 1967; 56 ปีก่อน (1967-11-06) [1]
ผู้ดำเนินงานBakı Metropoliteni
จำนวนขบวน228
ข้อมูลทางเทคนิค
ระยะทาง40.7 กิโลเมตร (25.3 ไมล์)[1]
รางกว้าง1,520 mm (4 ft 11 2732 in)
การจ่ายไฟฟ้ารางที่สาม, 825V DC
รถไฟใต้ดินบากู
แฮซี อัสลานอฟ
แอห์แมดลี
คัลกลาร์ดอสต์ลูกู
เนฟต์ชีแลร์
การา การาเยฟ
กอรอกลู
อุลดุซ
บักมิล
แนรีมัน แนรีมานอฟ
แกนจลิก
ชาห์อิสมาอิล แคตาอี
28 มาย
แจแฟร์ จับบาร์ลือ
นิซามี แกนแจวี
ซาฮิล
เอลม์แลร์อากาเดมิยาซือ
อิแชรีแชแฮร์
อินชาอัตชีลาร์
20 ยันวาร์
8 Noyabr
เมมาร์ แอแจมี
Avtovağzal
แนซิมี
อาซาดลิกปรอสเปกตี
แดร์แนกึล

รถไฟใต้ดินบากู (อาเซอร์ไบจาน: Bakı Metropoliteni) เป็นระบบขนส่งมวลชนเร็วใต้ดินที่ให้บริการในเขตบากู เมืองหลวงของประเทศอาเซอร์ไบจาน เปิดให้บริการเมื่อวันที่ 6 พฤศจิกายน ค.ศ. 1967[1] ระหว่างอยู่ภายใต้การปกครองของสหภาพโซเวียต ปัจจุบันมีระยะทางรวมทั้งสิ้น 40.3 กิโลเมตร (25.0 ไมล์)[1] จำนวน 27 สถานี[1] เป็นระบบขนส่งมวลชนเพียงหนึ่งเดียวในอาเซอร์ไบจาน

เส้นทาง[แก้]

สาย ส่วน เปิดให้บริการ ระยะทาง สถานี
แดง อิแชริแชแฮร์แฮซี อัสลานอฟ 1967 20 กม. 13
เขียว แดร์แนกึลแฮซี อัสลานอฟ 1976 31 กม. 19
เขียว ชาห์อิสมาอิล แคตาอีแจแฟร์ จับบาร์ลือ 1976 2 กม. 2
ม่วง Xocəsən8 Noyabr 2016 5 กม. 4

โครงการส่วนต่อขยาย[แก้]

ในปัจจุบันมีโครงการส่วนต่อขยายที่กำลังก่อสร้างอยู่ ในปี ค.ศ. 2011 นาย Taghi Ahmadov ประกาศว่าจะสร้างสถานีรถไฟฟ้าใหม่ 70 สถานีภายในปี ค.ศ. 2040[3][4] โดยจะมีส่วนต่อขยายไปเชื่อมต่อกับท่าอากาศยานนานาชาติ Heydar Aliyev [5] สถานีรถไฟฟ้าใหม่ 3 สถานี มีแนวโน้มจะเปิดบริการในปี ค.ศ. 2015[6]

นอกจากนี้ยังมีโครงการรถไฟฟ้าสาย 3 ที่กำลังวางแผนอยู่

การดำเนินการ[แก้]

ปัจจุบันมี 2 เส้นทาง เนื่องจากภูมิประเทศในบากูที่มีลักษณะไม่ราบเรียบ สถานีแต่ละสถานีจึงอยู่ลึกมาก จึงมักถูกใช้เป็นที่กำบังจากระเบิดปรมาณู โดยมี 13 สถานี เป็นสถานีแบบชานชาลาเสาคู่ และมี 1 สถานี คือ Bakmil เป็นชานชาลาเดี่ยว

ระบบรถไฟฟ้า[แก้]

มีศูนย์ซ่อมบำรุงเพียงแห่งเดียว ตั้งอยู่ถัดจากสถานี Bakmil และมีชื่อเรียกเดียวกัน ในเดือนมกราคม ค.ศ. 2005 ระบบมีรถไฟฟ้า 228 คัน โดยเป็นแบบ 5 คันต่อขบวน 43 ขบวน ส่วนรถไฟฟ้าที่เหลือนั้น ใช้ในกรณีพิเศษ รถไฟฟ้ารุ่นแรกเป็นรุ่น Ezh3 และรุ่น Em-508 ในขณะที่รถไฟฟ้าส่วนใหญ่ เป็นรุ่น 81-717/714 ซึ่งนำเข้าในปี ค.ศ. 1980s

ปัจจุบันมีการวางแผนจะส่งซื้อรถไฟฟ้าจากโรงงาน Metrovagonmash ในชานกรุงมอสโก เพื่อนำมาใช้งานในสาย 3 ในอนาคต และมีแผนจะติดตั้งระบบปรับอากาศในรถไฟฟ้าอีกด้วย[7] รถไฟฟ้าชุดล่าสุดถูกนำเข้าในปี ค.ศ. 2013[8]

สมุดภาพ[แก้]

อ้างอิง[แก้]

  1. 1.0 1.1 1.2 1.3 1.4 1.5 1.6 "Baku Metro - History". Bakı Metropoliteni. สืบค้นเมื่อ 2013-09-16.
  2. "Metrodan istifadə edənlərin sayı artıb" [The number of subway users increased] (ภาษาอาเซอร์ไบจาน). Baku. Azerbaijan State News Agency (AZƏRTAC). 21 January 2019. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ August 19, 2019. สืบค้นเมื่อ 2019-08-20.
  3. "Over 70 underground stations to be built in Baku". news.az. สืบค้นเมื่อ February 18, 2011.
  4. Mammadov, Anar. ""Memar Əcəmi" stansiyasında yeni metro xəttinə keçid açılır – FOTO". Milli.az. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-02-21. สืบค้นเมื่อ February 18, 2011.
  5. "41 new underground stations to be constructed in Azerbaijani capital in the next 17 years". Today.az. October 10, 2008. สืบค้นเมื่อ August 14, 2009.
  6. "สำเนาที่เก็บถาวร". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-04-16. สืบค้นเมื่อ 2014-02-07.
  7. http://abc.az/eng/news/main/60438.html
  8. http://en.apa.az/news.php?id=171051

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]