ข้ามไปเนื้อหา

ซูเปอร์มาริโอคาร์ต

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
สำหรับเกมชุด ดูที่ มาริโอคาร์ต
ซูเปอร์มาริโอคาร์ต
ภาพหน้ากล่องเกมจำหน่ายในอเมริกาเหนือ
ผู้พัฒนานินเทนโดอีเอดี
ผู้จัดจำหน่ายนินเทนโด
กำกับทาดาชิ ซูงิยามะ
ฮิเดกิ คนโนะ
อำนวยการผลิตชิเงรุ มิยาโมโตะ
โปรแกรมเมอร์มาซาโตะ คิมูระ
ศิลปินโยอิชิ โกทาเบะ
มิเอะ โยชิมูระ
โยชิอากิ โคอิซูมิ
แต่งเพลงโซโยะ โอกะ
ชุดมาริโอคาร์ต
เครื่องเล่นซูเปอร์แฟมิคอม
วางจำหน่ายซูเปอร์แฟมิคอม
  • JP: 27 สิงหาคม ค.ศ. 1992[1]
  • NA: 1 กันยายน ค.ศ. 1992[1]
  • EU: 21 มกราคม ค.ศ. 1993[1]
วี เวอร์ชวลคอนโซล
  • JP: 9 มิถุนายน ค.ศ. 2009[3]
  • NA: 23 พฤศจิกายน ค.ศ. 2009[2]
  • EU: 2 เมษายน ค.ศ. 2010[4]
วียู เวอร์ชวลคอนโซล
  • JP: 19 มิถุนายน ค.ศ. 2013
  • EU: 27 มีนาคม ค.ศ. 2014
  • NA: 6 สิงหาคม ค.ศ. 2014
  • AU: 28 มีนาคม ค.ศ. 2014
แนวแข่งรถ
รูปแบบผู้เล่นคนเดียว, ผู้เล่นหลายคน

ซูเปอร์มาริโอคาร์ต (ญี่ปุ่น: スーパーマリオカート; โรมาจิ: Sūpā Mario Kāto; อังกฤษ: Super Mario Kart) เป็นวิดีโอเกมแข่งรถโกคาร์ตพัฒนาโดยนินเทนโดอีเอดี สำหรับเครื่องเล่นเกมซูเปอร์แฟมิคอม เกมนี้เป็นเกมภาคแรกในเกมชุดมาริโอคาร์ต จำหน่ายในประเทศญี่ปุ่นวันที่ 27 สิงหาคม ค.ศ. 1992 ในอเมริกาเหนือวันที่ 1 กันยายน ค.ศ. 1992 และในยุโรปวันที่ 21 มกราคม ค.ศ. 1993[1] เกมขายได้ 9 ล้านหน่วยทั่วโลก กลายเป็นเกมซูเปอร์แฟมิคอมขายดีที่สุดอันดับที่สาม[5] ซูเปอร์มาริโอคาร์ตวางจำหน่ายซ้ำสำหรับเครื่องเล่นเวอร์ชวลคอนโซลของวี ในประเทศญี่ปุ่นวันที่ 9 มิถุนายน ค.ศ. 2009 และในยุโรปวันที่ 2 เมษายน ค.ศ. 2010[3][2][4] ซูเปอร์มาริโอคาร์ตออกจำหน่ายอีกครั้งสำหรับเครื่องเล่นเวอร์ชวลคอนโซลของวียู ในญี่ปุ่นวันที่ 19 มิถุนายน ค.ศ. 2013 ในยุโรปวันที่ 27 มีนาคม ค.ศ. 2014 และในอเมริกาเหนือวันที่ 6 สิงหาคม ค.ศ. 2014

ในเกมซูเปอร์มาริโอคาร์ต ผู้เล่นจะได้บังคับตัวละครหนึ่งในแปดตัวจากเกมชุดมาริโอ แต่ละตัวมีระดับความยากแตกต่างกัน[6] ในโหมดผู้เล่นคนเดียว ผู้เล่นสามารถแข่งรถกับตัวละครควบคุมโดยคอมพิวเตอร์เพื่อชิงถ้วยรางวัลในสามด่าน ในระหว่างแข่งขัน ผู้เล่นสามารถใช้เพาเวอร์อัปจู่โจมและเพิ่มความเร็วเพื่อให้ได้เปรียบ ผู้เล่นสามารถแข่งกับเวลาในโหมดไทม์ไทรอัล (Time Trial)[7] ในโหมดผู้เล่นหลายคน ผู้เล่นสองคนสามารถเล่นพร้อมกันได้เพื่อแข่งชิงถ้วยรางวัล หรือแข่งกันแบบหนึ่งต่อหนึ่งในโหมดแมตช์เรซ (Match Race)[8] โหมดผู้เล่นหลายคนโหมดที่สาม โหมดต่อสู้ (Battle Mode) มีเป้าหมายในการเอาชนะผู้เล่นคนอื่นโดยใช้เพาเวอร์อัปโจมตี ทำลายลูกโป่งรอบ ๆ รถแข่ง[7][9]

