จอห์น บี. วอตสัน
จอห์น บี. วอตสัน | |
|---|---|
 | |
| เกิด | จอห์น โบรดัส วอตสัน 09 มกราคม ค.ศ. 1878 แทรเวเลอส์เรสต์ รัฐเซาท์แคโรไลนา สหรัฐอเมริกา |
| เสียชีวิต | 25 กันยายน ค.ศ. 1958 (80 ปี) วูดบิวรี รัฐคอนเนตทิคัต |
| สัญชาติ | อเมริกัน |
| มีชื่อเสียงจาก | ผู้ก่อตั้ง พฤติกรรมนิยม |
| อาชีพทางวิทยาศาสตร์ | |
| สาขา | จิตวิทยา |
| อาจารย์ที่ปรึกษาในระดับปริญญาเอก | เจ. อาร์. แอนเกลล์[1] |
| มีอิทธิพลต่อ | อีวาน ปัฟลอฟ |
| ได้รับอิทธิพลจาก | ลีโอนาร์ด บลูมฟิลด์[2] |
จอห์น โบรดัส วอตสัน (อังกฤษ: John Broadus Watson; 9 มกราคม ค.ศ. 1878 – 25 กันยายน ค.ศ. 1958) เป็นนักจิตวิทยาชาวอเมริกัน ผู้ก่อตั้งพฤติกรรมนิยม วอตสันทำวิจัยเกี่ยวกับพฤติกรรมสัตว์ นำมาซึ่งการตั้งแขนงวิชาพฤติกรรมศาสตร์ในวิชาจิตวิทยา เขายังเป็นผู้ทำการทดลอง "หนูน้อยอัลเบิร์ต" ซึ่งเป็นที่ถกเถียงและวิพากษ์วิจารณ์กันอย่างกว้างขวาง
ชีวิตช่วงแรก
[แก้]จอห์น โบรดัส วอตสัน เกิดในแทรเวเลอส์เรสต์ รัฐเซาท์แคโรไลนา เป็นบุตรชายของพิกเกนส์ บัตเลอร์ และ เอ็มมา (สกุลเดิม โร) วอตสัน[3][4] แม่ของเขา เอ็มมา เป็นคนที่ศรัทธาในนิกายโปรเตสแตนต์ที่เคร่งครัด[5][6][7] พ่อของเขา พิกเกนส์ เป็นคนติดเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ เขาทิ้งครอบครัวไปอาศัยอยู่กับหญิงชาวอินเดียสองคน ขณะวอตสันอายุ 13 ปี[8] ด้วยความที่ครอบครัวของเขาขัดสนเงิน แม่ของเขาจึงขายฟาร์มที่มีอยู่ และย้ายไปอาศัยอยู่ในกรีนวิลล์ รัฐเซาท์แคโรไลนา[3] เพื่อให้วอตสันมีโอกาสที่จะประสบความสำเร็จ[5] การย้ายจากหมู่บ้านชนบทที่ห่างไกลไปยังกรีนวิลล์ พิสูจน์ให้เห็นว่ามันสำคัญมากสำหรับวอตสัน โดยการให้โอกาสเขาได้สัมผัสกับความหลากหลายของคนประเภทต่าง ๆ ซึ่งเขายังนำใช้ศึกษาทฤษฎีในด้านจิตวิทยา[9]
วอตสันผ่านหลักสูตรดั้งเดิมที่มหาวิทยาลัยเฟอร์แมน ระหว่างที่กำลังศึกษาอยู่นั้น เขามองตัวเองว่า "ไม่เป็นมิตร" และมีเพื่อนน้อย และถือว่าตัวเองเป็นนักเรียนที่น่าสงสารคนหนึ่ง คนอื่น ๆ มักเรียกเขาว่าเป็นเด็กขี้เกียจที่ไม่ยอมเชื่อฟัง[9] หลังจากนั้น เขาศึกษาต่อด้านปรัชญาที่มหาวิทยาลัยชิคาโก ตามคำแนะนำของกอร์ดอน มัวร์ อาจารย์ในมหาวิทยาลัยเฟอร์แมน[10] แต่ต่อมาเขาผิดหวังในการสอนของจอห์น ดูอี จึงหันมาทำงานด้านจิตวิทยาสัตว์ และได้รับปริญญาเอกในปี ค.ศ. 1903[11] วอตสันทำงานเป็นอาจารย์ที่มหาวิทยาลัยจอนส์ฮอปกินส์ ในปี ค.ศ. 1908 จนในเดือนตุลาคม ค.ศ. 1920 เขาถูกไล่ออกเพราะไปมีความสัมพันธ์ลับ ๆ กับโรซาลี เรย์เนอร์ (Rosalie Rayner) นักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาของเขา วอตสันหย่ากับภรรยาและแต่งงานกับโรซาลีในปี ค.ศ. 1921[12]
อ้างอิง
[แก้]- ↑ "Classics in the History of Psychology" เก็บถาวร 2015-03-03 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน: "Watson obtained his Ph.D. under the supervision of Angell 1903."
- ↑ John G. Fought, Leonard Bloomfield: Biographical Sketches, Taylor & Francis, 1999, p. 233.
- ↑ 3.0 3.1 อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ
<ref>ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ:0 - ↑ "Profile data: John Broadus Watson". Marquis Who's Who. สืบค้นเมื่อ August 7, 2012.
- ↑ 5.0 5.1 Buckley, Kerry W. Mechanical Man: John Broadus Watson and the Beginnings of Behaviorism. Guilford Press, 1989.
- ↑ Gregory A. Kimble, Michael Wertheimer, Charlotte White. Portraits of Pioneers in Psychology. Psychology Press, 2013, p. 175. "Watson's outspoken atheism repelled many in Greensville."
- ↑ Michael Martin. The Cambridge Companion to Atheism. Cambridge University Press, 2006, p. 310. "Among celebrity atheists with much biographical data, we find leading psychologists and psychoanalysts. We could provide a long list, including (...) John B. Watson (...)"
- ↑ อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ
<ref>ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อHothersall - ↑ 9.0 9.1 Buckley, Kerry W. Mechanical Man: John Broadus Watson and the Beginnings of Behaviorism. New York: Guilford, 1989. Print.
- ↑ Hergenhahn, B. R. (1992). An introduction to the history of psychology. California: Wadsworth Publishing Company.
- ↑ "John B. Watson". Encyclopædia Britannica. 2011. สืบค้นเมื่อ 2012-10-21.
- ↑ Murray, D. J. (1988). A history of western psychology. New Jersey: Prentice Hall.