บอย (การ์ตูนญี่ปุ่น)
| บอย | |
 | |
| ชื่อภาษาอังกฤษ | BØY |
|---|---|
| แนว | ต่อสู้, สุขนาฏกรรม, ผจญภัย |
| มังงะ | |
| เขียนโดย | ฮารูโตะ อุเมซาวะ |
| สำนักพิมพ์ |  ชูเอชะ เนชั่นมัลติมีเดียกรุ๊ป อีโวลูชั่นเอ็กซ์ |
| นิตยสาร | โชเน็งจัมป์รายสัปดาห์ บูม |
| วางจำหน่ายตั้งแต่ | 2535 – 2542 |
| จำนวนเล่ม | 33 |
| อนิเมะโทรทัศน์ | |
| บอย | |
| กำกับโดย | คิโยชิ เองามิ |
| เขียนบทโดย | ยาซูฮิโระ อิมางาวะ |
| ดนตรีโดย | ชิงโง โคบายาชิ |
| เครือข่าย | โยะมิอุริเทเลแคสติงคอร์ปอเรชัน ทรูสปาร์ก |
| ฉาย | 7 เมษายน 2540 – 29 กันยายน 2540 |
| ตอน | 25 |
บอย[1] (อักษรโรมัน: BØY, อังกฤษ: HARELUYA II BOY) เป็นการ์ตูนญี่ปุ่นที่แต่งโดยฮารูโตะ อุเมซาวะ[2] เป็นเรื่องราวของฮิบิโน่ ฮาเรลูย่า นักเรียนนักเลงคนหนึ่งซึ่งมีจุดประสงค์จะครองโลก โดยตัวละครหลักทุกตัวดัดแปลงมาจากตัวละครในเรื่อง ฮาเรลูย่า (HARELUYA) ซึ่งเป็นการ์ตูนเล่มเดียวจบที่แต่งไว้ในปีเดียวกัน บอยถูกตีพิมพ์ในนิตยสารโชเน็งจัมป์รายสัปดาห์ช่วงปี พ.ศ. 2535-2542 และเคยจัดทำเป็นอนิเมะโทรทัศน์ออกอากาศทางโยะมิอุริเทเลแคสติงคอร์ปอเรชัน ส่วนในไทยออกอากาศทางช่องทรูสปาร์ก
เนื้อเรื่อง[แก้]
โอกาโมโตะ เคียวชิโร่ (ญี่ปุ่น: 岡本清志朗; โรมาจิ: Okamoto Kiyoshirō) เด็กนักเรียนปีหนึ่งจากโรงเรียนราคุเอ็นผู้มีความใฝ่ฝันจะเป็นจิตรกร[3] ได้พบกับนักเรียนร่วมชั้นที่ชื่อฮิบิโน่ ฮาเรลูย่า (ญี่ปุ่น: 日々野晴矢; โรมาจิ: Hibino Hareruya) บุตรชายของฮิบิโน่ ฮาเรบาเร (ญี่ปุ่น: 日々野晴霽; โรมาจิ: Hibino Harebare) บาทหลวงประจำโบสถ์ ซึ่งฮิบิโน่มีความปรารถนาจะครองโลก[3] เจ้าของวลี "ข้าจะครองโลก" หรือ "ตูข้ามันไร้เทียมทานเฟ้ย" ทั้งเป็นนักเลงหัวไม้จอมอันธพาล มักใช้คำพูดยียวนและหยิบอาวุธออกมาจากด้านหลังโดยเฉพาะกระทะและไม้เบสบอล และได้มาพบกับอิชิโจ มาโกโตะ (ญี่ปุ่น: 一条誠; โรมาจิ: Ichijō Makoto) หนุ่มผมยาวซึ่งเป็นนักเรียนอันธพาลอีกคนหนึ่งที่มีความชื่นชอบในเพลงร็อก[3] โดยเฉพาะเมื่อขึ้นคอนเสิร์ตยามวิกาลเขาจะจัดแต่งทรงผมให้ตั้งชี้ต่างจากตอนกลางวัน นอกจากนี้ยังมีเพื่อนสาวอีกคนหนึ่งคือยามานะ มิจิรุ (ญี่ปุ่น: 山奈みちる; โรมาจิ: Yamana Michiru) นักเรียนร่วมชั้นที่มักได้รับการช่วยเหลือจากทั้งสามคนเมื่อมีคนร้ายมาขโมยของในร้านของเธอ
ทั้งสามคนมักเสนอตัวช่วยเหลือผู้อื่นที่ถูกรังแกจากพวกอันธพาลกลุ่มบ่อยครั้ง แต่ด้วยความกล้าหาญและความเชื่อใจต่อสหายจึงทำให้ทั้งสามคนสามารถปราบเหล่าอันธพาลนั้นสำเร็จ หลังจากนั้นเป็นต้นมาพฤติกรรมของโอกาโมโตะ เคียวชิโร่จากเดิมที่เป็นคนอ่อนแอไม่สู้คน ได้พัฒนาเป็นคนที่ห้าวหาญและรักเพื่อนพ้อง
ในตอนจบของเรื่องโอกาโมโตะ เคียวชิโร่ได้คบหากับยามานะ มิจิรุ และเดินทางไปศึกษาต่อเพื่อเป็นจิตรกรที่ฝรั่งเศส[4] ส่วนฮิบิโน่ ฮาเรลูย่า และอิชิโต มาโกโตะได้เป็นศิลปินร็อกในนามวงไฟเยอร์กันส์[5] เพราะดนตรีนั้นไร้พรมแดน[6] และได้ครองโลกตามอุดมคติของตน
อ้างอิง[แก้]
- ↑ ฮารูโตะ อุเมซาวะ (2541, 19 มิถุนายน). บอย (เล่ม 27). กรุงเทพฯ : เนชั่นมัลติมีเดียกรุ๊ป, หน้าปก
- ↑ "หนุ่มเฮี้ยวพันธ์ระห่ำ การ์ตูนร็อคของคนร็อคๆ ไม่มีเสียงเพลงก็สนุกได้". เรื่องเก่าเมื่อวันศุกร์ก่อน. 15 พฤษภาคม 2558. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-12-14. สืบค้นเมื่อ 1 มิถุนายน 2560.
{{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน:|accessdate=(help) - ↑ 3.0 3.1 3.2 ฮารูโตะ อุเมซาวะ (2541, 19 มิถุนายน). บอย (เล่ม 27). กรุงเทพฯ : เนชั่นมัลติมีเดียกรุ๊ป, หน้า 4-5
- ↑ ฮารูโตะ อุเมซาวะ (2542, 25 มิถุนายน). บอย (เล่ม 33). กรุงเทพฯ : เนชั่นมัลติมีเดียกรุ๊ป, หน้า 87
- ↑ ฮารูโตะ อุเมซาวะ (2542, 25 มิถุนายน). บอย (เล่ม 33). กรุงเทพฯ : เนชั่นมัลติมีเดียกรุ๊ป, หน้า 172
- ↑ ฮารูโตะ อุเมซาวะ (2542, 25 มิถุนายน). บอย (เล่ม 33). กรุงเทพฯ : เนชั่นมัลติมีเดียกรุ๊ป, หน้า 106
 | บทความการ์ตูนญี่ปุ่นนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |