ทนายความ
ทนายความ (อังกฤษ: Solicitor) เป็นนักกฎหมายประเภทหนึ่ง มีบทบาทหน้าที่แตกต่างกันไปตามแต่ละเขตอำนาจศาล อาทิในอังกฤษและเวลส์ วิชาชีพทนายอยู่ภายใต้ข้อกำหนดแห่งพระราชบัญญัติทนายความ ค.ศ. 1974 (Solicitors Act 1974) ส่วนในประเทศไทยอยู่ภายใต้พระราชบัญญัติทนายความ พ.ศ. 2538 ทนายความจะต้องมีใบประกอบวิชาชีพที่ออกโดยหน่วยงานผู้มีอำนาจในแต่ละเขตอำนาจศาล เช่นในเขตอำนาจศาลอังกฤษและเวลส์อยู่ภายใต้การกำกับของสมาคมกฎหมายแห่งอังกฤษและเวลส์ หรือในประเทศไทยอยู่ภายใต้การกำกับของสภาทนายความ
ในสหราชอาณาจักร, บางรัฐของออสเตรเลีย, ฮ่องกง, แอฟริกาใต้ และไอร์แลนด์ ได้มีการแบ่งวิชาชีพด้านกฎหมายออกเป็นสองบทบาท คือ ทนายความ และเนติบริกร[1] หน้าที่การว่าความหน้าบัลลังก์ศาลจะเป็นของเนติบริกร นักกฎหมายอาจมีใบประกอบวิชาชีพใดวิชาชีพหนึ่งหรือจะมีทั้งสองวิชาชีพก็ได้ อย่างไรก็ตาม ในบางประเทศอย่างแคนาดา, สิงคโปร์, มาเลเซีย, นิวซีแลนด์, ไทย และรัฐส่วนใหญ่ในออสเตรเลีย ได้มีการรวมวิชาชีพเนติบริกรเข้ากับวิชาชีพทนายความ คอยเป็นธุระกับลูกความและเป็นผู้ว่าความในศาลในคนเดียว [2][3]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ A Dictionary of Law (7 ed.), J Law and EA Martin, Oxford University Press, 2009, ISBN 9780191726729
- ↑ "Converting From Barrister To Solicitor". Aspiring Solicitors. สืบค้นเมื่อ 17 August 2015.
- ↑ "Ex-Freshfields solicitor switches to the Bar". สืบค้นเมื่อ 17 August 2015.
