ข้ามไปเนื้อหา

พาร์คินโซนิซึม

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
พาร์คินโซนิซึม
สาขาวิชาประสาทวิทยา
สาเหตุ

พาร์คินโซนิซึม (อังกฤษ: parkinsonism) หรืออาการแบบพาร์คินสัน คือกลุ่มของอาการต่างๆ ที่ประกอบด้วย อาการสั่น เคลื่อนไหวช้า ตัวแข็ง และทรงตัวไม่อยู่[1][2] ซึ่งเป็นอาการที่พบได้ในโรคพาร์คินสัน และภาวะอื่น ๆ เช่น การได้รับสารพิษบางชนิด โรคทางเมตาบอลิกบางชนิด และโรคทางระบบประสาทอื่น ๆ[3]

อ้างอิง

[แก้]
  1. Aminoff MJ, Greenberg DA, Simon RP (2005). "Chapter 7: Movement disorders". Clinical Neurology (6th ed.). Lange: McGraw-Hill Medical. pp. 241–45. ISBN 978-0-07-142360-1.
  2. Ogawa T, Fujii S, Kuya K, Kitao SI, Shinohara Y, Ishibashi M, Tanabe Y (September 2018). "Role of neuroimaging on differentiation of Parkinson's disease and its related diseases". Yonago Acta Med (Review). 61 (3): 145–55. doi:10.33160/yam.2018.09.001. PMC 6158357. PMID 30275744. Parkinsonian syndromes are a group of movement disorders characterized by classical motor symptoms such as tremors, bradykinesia, and rigidity. They are most frequently due to primary neurodegenerative disease, resulting in the loss of dopaminergic nerve terminals along the nigrostriatal pathway, similar to idiopathic PD, MSA, PSP, CBD, and DLB.
  3. Christine CW, Aminoff MJ (September 2004). "Clinical differentiation of parkinsonian syndromes: prognostic and therapeutic relevance". The American Journal of Medicine. 117 (6): 412–9. doi:10.1016/j.amjmed.2004.03.032. PMID 15380498.

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]
การจำแนกโรค
ทรัพยากรภายนอก