ทางด่วนในประเทศฟิลิปปินส์
ระบบทางด่วนในประเทศฟิลิปปินส์ | |
---|---|
ป้ายหมายเลขทางด่วนฟิลิปปินส์ | |
แผนที่ทางด่วนในเกาะลูซอน ทางด่วนซูบิก–คลาร์ก–ตาร์ลัก แสดงด้วยเส้นสีแดง | |
ข้อมูลของระบบ | |
ดูแลรักษาโดย บริษัทเอกชนภายใต้สัมปทานจากกรมโยธาธิการและทางหลวง | |
ระยะทาง | 420 กิโลเมตร[1] (260 ไมล์) |
ชื่อของทางหลวง | |
ทางด่วน | Eหมายเลข |
ระบบทางหลวง | |
|
ทางด่วนในประเทศฟิลิปปินส์ เป็นระบบทางหลวงที่ควบคุมการเข้าถึงที่ควบคุมโดยกรมโยธาธิการและทางหลวง ซึ่งประกอบด้วยทางด่วนและทางหลวงมาตรฐานสูงตามภูมิภาคทั้งหมดในประเทศฟิลิปปินส์[2] ทางหลวงมาตรฐานสูงดังกล่าว หมายถึง ทางหลวงที่ให้บริการจราจรในระดับสูงโดยสามารถใช้ความเร็วและมีความปลอดภัยในการเดินทาง เพื่อที่จะสนับสนุนกิจกรรมทางเศรษฐกิจและสังคม[2] ทางด่วนในประเทศฟิลิปปินส์เป็นถนนที่เก็บค่าผ่านทางหลายช่องจราจร ซึ่งดูแลรักษาโดยบริษัทเอกชนภายใต้สัปทานจากรัฐบาล ส่วนทางหลวงมาตรฐานสูงตามภูมิภาคเป็นทางหลวงที่ควบคุมการเข้าถึงเช่นกัน แต่ทำหน้าที่เป็นทางเสริมให้กับทางด่วน[2]
ทางด่วนในประเทศฟิลิปปินส์มีระยะทางทั้งหมด 420 กิโลเมตร (260 ไมล์)* ในปี ค.ศ. 2015 และจะขยายเพิ่มเติมเป็น 626 กิโลเมตร (389 ไมล์)* ภายในปี ค.ศ. 2020 และ 995 กิโลเมตร (618 ไมล์)* ภายในปี ค.ศ. 2030 ตามแผนแม่บทที่เสนอโดยองค์การความร่วมมือระหว่างประเทศแห่งญี่ปุ่น ในปี ค.ศ. 2010[1]
ทางด่วนในประเทศฟิลิปปินส์ประกอบด้วยทางหลวงที่ควบคุมการเข้าถึงจำนวน 10 สาย ที่เชื่อมต่อเมโทรมะนิลาไปยังจังหวัดในลูซอนเหนือและลูซอนใต้ ปัจจุบัน ทางด่วนทั้งหมดยังไม่เชื่อมต่อกัน แต่จะเป็นแผนในอนาคตที่จะเชื่อมต่อกันเป็นโครงข่าย[3]
ระบบการกำหนดหมายเลข[แก้]
ตามระบบการกำหนดหมายเลขของกรมโยธาธิการและทางหลวง ป้ายทางด่วนนั้นเป็นป้ายห้าเหลี่ยมสีเหลือง และมีตัวรหัสสีดำ นำหน้าด้วยตัวอักษร "E" ย่อมาจาก "Expressway" แล้วตามด้วยหมายเลข[4]
ในปี ค.ศ. 2015 ระบบทางด่วนในประเทศฟิลิปปินส์ประกอบด้วยเส้นทางดังต่อไปนี้ [5]
รูป | หมายเลข | เริ่มต้น | สิ้นสุด | ระยะทาง | ถนนที่เก็บค่าผ่านทาง | พื้นที่ที่ทางผ่าน | หมายเหตุ |
---|---|---|---|---|---|---|---|
E1 | เกซอนซิตี | Rosario | ทางด่วนลูซอนเหนือ ทางด่วนซูบิก–คลาร์ก–ตาร์ลัก ทางด่วนตาร์ลัก–ปังกาซีนัน–ลาอูนีโยน |
จังหวัดบูลาคัน จังหวัดลาอูนีโยน เมโทรมะนิลาตอนเหนือ จังหวัดปัมปังกา จังหวัดปังกาซีนัน จังหวัดตาร์ลัก | |||
E2 | มากาตี | บาตังกัสซิตี | สกายเวย์ ทางด่วนลูซอนใต้ Southern Tagalog Arterial Road |
จังหวัดบาตังกัส จังหวัดคาบีเต จังหวัดลากูนา เมโทรมะนิลาตอนใต้ | |||
Muntinlupa | Bacoor | ทางด่วน Muntinlupa–คาบีเต | เมโทรมะนิลาตอนใต้ จังหวัดคาบีเต | ||||
E3 | Parañaque | Kawit | 14 km (8.7 mi) | ทางด่วนมะนิลา–คาบีเต | จังหวัดคาบีเต เมโทรมะนิลาตอนใต้ | ||
E4 | Olongapo | Mabalacat | ทางด่วนซูบิก–Tipo ทางด่วนซูบิก–คลาร์ก–ตาร์ลัก |
จังหวัดบาตาอัน จังหวัดปัมปังกา จังหวัดซัมบาเลส | |||
E5 | เกซอนซิตี | Valenzuela | ทางด่วนลูซอนเหนือ Mindanao Avenue-Karuhatan Link | เมโทรมะนิลาตอนเหนือ | |||
E6 | Parañaque | ปาไซ | ทางด่วน NAIA | เมโทรมะนิลาตอนใต้ รวมถึงท่าอากาศยานนานาชาตินินอย อากีโน |
ทางหลวงสายเอเชีย[แก้]
ทางหลวงเอเชียสาย 26 หรือทางหลวงสายแพน-ฟิลิปปินส์ () มีเส้นทางผ่านทางด่วน 2 สายในประเทศฟิลิปปินส์
- ทางด่วนลูซอนเหนือ จาก Guiguinto ถึง Balintawak เกซอนซิตี
- ทางด่วนลูซอนใต้ จากทางแยกต่างระดับ Magallanes ถึง Calamba
ดูเพิ่ม[แก้]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ 1.0 1.1 "Master Plan for High Standard Highways/Expressways for PPP". กรมโยธาธิการและทางหลวง. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-05-24. สืบค้นเมื่อ 15 พ.ค. 2017.
- ↑ 2.0 2.1 2.2 "The Study of Masterplan on High Standard Highway Network Development in the Republic of the Philippines" (PDF). องค์การความร่วมมือระหว่างประเทศแห่งญี่ปุ่น. ก.ค. 2010. สืบค้นเมื่อ 15 พ.ค. 2017.
- ↑ "Public Private Partnership; Overview; List of PPP Projects". Department of Public Works and Highways. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-01-05. สืบค้นเมื่อ 8 December 2015.
- ↑ "Brief History of National Roads in the Philippines" (PDF). กรมโยธาธิการและทางหลวง. สืบค้นเมื่อ 15 พ.ค. 2017.[ลิงก์เสีย]
- ↑ "2015 DPWH Road Data". กรมโยธาธิการและทางหลวง. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-02-24. สืบค้นเมื่อ 15 พ.ค. 2017.