รถไฟใต้ดินบัวโนสไอเรส
.jpg) รถไฟฟ้าสายเอช | |||
| ข้อมูลทั่วไป | |||
|---|---|---|---|
| เจ้าของ | Subterráneos de Buenos Aires S.E. (รัฐวิสาหกิจ) | ||
| ที่ตั้ง | บัวโนสไอเรส | ||
| ประเภท | รถไฟฟ้าใต้ดิน | ||
| จำนวนสาย | 6[1] | ||
| จำนวนสถานี | 78[1] | ||
| ผู้โดยสารต่อปี | 310 ล้านคน (2011)[1][note 1] | ||
| เว็บไซต์ | Metrovías | ||
| การให้บริการ | |||
| เริ่มดำเนินงาน | 1 ธันวาคม ค.ศ. 1913 | ||
| ผู้ดำเนินงาน | เมโตรบีอัส (Metrovías) | ||
| จำนวนขบวน | 658[1] | ||
| ข้อมูลทางเทคนิค | |||
| ระยะทาง | 47.1 km (29.3 mi)[1] | ||
| รางกว้าง | 1,435 mm (4 ft 8 1⁄2 in) (สแตนดาร์ดเกจ) | ||
| |||
รถไฟใต้ดินบัวโนสไอเรส (สเปน: Subterráneo de Buenos Aires) หรือรู้จักกันในชื่อ ซุบเต (Subte, ออกเสียง: [ˈsuβte], มาจากคำว่า subterráneo ที่แปลว่า ใต้ดินหรือรถไฟใต้ดิน) เป็นระบบขนส่งมวลชนความเร็วสูงประเภทรถไฟฟ้าใต้ดินที่ให้บริการในเขตกรุงบัวโนสไอเรสและปริมณฑล เริ่มเปิดให้บริการในปี ค.ศ. 1913
รถไฟใต้ดินบัวโนสไอเรสได้ขยายระบบโครงข่ายได้อย่างรวดเร็วในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 20 แม้จะล่าช้าไปบ้างในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง
เส้นทางที่เปิดให้บริการในปัจจุบัน[แก้]
เส้นทางที่เปิดให้บริการในปัจจุบัน จำนวน 6 เส้นทาง เรียงตามตัวอักษร "เอ" ถึง "อี" และ "เอช" ในแต่ละเส้นทางจะใช้สีสัญลักษณ์แตกต่างกันไป รวมระยะทาง 49.85 กิโลเมตร ให้บริการตั้งแต่เวลา 5:00-23:00 น. ความถี่ 3-6 นาที ขึ้นอยู่กับเส้นทางและจำนวนผู้โดยสาร
| เส้นทาง | สี | เปิดให้บริการ (ค.ศ.) | ระยะทางเริ่มแรก | สถานีปลายทางในปัจจุบัน | ระยะทาง (กิโลเมตร) | จำนวนสถานี | จำนวนผู้โดยสารต่อวัน |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| สายเอ | ฟ้า | 1913 | ปลาซาเดมาโย - ปลาซามีเซเรเร |
ปลาซาเดมาโย - การาโบโบ |
8.5 | 16 | 307,188 |
| สายบี | แดง | 1930 | เฟรเดรีโก ลาโกรเซ - กายาโอ |
เลอันโดร เอเน. อาเลน - ควน มานวยล์ เด โรซัส |
11.75 | 17 | 412,882 |
| สายซี | น้ำเงิน | 1934 | กอนส์ตีตูซีออน - เดียโกนัลนอร์เต |
กอนส์ตีตูซีออน - เรตีโร |
4.4 | 9 | 338,618 |
| สายดี | เขียว | 1937 | กาเตดรัล - ตรีบูนาเลส |
กาเตดรัล - กองเกรโซเดตูกูมัน |
11.0 | 16 | 440,384 |
| สายอี | ม่วง | 1944 | กอนส์ตีตูซีออน - เคเนรัลอูร์กีซา |
โบลีบาร์ - ปลาซาเดโลสบีร์เรเยส |
9.2 | 15 | 135,549 |
| สายเอช | เหลือง | 2007 | ออนเซ - กาเซโรส |
กอร์เรียนเตส - โอสปีตาเลส |
5.0 | 8 | 23,853 |
โครงการส่วนต่อขยาย[แก้]
กำลังก่อสร้าง[แก้]
_bullet.svg){kind=small}
ส่วนต่อขยายสายอี จากสถานีโบลีบาร์ (Bolívar) ถึงสถานีเรตีโร (Retiro) เริ่มก่อสร้างเมื่อกลางปี ค.ศ. 2007
_bullet.svg){kind=small}
ส่วนต่อขยายฝั่งเหนือของสายเอช จากสถานีกอร์เรียนเตส (Corrientes) ถึงปลาซาฟรันเซีย (Plaza Francia) เริ่มก่อสร้างเมื่อวัน 17 มกราคม ค.ศ. 2012[2]
โครงการก่อสร้าง[แก้]
_bullet.svg){kind=small}
สายเอฟ วิ่งจากสถานีบาร์รากัส (Barracas) ไปจนถึงสถานีปลาซาอีตาเลีย (Plaza Italia) รวม 16 สถานี ระยะทาง 10.8 กิโลเมตร
_bullet.svg){kind=small}
สายจี เชื่อมระหว่างสถานีเรตีโรกับสถานีกาบายีโต / บียาเกรสโป (Caballito / Villa Crespo) ระยะทาง 12.5 กิโลเมตร 15 สถานี[3]
_bullet.svg){kind=small}
สายไอ วิ่งจากสถานีปาร์เกชากาบูโก (Parque Chacabuco) ไปยังสถานีซิวดัดอูนีเบร์ซีตาเรีย (Ciudad Universitaria) รวม 18 สถานี ระยะทาง 12.6 กิโลเมตร
ดูเพิ่ม[แก้]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 1.4 "Metrovías en Números". Metrovias. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2007-07-07. สืบค้นเมื่อ 2013-09-14.
- ↑ "Buenos Aires Line H extension groundbreaking". สืบค้นเมื่อ 20 February 2012.
- ↑ "Railway Gazette: Urban rail news in brief". สืบค้นเมื่อ 15 May 2011.
หมายเหตุ[แก้]
- ↑ This ridership figure includes the Premetro (Line E2) ridership in the total.
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
 |
คอมมอนส์ มีภาพและสื่อเกี่ยวกับ: รถไฟใต้ดินบัวโนสไอเรส |
- Subterráneos de Buenos Aires (Official Page) เก็บถาวร 2013-01-22 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- Metrovías S.A.—Subway Operator (Official Page) เก็บถาวร 2010-10-20 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- System map