ข้ามไปเนื้อหา

รถไฟใต้ดินเปียงยาง

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
รถไฟฟ้าใต้ดินเปียงยาง
평양 지하철
ข้อมูลทั่วไป
เจ้าของเทศบาลรัฐบาลเปียงยาง
ที่ตั้งเปียงยาง เกาหลีเหนือ
ประเภทรถไฟฟ้าใต้ดิน
จำนวนสาย2
จำนวนสถานี17
ผู้โดยสารต่อวัน300,000 - 700,000 คนต่อวัน
การให้บริการ
เริ่มดำเนินงานค.ศ. 1969
ผู้ดำเนินงานสำนักงานคณะกรรมการกำกับการขนส่งและการสื่อสาร[1]
ข้อมูลทางเทคนิค
ระยะทาง22.5 กิโลเมตร
รางกว้าง1,435 mm (4 ft 8 12 in) สแตนดาร์ดเกจ
การจ่ายไฟฟ้า?
ผังเส้นทาง

รถไฟใต้ดินเปียงยาง
โชซ็อนกึล
ฮันจา
อาร์อาร์Pyeongyang Jihacheoldo
เอ็มอาร์P'yŏngyang Chihach'ŏldo

รถไฟใต้ดินเปียงยาง (MTR) (เกาหลี: 평양 지하철 P'yŏngyang Chihach'ŏl) เป็นระบบรถไฟใต้ดินของเปียงยาง ประเทศเกาหลีเหนือ มี 2 เส้นทาง ได้แก่

  • สายช็อลลิม่า (천리마선) สถานีปูฮัง (부흥) - สถานีปันกุนโบล (붉은별)
  • สายเฮียวกซิน (혁신선) สถานีควังบก (광복) - สถานีรักว็อน (락원) ทั้งสองเส้นทาง มีจุดเชื่อมต่อกันที่สถานีชอนู (전우)

และมีผู้โดยสารประมาณ 300,000 - 700,000 คนต่อวัน[2][3]

ประวัติและโครงสร้างพื้นฐาน

[แก้]

เริ่มก่อสร้างตั้งแต่ ค.ศ. 1965 และเริ่มเปิดใช้งานเมื่อประมาณ ค.ศ. 1969 - ค.ศ. 1972 โดยประธานาธิบดีคิม อิล-ซ็อง[4][5] ใน ค.ศ. 1971 เกิดอุบัติเหตุร้ายแรงขึ้น ระหว่างที่กำลังสร้างอุโมงค์ลอดใต้แม่น้ำแทดง มีคนเสียชีวิตอย่างน้อย 100 คนจากอุบัติเหตุ[6] ซึ่งเป็นส่วนทำให้การก่อสร้างอุโมงค์ไม่สำเร็จ ทำให้มีแต่ระบบรถไฟฟ้าใต้ดินแค่ฝั่งตะวันตกของแม่น้ำแทดงเท่านั้น

รถไฟฟ้าใต้ดินเปียงยางเป็นระบบรถไฟฟ้าใต้ดินที่ลึกที่สุดในโลก ลึก 110 เมตร (ประมาณ 360 ฟุต) จากระดับพื้นดิน[7]

รายชื่อสถานี

[แก้]

มี 2 เส้นทาง ได้แก่

  •   สายช็อลลิม่า (천리마선) สถานีพูฮัง (부흥) - สถานีปันกุนโบล (붉은별) ยาว 12 กิโลเมตร เปิดใช้งาน 6 กันยายน ค.ศ. 1973
  •   สายฮย็อกชิน (혁신선) สถานีควังบก (광복) - สถานีรักว็อน (락원) ยาว 10 กิโลเมตร เปิดใช้งาน 9 ตุลาคม ค.ศ. 1975

สายช็อลลิม่า

[แก้]
สถานีในเส้นทางรถไฟฟ้าใต้ดินเปียงยาง
#1 สายช็อลลิม่า 천리마선
สถานี ความหมายของชื่อ จุดเชื่อมต่อ เปิดเมื่อ
ปันกุลโบล 붉은별 ดาวสีแดง 6 กันยายน ค.ศ. 1973
ชอนู 전우 เพื่อน #2 ชอนซุง
แกซอน 개선 ชัยชนะ
ทงอิล 통일 การรวมตัว
ซึงรี 승리 ชัยชนะ
พองฮวา 봉화 คบเพลิง/กระโจมไฟ
ยองกวาง 영광 เกียรติ 10 เมษายน ค.ศ. 1987
พูฮึง 부흥 ฟื้นฟู

สายเฮียวกซิน

[แก้]
สถานีในเส้นทางรถไฟฟ้าใต้ดินเปียงยาง
#2 สายเฮียวกซิน 혁신선
สถานี ความหมายของชื่อ จุดเชื่อมต่อ เปิดเมื่อ
ควังบก 광복 การปฏิสังขรณ์/อิสรภาพ 9 กันยายน ค.ศ. 1978
คอนกุก 건국 รากฐาน
ฮวังกึมบย็อล 황금벌 แผ่นดินทอง 6 กันยายน ค.ศ. 1978
คอนซอล 건설 การก่อสร้าง
ฮย็อกชิน 혁신 นวัตกรรม 9 กันยายน ค.ศ. 1975
ชอนซึง 전승 ชัยชนะที่สมบูรณ์ #1 ชอนู
ซัมฮึง 삼흥 การฟื้นฟู 3 ครั้ง
กวังมย็อง 광명 ส่องแสง/ตรัสรู้ ปิดทำการ
รักว็อน 락원 สวรรค์

ระเบียงภาพ

[แก้]

ดูเพิ่ม

[แก้]

อ้างอิง

[แก้]
  1. "The Pyongyang Metro: Statistics". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-06-28. สืบค้นเมื่อ 2012-04-30.
  2. Harris, Mark Edward; Cumings, Bruce (2007). Inside North Korea. Chronicle Books. p. 41. ISBN 978-0811857512.
  3. SPECIAL INVESTIGATIONS UNIT
  4. "สำเนาที่เก็บถาวร". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-01-20. สืบค้นเมื่อ 2012-04-30.
  5. "조선국 평양지하철도". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-07-10. สืบค้นเมื่อ 2012-04-30.
  6. "Станция "ПОНГВА" - "Путеводный Огонь"". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2020-09-19. สืบค้นเมื่อ 2012-04-30.
  7. "平壤的表情:你不知道的朝鲜" (ภาษาจีน). Netease. July 31, 2007. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-05-19. สืบค้นเมื่อ 2012-04-30.

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]