ภาษาศาสตร์เชิงประวัติ

ส่วนหนึ่งของรายการเรื่อง
ภาษาศาสตร์
สังเขปความ ประวัติ ดัชนี ภาษา นักภาษาศาสตร์
ภาษาศาสตร์ทฤษฎี ภาษาศาสตร์เพิ่มพูน ภาษาศาสตร์ปริชาน วัจนลีลา สัญญะ การศึกษาตัวเขียน วิทยาหน่วยคำ วิทยาการแปรหน่วยเสียงของหน่วยคำ สัทวิทยา วัจนปฏิบัติศาสตร์ อรรถศาสตร์ วากยสัมพันธ์ วงศัพท์ ไวยากรณ์ปริชาน ทฤษฎีตัวแบบ หน่วยประกอบ พึ่งพา หน้าที่ อิงสถิติ
ภาษาศาสตร์วรรณนา ศัพทมูลวิทยา เชิงประวัติ นิรุกติศาสตร์ สัทศาสตร์ ภาษาศาสตร์สังคม สัมพันธสารวิเคราะห์
ภาษาศาสตร์ประยุกต์ คอมพิวเตอร์ ประสาทวิทยา จิตวิทยา มานุษยวิทยา นิติ การรับภาษา พัฒนาการด้านภาษา การทำพจนานุกรม
หัวข้ออื่น ๆ ในภาษาศาสตร์ อักขรวิธี ปรัชญาภาษา ปรัชญาภาษาศาสตร์ อนุรักษนิยม วรรณนานิยม บัญญัตินิยม โครงสร้างนิยม อินเทอร์เน็ต ความหลากหลายทางเพศ มานุษยวิทยาภาษาศาสตร์ ต้นกำเนิดของภาษา ต้นกำเนิดของการพูด การรับภาษาที่สอง
สถานีย่อย

ภาษาศาสตร์เชิงประวัติ (อังกฤษ: historical linguistics หรือ diachronic linguistics) เป็นการศึกษาการเปลี่ยนแปลงของภาษา โดยมี 4 ประเด็นหลักด้วยกัน ดังนี้

• พรรณนาและศึกษาการเปลี่ยนแปลงที่สังเกตได้ในภาษานั้นๆ
• พรรณนาถึงประวัติของชุมชนที่พูดภาษานั้นๆ
• สืบสร้างภาษาก่อนประวัติศาสตร์ของภาษา และพิจารณาถึงความสัมพันธ์ การจัดกลุ่มเข้าตระกูลภาษา (ภาษาศาสตร์เชิงเปรียบเทียบ)
• พัฒนาทฤษฎีทั่วไปเกี่ยวการเปลี่ยนแปลงของภาษาว่าเกิดขึ้นอย่างไร เพราะเหตุใด ภาษาศาสตร์เชิงประวัติสมัยใหม่เริ่มต้นในปลายศตวรรษที่ 18 และเติบโตจากหลักนิรุกติศาสตร์ที่มีมาแต่ก่อน อันเป็นการศึกษาเอกสารโบราณ ซึ่งสืบย้อนไปถึงยุคโบราณ

บรรณานุกรม

• Zuckermann, Ghil'ad (กิลอัด สุขเคอร์แมน), 2008. Language Contact and Lexical Enrichment in Israeli Hebrew. Palgrave Macmillan. ISBN 978-1403917232.