ซูเปอร์มาริโอคาร์ตได้รับคำวิจารณ์ด้านบวกและได้รับคำยกย่องในด้านการนำเสนอ นวัตกรรม และการใช้กราฟิกโหมด 7[10][11] เกมอยู่ในอันดับเกมที่ดีที่สุดตลอดกาลที่จัดอันดับโดยองค์กรต่าง ๆ เช่น นิตยสารเอดจ์ บริษัทไอจีเอ็น หนังสือพิมพ์ดิเอจ และบริษัทเกมสปอต ขณะที่บันทึกสถิติโลกกินเนสส์ขนานนามว่าเป็นเกมคอนโซลยอดเยี่ยม[5][12][13][14][15] เกมยังถูกกล่าวขานในฐานะที่สร้างแนวเกมย่อยแข่งรถคาร์ต ทำให้นักพัฒนาเกมคนอื่น ๆ เลียนแบบความสำเร็จนั้น เกมยังเป็นกุญแจสำคัญที่เพิ่มขยายตลาดให้กับแฟรนไชส์มาริโอไปสู่เกมที่ไม่ใช่เกมแพลตฟอร์ม ทำให้กลายเป็นแฟรนไชส์เกมที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดตลอดกาล[14][16] ซูเปอร์มาริโอคาร์ตมีเกมภาคต่อมากมายออกจำหน่ายสำหรับเครื่องเล่นวิดีโอเกม เกมกด และเกมตู้ เกมแต่ละเครื่องประสบความสำเร็จเชิงพาณิชย์อย่างมาก ขณะที่บางคุณสมบัติในเกมได้รับการพัฒนามาตลอด แต่แกนหลักของเกมซูเปอร์มาริโอคาร์ตยังคงอยู่เช่นเดิม[17]

อ้างอิง

[แก้]
  1. ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 O'Neill, Jamie (2014-03-28). "Review: Super Mario Kart (Wii U eShop / Super Nintendo)". Nintendo Life. สืบค้นเมื่อ 2014-07-03.
  2. ↑ 2.0 2.1 "Download New BIT.TRIP Kicks, Speeding Karts, Magic Castles and More". Nintendo. 23 November 2009. สืบค้นเมื่อ 23 November 2009.
  3. ↑ 3.0 3.1 "Virtual Console バーチャルコンソール" (ภาษาญี่ปุ่น). Nintendo. สืบค้นเมื่อ 2008-07-14.
  4. ↑ 4.0 4.1 East, Thomas (29 March 2010). "Super Mario Kart coming to Virtual Console this Friday". Official Nintendo Magazine. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-04-26. สืบค้นเมื่อ 29 March 2010.
  5. ↑ 5.0 5.1 "IGN's 100 top games Of All Time 2007". IGN. 2007. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2010-04-20. สืบค้นเมื่อ 2008-12-28.
  6. ↑ "Super Mario Kart". Nintendo Power. Nintendo. 41: 83–91. October 1992.
  7. ↑ 7.0 7.1 Heckel, Nathan. "Reviews - Super Mario Kart". Nintendojo. สืบค้นเมื่อ 2008-12-28.
  8. ↑ Venter, Jason. "Super Mario Kart : Staff Review". Honest Gamers. สืบค้นเมื่อ 2008-12-28.
  9. ↑ Slaven, Andy (July 2002). Video Game Bible, 1985 - 2002. Trafford Publishing. p. 169. ISBN 1-55369-731-6.
  10. ↑ "Super NES Review - Super Mario Kart" (PDF). Nintendo Magazine System. EMAP. 1: 20–24. สืบค้นเมื่อ 2008-12-28.[ลิงก์เสีย]
  11. ↑ Hirandand, Ravi. "The Essential 50 #29". 1UP.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2010-09-10. สืบค้นเมื่อ 2008-12-28.
  12. ↑ "Edges's Top 100 Games of All Time". Edge. 2007-07-02. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2008-08-22. สืบค้นเมื่อ 2008-12-28.
  13. ↑ Hill, Jason (2005-06-10). "The 50 best games". The Age. สืบค้นเมื่อ 2008-12-28.
  14. ↑ 14.0 14.1 Navarro, Alex. "The Greatest Games of All Time: Super Mario Kart". GameSpot. สืบค้นเมื่อ 2008-12-28.
  15. ↑ Ivan, Tom (2009-02-28). "Guinness ranks top 50 games of all time". Computer and Video Games. สืบค้นเมื่อ 2009-03-14.
  16. ↑ Jenkins, David (2007-01-10). "Mario Tops Best Selling Game Franchise List". Gamasutra. สืบค้นเมื่อ 2009-01-01.
  17. ↑ Parish, Jeremy; Bob Mackey (2008-04-10). "Retronauts Crashes Into Mario Kart". 1UP.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-05-23. สืบค้นเมื่อ 2008-12-28.

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=ซูเปอร์มาริโอคาร์ต&oldid=11087652"