ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ทุกรกิริยา"
พุทธามาตย์ (คุย | ส่วนร่วม) ล พุทธามาตย์ ย้ายหน้า มังสฆาต ไปยัง ทุกรกิริยา: ตามพจนานุกรม |
พุทธามาตย์ (คุย | ส่วนร่วม) ไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
บรรทัด 1: | บรรทัด 1: | ||
[[File:flagellants.png|right|frame|การเฆี่ยนตนเองเป็น “ |
[[File:flagellants.png|right|frame|การเฆี่ยนตนเองเป็นการบำเพ็ญ “ทุกรกิริยา” วิธีหนึ่งที่เริ่มทำกันในช่วงที่เกิด[[แบล็กเดท]]]] |
||
''' |
'''ทุกรกิริยา''' ({{lang-en|self-mortification; mortification of the flesh}}) ที่แปลตรงตัวว่า “การกระทํากิจที่ทําได้โดยยาก” ใช้ในบริบททางศาสนาและจิตวิญญาณ เพื่อหมายถึงการทรมานร่างกายตนเอง เพื่อ[[การชำระให้บริสุทธิ์|ชำระตนให้บริสุทธิ์จากบาป]] |
||
“ |
การทำ “ทุกรกิริยา” ในศาสนาคริสต์ มีต้นตอมาจากบทจดหมายสามฉบับของ[[เปาโลอัครทูต]]ที่กล่าวว่า “''เพราะว่าถ้าท่านดำเนินชีวิตตามเนื้อหนังแล้ว ท่านจะต้องตาย แต่ถ้าโดยทางพระวิญญาณ ท่านทำลายกิจการของร่างกาย ท่านก็จะดำรงชีวิตได้''” (โรม 8:13)<ref>[http://www.bible.is/THATSV/Rom/8/13 โรม 8:13]</ref> ความคิดเดียวกันนี้สะท้อนในบทเขียนที่ว่า “''เหตุฉะนั้นจงประหารอวัยวะของท่านซึ่งอยู่ฝ่ายโลกนี้ คือการล่วงประเวณี การโสโครก ราคะตัณหา ความปรารถนาชั่ว และความโลภ ซึ่งเป็นการนับถือรูปเคารพ''” (โคโลสี 3:5)<ref>[http://www.bible.is/THATSV/Col/3 โคโลสี 3:5]</ref> และ “''ผู้ที่อยู่ฝ่ายพระเยซูคริสต์ได้ตรึงเนื้อหนังไว้ที่กางเขนพร้อมกับราคะและตัณหาแล้ว''” (กาลาเทีย 5:24) |
||
<ref>[http://www. |
<ref>[http://www.bible.is/THATSV/Gal/5 กาลาเทีย 5]</ref> |
||
ตามปรัชญา |
ตามปรัชญาศาสนาคริสต์ “[[นัยวิเคราะห์]]” (exegesis), “พฤติกรรมต่อร่างกาย” (deeds of the body) และ “พฤติกรรมในโลก” (what is earthly) หมายถึง “ความบาดเจ็บของร่างกาย” หรือ ราคะ เป็นสิ่งที่ชั่วร้ายที่มีรากฐานมาจาก[[บาปกำเนิด]]ที่ทำให้มนุษย์ต้องประสบกับความทรมานที่เป็นผลสะท้อน |
||
“ |
“ทุกรกิริยา” ที่ง่ายที่สุดคือการละเว้นจากกิเลสบางอย่างเช่นการงดการดื่มสุรา หรือการเลือกใช้ชีวิตอันสมถะเช่นในดำรง[[ชีวิตอารามวาสี]]ของนิกายหลายนิกาย หรือถ้าเป็น “ทุกรกิริยา” ที่รุนแรงก็อาจจะเป็นการทำร้ายตนเองเช่นโดยการเฆี่ยน แทง หรือกรีดเนื้อหนังเป็นต้น |
||
== อ้างอิง == |
== อ้างอิง == |
||
บรรทัด 15: | บรรทัด 15: | ||
*[http://www.cilice.co.uk/forum/viewforum.php?f=5 Penance Discussion] |
*[http://www.cilice.co.uk/forum/viewforum.php?f=5 Penance Discussion] |
||
[[หมวดหมู่: |
[[หมวดหมู่:พรตนิยม]] |
||
[[หมวดหมู่:ปรัชญาศาสนาคริสต์]] |
|||
{{โครงความเชื่อ}} |
{{โครงความเชื่อ}} |
รุ่นแก้ไขเมื่อ 09:54, 29 มิถุนายน 2557
ทุกรกิริยา (อังกฤษ: self-mortification; mortification of the flesh) ที่แปลตรงตัวว่า “การกระทํากิจที่ทําได้โดยยาก” ใช้ในบริบททางศาสนาและจิตวิญญาณ เพื่อหมายถึงการทรมานร่างกายตนเอง เพื่อชำระตนให้บริสุทธิ์จากบาป
การทำ “ทุกรกิริยา” ในศาสนาคริสต์ มีต้นตอมาจากบทจดหมายสามฉบับของเปาโลอัครทูตที่กล่าวว่า “เพราะว่าถ้าท่านดำเนินชีวิตตามเนื้อหนังแล้ว ท่านจะต้องตาย แต่ถ้าโดยทางพระวิญญาณ ท่านทำลายกิจการของร่างกาย ท่านก็จะดำรงชีวิตได้” (โรม 8:13)[1] ความคิดเดียวกันนี้สะท้อนในบทเขียนที่ว่า “เหตุฉะนั้นจงประหารอวัยวะของท่านซึ่งอยู่ฝ่ายโลกนี้ คือการล่วงประเวณี การโสโครก ราคะตัณหา ความปรารถนาชั่ว และความโลภ ซึ่งเป็นการนับถือรูปเคารพ” (โคโลสี 3:5)[2] และ “ผู้ที่อยู่ฝ่ายพระเยซูคริสต์ได้ตรึงเนื้อหนังไว้ที่กางเขนพร้อมกับราคะและตัณหาแล้ว” (กาลาเทีย 5:24) [3]
ตามปรัชญาศาสนาคริสต์ “นัยวิเคราะห์” (exegesis), “พฤติกรรมต่อร่างกาย” (deeds of the body) และ “พฤติกรรมในโลก” (what is earthly) หมายถึง “ความบาดเจ็บของร่างกาย” หรือ ราคะ เป็นสิ่งที่ชั่วร้ายที่มีรากฐานมาจากบาปกำเนิดที่ทำให้มนุษย์ต้องประสบกับความทรมานที่เป็นผลสะท้อน
“ทุกรกิริยา” ที่ง่ายที่สุดคือการละเว้นจากกิเลสบางอย่างเช่นการงดการดื่มสุรา หรือการเลือกใช้ชีวิตอันสมถะเช่นในดำรงชีวิตอารามวาสีของนิกายหลายนิกาย หรือถ้าเป็น “ทุกรกิริยา” ที่รุนแรงก็อาจจะเป็นการทำร้ายตนเองเช่นโดยการเฆี่ยน แทง หรือกรีดเนื้อหนังเป็นต้น