ข้ามไปเนื้อหา

มหาวีระ ปุน

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
มหาวีระ ปุน มกร
महा बिर पुन
เกิด (1955-01-22) 22 มกราคม ค.ศ. 1955 (69 ปี)
มยาคฑี ประเทศเนปาล
สัญชาติเนปาล
ศิษย์เก่ามหาวิทยาลัยเนแบรสกา
มีชื่อเสียงจากนำเทคโนโลยีอินเทอร์เน็ตไร้สายมาสู่พื้นที่ห่างไกลในเนปาล, ศูนย์นวัตกรรมแห่งชาติเนปาล
รางวัลรามอน แมกไซไซ[1]
เว็บไซต์nicnepal.org

มหาวีระ ปุน (เนปาล: महावीर पुन; Mahabir Pun, ออกเสียง [maːbir pun]) เป็นนักวิจัย[2] อาจารย์[3] นักธุรกิจสังคม[4] และนักกิจกรรมชาวเนปาล[5] เป็นที่รู้จักจากผลงานในการนำเอาเทคโนโลยีไร้สายมาใช้ในพื้นที่ห่างไกลในแถบเทือกเขาหิมาลัย ภายใต้โครงการโครงข่ายไร้สายเนปาล[6][7] ปุนได้รับการยอมรับโดยมูลนิธิอโศก ได้รับรางวัลจากมูลนิธิรามอน แมกไซไซ, มหาวิทยาลัยเนแบรสกา และ ธนาคารไอเดียโลก[8]

มหาวีระ ปุน เกิดเมื่อวันที่ 22 มกราคม 1955 ในหมู่บ้านนังกี (Nangi) หมู่บ้านห่างไกลบนภูเขาในอำเภอมยาคฑีในเนปาลตะวันตก ปุนใช้ชีวิตในวัยเด็กเลี้ยงแกะและวัวควาย เข้าเรียนในโรงเรียนหมู่บ้านที่ไม่มีกระดาษา ดินสอ หนังสือ หรือครูที่ผ่านการฝึกครูมา ตามธรรมเนียมแล้ว คนที่ท้องถิ่นที่ไร้การศึกษาจะเข้าร่วมก่องทัพกูรข่าองอังกฤษ พ่อของปุนซึ่งเป็นอดีตทหารกูรข่าได้ทุ่มเงินเก็บทั้งหมดที่มีพาครอบครัวย้ายไปตั้งรกรากใหม่ในที่รายทางตอนใต้ของเนปาลและให้ปุนได้รับการศึกษา หลังจบชั้นมัธยม ปุนทำงานเป็นครูในสี่โรงเรียนเป็นเวลา 12 ปีเพื่อสนับสนุนให้พี่น้องได้รับการศึกษา ในปี 1989 หลังพยายามสมัครเข้าศึกษาในสถาบันทั้งในอังกฤษและอเมริกาจำนวนมาก เขาได้รับทุนการศึกษาบางส่วนจากมหาวิทยาลัยเนแบรสกาแอทเคียร์นีย์ เขาจบการศึกษาปริญญาตรีในปี 1992 ด้านศึกษาศาสตร์วิทยาศาสตร์ เขาเดินทางกลับไปยังหมู่บ้านที่เขาเกิดอีกครั้งในรอบยี่สิบสี่ปี ที่ซึ่งเขารับรู้ถึงความต้องการการศึกษาที่ยั่งยืนและเริ่มตั้งเป้าในการสร้างโรงเรียนมัธยมขึ้นเพื่อเป็นตัวอย่างในการพัฒนาการศึกษาและเศรษฐกิจของท้องถิ่น ปุนได้ก่อตั้งโรงเรียนมัธยมหิมาจัล (Himanchal High School) ขึ้น โดยตั้งเป้าไปที่การศึกษาคอมพิวเตอร์และโปรแกรมอื่น ๆ ที่มีความสามารถในการสร้างรายได้สูง จากนั้นเขาเดินทางกลับไปศึกษาต่อด้านการบริหารการศึกษาที่มหาวิทยาลัยเนแบรสกา จบการศึกษาในปี 2001 ต่อมาในปี 2002 เขาได้สร้างโครงการที่มีเป้าหมายในการสร้างเครือข่ายการสื่อสารท้องถิ่นโดยใช้เทคโนโลยีไร้สาย ช่วยเชื่อมต่อชุมชนในหิมาลัยกับโลกภายนอก ในปี 2006 โครงการของเขาประสบผลสำเร็จในการสร้างเครือข่ายไวไฟในหมู่บ้าน 13 แห่งบนภูเขาห่างไกลในเนปาลให้สามารถเชื่อมต่อกับอินเทอร์เน็ตได้ ในปี 2022 โครงการขยายอาณาเขตครอบคลุมมากกว่า 175 หมู่บ้านห่างไกลใน 15 อำเภอทั่วประเทศเนปาล[8][9]

อ้างอิง

[แก้]
  1. "Ramon Magsaysay Awardees". rmaward.asia/.
  2. "Mahabir Pun's dream of donation-based national innovation center finally comes true".
  3. "Mahabir Taught 5 years in Himanchal Higher Secondary School". Himanchal Education Foundation. 2016-09-06. สืบค้นเมื่อ 2016-09-06.
  4. "Villages Should be self dependent". Story Cycle. 2014-07-28. สืบค้นเมื่อ 2016-09-06.[ลิงก์เสีย]
  5. "Mahabir donates his own land to make Innovation Center possible". Kantipur Network. 2016-08-01. สืบค้นเมื่อ 2016-09-06.
  6. "Village in the clouds embraces computers". BBC News. 2001-10-22. สืบค้นเมื่อ 2010-11-01.
  7. "Internet dream becomes a reality". BBC News. 2008-11-05. สืบค้นเมื่อ 2010-11-01.
  8. 8.0 8.1 "Mahabir Pun". Ashoka Foundation. 2002. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2022-07-14. สืบค้นเมื่อ 2010-11-01.
  9. "Mahabir Pun/Publisher-Sushant Gurung School-Global Class-7-B". 2022-07-14.