ภาษาศาสตร์เชิงประวัติ

ภาษาศาสตร์
ภาษา · นักภาษาศาสตร์
ภาษาศาสตร์ทฤษฎี ภาษาศาสตร์เพิ่มพูน ภาษาศาสตร์ปริชาน สัทวิทยา วิทยาหน่วยคำ วิทยาการแปรหน่วยเสียงของหน่วยคำ วากยสัมพันธ์ ประมวลศัพท์ อรรถศาสตร์ วัจนลีลาศาสตร์ วัจนปฏิบัติศาสตร์ การศึกษาตัวเขียน สัญญาณศาสตร์
ภาษาศาสตร์วรรณนา ภาษาศาสตร์มานุษยวิทยา ภาษาศาสตร์เชิงประวัติ ศัพทมูลวิทยา นิรุกติศาสตร์ สัทศาสตร์ ภาษาศาสตร์สังคม
ภาษาศาสตร์ประยุกต์ ภาษาศาสตร์คอมพิวเตอร์ การรับภาษา พัฒนาการด้านภาษา มานุษยวิทยาภาษาศาสตร์ ภาษาศาสตร์ประสาทวิทยา ภาษาศาสตร์จิตวิทยา

ภาษาศาสตร์เชิงประวัติ (อังกฤษ: historical linguistics หรือ diachronic linguistics) เป็นการศึกษาการเปลี่ยนแปลงของภาษา โดยมี 4 ประเด็นหลักด้วยกัน ดังนี้

• พรรณนาและศึกษาการเปลี่ยนแปลงที่สังเกตได้ในภาษานั้นๆ
• พรรณนาถึงประวัติของชุมชนที่พูดภาษานั้นๆ
• สืบสร้างภาษาก่อนประวัติศาสตร์ของภาษา และพิจารณาถึงความสัมพันธ์ การจัดกลุ่มเข้าตระกูลภาษา (ภาษาศาสตร์เชิงเปรียบเทียบ)
• พัฒนาทฤษฎีทั่วไปเกี่ยวการเปลี่ยนแปลงของภาษาว่าเกิดขึ้นอย่างไร เพราะเหตุใด ภาษาศาสตร์เชิงประวัติสมัยใหม่เริ่มต้นในปลายศตวรรษที่ 18 และเติบโตจากหลักนิรุกติศาสตร์ที่มีมาแต่ก่อน อันเป็นการศึกษาเอกสารโบราณ ซึ่งสืบย้อนไปถึงยุคโบราณ