ยามินี ราย
ยามินี ราย | |
|---|---|
 | |
| เกิด | 11 เมษายน ค.ศ. 1887 เบเลียทอร์ อำเภอบังกุระ รัฐเบงกอล บริติชราช[1] |
| เสียชีวิต | 24 เมษายน ค.ศ. 1972 (85 ปี) กัลกัตตา เบงกอลตะวันตก ประเทศอินเดีย |
| สัญชาติ | อินเดีย |
| ศิษย์เก่า | วิทยาลัยศิลปะแห่งรัฐ โกลกาตา |
| มีชื่อเสียงจาก | จิตรกรรม |
| รางวัล | ปัทมภูษาณ (1954) |
ยามินี ราย (เบงกอล: যামিনী রায়; Jamini Roy, 11 เมษายน 1887 – 24 เมษายน 1972) เป็นจิตรกรชาวอินเดีย ผู้ได้รับรางวัลเกียรติยศปัทมภูษาณจากรัฐบาลอินเดียในปี 1954 ยามินีได้รับการยกย่องในฐานะศิลปินที่ยิ่งใหญ่คนหนึ่งของอินเดีย และเป็นศิษย์คนสำคัญที่สุดคนหนึ่งของอวนีนทรนาถ ฐากุร
ยามินีเติบโตมาในครอบครัวชนชั้นกลางที่รักศิลปะ เมื่ออายุได้สิบหกปี เขาถูกส่งไปเรียนที่วิทยาลัยศิลปะแห่งรัฐในโกลกาตา[1] ในเวลานั้น อวนีนทรนาถ ฐากุร ผู้ริเริ่มศิลปะเบงกอล ดำรงตำแหน่งรองครูใหญ่ของสถาบัน เขาเรียนในวิชาภารวาดภาพสีน้ำมันแบบคลาสสิก และจบการศึกษาได้รับวุฒิบัตรวิจิตรศิลป์ในปี 1908 หลังจบการศึกษา เขาเริ่มต้นชีวิตศิลปินอาชีพในฐานะศิลปินรับจ้างวาดภาพเหมือนบุคคล เขาหยุดงานการในสายนี้โดยฉับพลันในต้นทศวรรษ 1920 เพื่อเบนเข็มไปศึกษาและทดลองงานศิลปะแบบใหม่ของตนเอง[2] โดยเชาเลือกที่จะรับอิทธิพลของงานศิลปะแบบเบงกอล ซึ่งเป็นศิลปะพื้นถิ่นในบ้านเกิดเขา[3] ยามินีเลือกจะค้นหาแรงบันดาลใจใหม่จากวัฒนธรรมของตนเอง เขาได้รับอิทธิพลอย่างมากจากศิลปะกาลีฆาฏ ซึ่งมีลักษณะเฉพาะคือเส้นตัดที่หนา เขาถอยห่างจากภาพเหมือนบุคคลและงานทิวทัศน์แบบอิมเพรชชั่นนิสม์ในช่วงปี 1921 ถึง 1924 และเริ่มทดลองกับงานเชียนที่มีอทิธิพลจากศิลปะท้องถิ่น โดยเริ่มต้นที่ชิ้นงานที่มีแรงบันดาลใจมาจากการร่ายรำของชาวสานตาล
บางครั้งเขาถูกเรียกว่าเป็น "จักรกลผลิตภาพเขียน" ตลอดช่วงชีวิตของเขา เขาผลิตภาพเขียนกว่า 20,000 ชิ้น หรือราว 10 ชิ้นต่อวัน ลูกค้าเป้าหมายของชิ้นงานของเขาคือกลุ่มชนชั้นกลางแม้ว่างานบางชิ้นของเขาจะเป็นที่ต้องการในกลุ่มคนรวย เขายังมีความยึดมั่นในผู้คนธรรมดา และเคยกล่าวว่าคนธรรมดาเดินดินสำคัญกว่ารัฐบาล เพราะคนเหล่านี้เป็นเสียงให้กับงานศิลปะของเขา[4]
ในปี 1976 กระทรวงวัฒนธรรมของรัฐบาลอินเดียโดยกรมศึกษาโบราณคดีอินเดียยกย่องให้ยามินีเป็นหนึ่งใน "เก้าศิลปินชั้นครู" ("Nine Masters") ของอินเดีย[5]
อ้างอิง
[แก้]- ↑ 1.0 1.1 "Jamini Roy (1887–1972) Biography". Indian Art Circle. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 24 September 2015. สืบค้นเมื่อ 9 January 2014.
- ↑ Jamini Roy - Journey To The Roots. NGMA. 2013.
- ↑ "Jamini Roy: A painter's quest for an Indian identity". www.aljazeera.com. สืบค้นเมื่อ 2017-04-11.
- ↑ Indranil Banerjie (May 31, 1987). "Jamini Roy: The 'national artist' who produced timeless works of art". India Today (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2019-11-20.
- ↑ Nine Masters เก็บถาวร 4 ธันวาคม 2010 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน Government Museum and Art Gallery, Chandigarh. "Nine Masters: Rabindranath Tagore, Amrita Sher-Gil, Jamini Roy and Nandalal Bose, Ravi Varma, Gaganendranath Tagore, Abanindranath Tagore, Sailoz Mookherjea and Nicholas Roerich."
บรรณานุกรม
[แก้]- Bishnu Dey; John Irwin (1944). Jamini Roy. Indian Society of Oriental Art.
- Six Indian painters: Rabindranath Tagore, Jamini Roy, Amrita Sher-Gil, M.F. Husain, K.G. Subramanyan, Bhupen Khakhar. Tate Gallery Publications Dept. 1982. ISBN 978-0-905005-58-4.
- Jamini Roy in the Context of Indian Folk Sensibility and His Impact on Modern Art: Seminar Papers. Lalit Kala Akademi. 1992.
- Jamini Roy: A Painter Who Revisited the Roots. Niyogi Books. 2022. ISBN 978-93-91125-36-3.
แหล่งข้อมูลอื่น
[แก้]
- Profile on Google Arts & Culture
- Documentary by Films Division of India – Portrait of a Painter
- Documentary by Virasat Art – The Art of Jamini Roy
- Documentary by National Gallery of Modern Art – The Four Pioneers
| นานาชาติ | |
|---|---|
| ประจำชาติ | |
| วิชาการ | |
| ศิลปิน | |
| อื่น ๆ | |
