พีพีพี

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

เกณฑ์วิธีแบบจุดต่อจุด หรือ พีพีพี (อังกฤษ: Point-to-Point Protocol: PPP) เป็นเกณฑ์วิธีสำหรับการสื่อสารระหว่างคอมพิวเตอร์ 2 ตัว ด้วยการอินเตอร์เฟซแบบอนุกรม ตามปกติ คอมพิวเตอร์ส่วนบุคคลที่เชื่อม ด้วยสายโทรศัพท์ไปที่เครื่องแม่ข่าย เช่น เครื่องแม่ข่ายของผู้ใช้บริการอินเทอร์เน็ตให้ผู้ใช้ต่อเชื่อมด้วย PPP ทำให้เครื่องแม่ข่าย สามารถตอบสนองคำขอผู้ใช้ ส่งสิ่งเหล่านี้ไปยังอินเทอร์เน็ต และส่งต่อการตอบสนองอินเทอร์เน็ต กลับไปยังผู้ใช้ PPP ใช้ Interner Protocol (IP) แต่มีการออกแบบให้ดูแลโพรโทคอลอื่น บางครั้งการพิจารณาสมาชิกของ TCP/IP ในชุดของโพรโทคอล PPP ให้บริการเลเยอร์ 2 สัมพันธ์กับแบบจำลองการอ้างอิง Open System Interconnection (OSI) ที่สำคัญชุดของแพ็คเกต TCP/IP และส่งตามสิ่งเหล่านี้ไปยังเครื่องแม่ข่าย ซึ่งสามารถวางบนอินเตอร์เฟซ

PPP หรือโพรโทคอลแบบ full duplex ที่สามารถใช้ตัวกลางทางกายภาพที่หลากหลาย รวมถึงสาย twisted pair หรือ fiber optic หรือการส่งตามสิ่งเหล่านี้ไปยังเครื่องแม่ข่าย ซึ่งสามารถวางบนอินเตอร์เฟซ

PPP มีแนวโน้มใช้มาตรฐานอุตสาหกรรมก่อน คือ Serial Line Internet Protocol (SLIP) เพราะสามารถดูแลการสื่อสารแบบ synchronous และ asynchronous ซึ่ง PPP สามารถใช้สายร่วมกับผู้ใช้อื่น และการตรวจสอบความผิดพลาดด้วย SLIP lack ตามทางเลือกที่เหมาะตาม PPP ยอมใช้งาน