จิ้งฮุย

จิ้งฮุย (พินอิน: Jìng Huī, ? – 706) ชื่อรอง จงเย่ (พินอิน: Zhòngye) ได้รับการแต่งตั้งเป็น ผิงหยางซู่หมินกง (พินอิน: Píngyáng Sumin Gōng) ขุนนางแห่ง ราชวงศ์ถัง และราชวงศ์อู่โจวโดยเป็นอัครมหาเสนาบดีในรัชสมัย จักรพรรดิถังจงจง ซึ่งจิ้งฮุยเป็นแกนนำสำคัญในการบังคับให้จักรพรรดินี บูเช็กเทียน สละราชบัลลังก์ร่วมกับ จาง เจี่ยนจือ

จิ้งฮุยถูก อู่ ซานซือ (พินอิน: Wǔ Sansī) หรือ เหลียงเซฺวียนหวัง (พินอิน: Liángxuānwáng) พระราชนัดดาในจักรพรรดินีบูเช็กเทียนใส่ความจนถูกเนรเทศและถูกสังหารระหว่างเนรเทศเมื่อ ค.ศ. 706