เทือกเขาโออุ
| เทือกเขาโออุ | |
|---|---|
 เทือกเขาโออุในโคริยามะ | |
| จุดสูงสุด | |
| ยอด | ภูเขาอิวาเตะ (จังหวัดอิวาเตะ) |
| ความสูง เหนือระดับน้ำทะเล | 2,038 เมตร (6,686 ฟุต) |
| ข้อมูลเชิงขนาด | |
| ยาว | 500 กม. (311 ไมล์) ทิศเหนือ - ทิศใต้ |
| กว้าง | 35 กม. (22 ไมล์) ทิศตะวันออก - ทิศตะวันตก |
| ข้อมูลทางภูมิศาสตร์ | |
| ประเทศ | ญี่ปุ่น |
| พิกัดเทือกเขา | 39°51.15′N 141°0.05′E / 39.85250°N 141.00083°E |
| ข้อมูลทางธรณีวิทยา | |
| การก่อเทือกเขา | แบบรูปโค้ง |
| ประเภทหิน | ภูเขาไฟ |
เทือกเขาโออุ (ญี่ปุ่น: 奥羽山脈; โรมาจิ: Ōu-sanmyaku) เป็นเทือกเขาในภูมิภาคโทโฮกุ ประเทศญี่ปุ่น เป็นเทือกเขาที่ยาวที่สุดในญี่ปุ่น ยาว 500 กิโลเมตร (311 ไมล์) จากทางใต้ของคาบสมุทรนัตสึโดมาริ จังหวัดอาโอโมริ ไปจนถึงภูเขานาสุทางตอนเหนือของภาคคันโต ถึงแม้จะมีความยาวมากแต่มีความกว้างเพียง 35 กิโลเมตร (22 ไมล์) จุดที่สูงที่สุดคือภูเขาอิวาเตะ 2,038 เมตร (6,686 ฟุต)[1]
เทือกเขานี้ประกอบด้วยภูเขาที่เป็นที่รู้จักกว้างขวางหลายลูก ได้แก่ ภูเขาฮักโกดะ ภูเขาอิวาเตะ ภูเขาซาโอ ภูเขาอาซูมะ ภูเขายาเกชิ และภูเขาอาดาตาระ
การตั้งชื่อ[แก้]
ภูเขาถูกตั้งชื่อตามแคว้นมุตสึ และแคว้นเดวะ ใช้คันจิหนึ่งตัวของทั้งสองจังหวัดรวมกันนั้น คือ 奥 และ 羽 ตามลําดับ
ธรณีวิทยา[แก้]
เทือกเขาโออุเริ่มก่อตัวขึ้นในสมัยไพลโอซีนอยู่ตรงกลางของส่วนโค้งญี่ปุ่นตะวันออกเฉียงเหนือ เป็นผลของการจากการมุดตัวของแผ่นโอค็อตสค์และแผ่นแปซิฟิก ทำให้ก่อตัวเป็นแนวภูเขาไฟในยุคควอเทอร์นารี
อ้างอิง[แก้]
- ↑ Hirotoshi Nishiwaki. "Northeastern Honshu". GLGArcs. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-11-01. สืบค้นเมื่อ 2020-05-06.