ซีนอนเตตรอกไซด์
ซีนอนเตตรอกไซด์ | |
---|---|
ชื่อตาม IUPAC | Xenon tetraoxide Xenon(VIII) oxide |
ชื่ออื่น | Xenon tetroxide Perxenic anhydride |
เลขทะเบียน | |
เลขทะเบียน CAS | [12340-14-6][CAS] |
SMILES | |
InChI | |
ChemSpider ID | |
คุณสมบัติ | |
สูตรเคมี | XeO4 |
มวลต่อหนึ่งโมล | 195.29 g mol−1 |
ลักษณะทางกายภาพ | ของแข็งสีเหลืองที่มีอุณหภูมิต่ำกว่า −36°C |
ความหนาแน่น | ? |
จุดหลอมเหลว |
−35.9 °C, 237 K, -33 °F |
จุดเดือด |
0 °C, 273 K, 32 °F |
ความสามารถละลายได้ ใน น้ำ | ทำปฏิกิริยา |
โครงสร้าง | |
รูปร่างโมเลกุล | Tetrahedral[1] |
Dipole moment | 0 D |
อุณหเคมี | |
Std enthalpy of formation ΔfH |
+153.5 kcal mol−1 [2] |
Standard molar entropy S |
? J.K−1.mol−1 |
ความอันตราย | |
อันตรายหลัก | ระเบิดรุนแรง |
สารประกอบอื่นที่เกี่ยวข้องกัน | |
สารประกอบที่เกี่ยวข้อง | กรดเปอร์ซีนิก ซีนอนไตรออกไซด์ |
หากมิได้ระบุเป็นอื่น ข้อมูลข้างต้นนี้คือข้อมูลสาร ณ ภาวะมาตรฐานที่ 25 °C, 100 kPa | |
สถานีย่อย:เคมี |
ซีนอนเตตรอกไซด์ เป็นสารประกอบทางเคมีของซีนอนและออกซิเจนท มีสูตรโมเลกุลเป็น XeO4 ซึ่งเป็นสารประกอบที่เสถียรของก๊าซมีตระกูล เป็นผลึกของแข็งสีเหลืองที่มีความเสถียรต่ำกว่า −35.9 °C; เหนือจากอุณหภูมินั้นมันมีแนวโน้มที่จะระเบิดและสลายตัวเป็นธาตุซีนอนและออกซิเจน (O2)[3][4]
อิเล็กตรอนวาเลนซ์ทั้งแปดของซีนอนทำพันธะกับออกซิเจน และสถานะออกซิเดชันของอะตอมซีนอนคือ +8 ออกซิเจนเป็นองค์ประกอบเดียวที่สามารถทำให้ซีนอนมีค่าสถานะออกซิเดชันสูงที่สุดได้ แม้แต่ฟลูออรีนสามารถให้เพียงแค่ +6 (XeF6) สารประกอบซีนอนอายุสั้นอีกสองตัวที่มีสถานะออกซิเดชั่นเป็น +8, XeO3F2 และ XeO2F4 สามารถเข้าถึงได้โดยการทำปฏิกิริยาของซีนอนเตตรอกไซด์กับซีนอนเฮกซะฟลูออไรด์ ซึ่งสามารถตรวจสอบได้โดยแมสสเปกโตรเมทรี
การทำปฏิกิริยา[แก้]
ที่อุณหภูมิเหนือ −35.9 °C, ซีนอนเตตรอกไซด์มีแนวโน้มที่จะระเบิดและสลายตัวเป็นแก๊สซีนอนและออกซิเจนด้วย ΔH = −643 kJ/mol:
- XeO4 → Xe + 2 O2
ซีนอนเตตรอกไซด์สามารถละลายในน้ำได้เป็นกรดเพอร์เซเนตและโลหะอัลคาไลเป็นเกลือเพอร์เซเนต
- XeO4 + 2 H2O → H4XeO6
- XeO4 + 4 NaOH → Na4XeO6 + 2 H2O
ซีนอนเตตรอกไซด์ยังสามารถทำปฏิกิริยากับซีนอนเฮกซะฟลูออไรด์ได้ซีนอนออกซิฟลูออไรด์
- XeO4 + XeF6 → XeOF4 + XeO3F2
- XeO4 + 2XeF6 → XeO2F4 + 2 XeOF4
อ้างอิง[แก้]
- ↑ G. Gundersen; K. Hedberg; J. L.Huston (1970). "Molecular Structure of Xenon Tetroxide, XeO4". J. Chem. Phys. 52 (2): 812–815. Bibcode:1970JChPh..52..812G. doi:10.1063/1.1673060.
- ↑ Gunn, S. R. (May 1965). "The Heat of Formation of Xenon Tetroxide". Journal of the American Chemical Society. 87 (10): 2290–2291. doi:10.1021/ja01088a038.
- ↑
H.Selig, J. G. Malm, H. H. Claassen, C. L. Chernick, J. L. Huston (1964). "Xenon tetroxide – Preparation & Some Properties". Science. 143 (3612): 1322–3. Bibcode:1964Sci...143.1322S. doi:10.1126/science.143.3612.1322. JSTOR 1713238. PMID 17799234. S2CID 29205117.
{{cite journal}}
: CS1 maint: multiple names: authors list (ลิงก์) - ↑ J. L. Huston; M. H. Studier; E. N. Sloth (1964). "Xenon tetroxide — Mass Spectrum". Science. 143 (3611): 1162–3. Bibcode:1964Sci...143.1161H. doi:10.1126/science.143.3611.1161-a. JSTOR 1712675. PMID 17833897. S2CID 28547895.