จัตุรัสทราฟัลการ์
 จัตุรัสในปี 2009 | |
  | |
| ชื่อเดิม | แชร์ริงครอสส์ |
|---|---|
| ตั้งชื่อตาม | ยุทธการทราฟัลการ์ |
| ภายใต้การดูแลของ | หน่วยบริหารเกรเทอร์ลอนดอน |
| ที่ตั้ง | ซิทีออฟเวสท์มินส์เตอร์, ลอนดอน, ประเทศอังกฤษ |
| รหัสไปรษณีย์ | WC2 |
| พิกัด | 51°30′29″N 00°07′41″W / 51.50806°N 0.12806°Wพิกัดภูมิศาสตร์: 51°30′29″N 00°07′41″W / 51.50806°N 0.12806°W |
| เหนือ | ถนนแชร์ริงครอสส์ |
| ตะวันออก | เดอะสแตรนดื์ |
| ใต้ | ถนนนอร์ธัมเบอร์แลนด์ ไวทฮอล |
| ตะวันตก | เดอะมอลล์ |
| การก่อสร้าง | |
| สร้างแล้วเสร็จ | ป. 1840 |
| อื่น ๆ | |
| ออกแบบโดย | เซอร์ ชาลส์ บาร์รี |
| เว็บไซท์ | www |
จัตุรัสทราฟัลการ์ (อังกฤษ: Trafalgar Square; /trəˈfælɡər/ trə-fal-gər) เป็นจัตุรัสสาธารณะในซิทีออฟเวสท์มินส์เตอร์, ลอนดอนกลาง ตั้งขึ้นในสตวรรษที่ 19 ในพื้นที่ที่ในอดีตรู้จักในชื่อแชร์ริงครอสส์ ชื่อของจัตุรัสนั้นตั้งขึ้นเพื่อระลึกถึงยุทธนาวีที่ตราฟัลการ์ ที่ซึ่งเป็นชัยชนะของกองทัพเรือหลวงของอังกฤษในสงครามนโปเลียนิก เหนือฝรั่งเศส และ สเปน เมื่อปี 1805 ที่หาดของแหลมตราฟัลการ์
บริเวณรอบ ๆ จัตุรัสนี้เป็นสถานที่สำคัญมาตั้งแต่ทศวรรษที่ 1200 ระยะทางที่วัดจากแชร์ริงครอสส์ถูกใช้เป็นหมุดสถานที่เป็นเวลาหลายศตวรรษ[1] ใจกลางของจัตุรัสคือเนลซันส์คอลัมน์ซึ่งสูง 52 เมตร ล้อมรอบด้วยรูปปั้นสิงโตสี่ตัว อาคารหลัก ๆ ที่หันหน้าเข้าสู่จัตุรัสนี้ได้แก่ หอศิลป์แห่งชาติ, เซนท์มาร์ตินอินเดอะฟีลดส์, แคนาดาเฮาส์ และ เซาธ์แอฟริกาเฮาส์
ชื่อ[แก้]
จัตุรัสนี้ได้ชื่อมาจากยุทธนาวีที่ตราฟัลการ์ สงครามที่ราชนาวีอังกฤษชนะฝรั่งเศสกับสเปนในสงครามนโปเลียนในวันที่ 21 ตุลาคม ค.ศ. 1805 ที่ริมชายฝั่งแหลมตราฟัลการ์ แม้ว่าก่อน ค.ศ. 1835 แหลมนี้ยังไม่มีชื่อ[2]
คำว่า "ตราฟัลการ์" เป็นคำศัพท์ภาษาสเปนที่มีต้นตอจากภาษาอาหรับ ซึ่งน่าจะสืบมาจากคำว่า เฏาะเราะฟุลฆอร (طرف الغار 'แหลมถ้ำ/ใบกระวาน')[3][4][5] หรือ เฏาะเราะฟุลฆ็อรบ์ (طرف الغرب 'ตะวันตกปลายสุด')[6][5]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ BBC. "Where Is The Centre Of London?". www.bbc.co.uk (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). สืบค้นเมื่อ 2020-08-09.
- ↑ Weinreb et al. 2008, p. 934.
- ↑ "2". 15 December 2004. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 15 December 2004.
- ↑ Entry algar, in DRAE dictionary
- ↑ 5.0 5.1 Richard Burton. "The Arabian Nights". footnote 82.
- ↑ Joseph E. Garreau. "A Cultural Introduction to the Languages of Europe". สืบค้นเมื่อ 25 March 2019.