ฆาตกรรม ความตาย และสายฝน
| ฆาตกรรม ความตาย และสายฝน | |
|---|---|
| กำกับ | พง จุน-โฮ |
| บทภาพยนตร์ | พง จุน-โฮ ชิม ซ็อง-โพ |
| สร้างจาก | Come to See Me โดย คิม ควัง-ริม |
| อำนวยการสร้าง | ชา ซึง-แจ |
| นักแสดงนำ | ซง คัง-โฮ คิม ซัง-คย็อง คิม รอย-ฮา พัก แฮ-อิล พย็อน ฮี-พง |
| กำกับภาพ | คิม ฮย็อง-คู |
| ตัดต่อ | คิม ซุน-มิน |
| ดนตรีประกอบ | ทาโร อิวาชิโร |
| บริษัทผู้สร้าง | ซีเจ เอนเตอร์เทนเมนต์ ไซดัส พิกเจอส์ |
| ผู้จัดจำหน่าย | ซีเจ เอนเตอร์เทนเมนต์ |
| วันฉาย | 2 พฤษภาคม ค.ศ. 2003 |
| ความยาว | 131 นาที |
| ประเทศ | เกาหลีใต้ |
| ภาษา | เกาหลี |
| ทุนสร้าง | 2.8 ล้านดอลลาร์สหรัฐ[1] |
| ทำเงิน | 1.2 ล้านดอลลาร์สหรัฐ[2] |
ฆาตกรรม ความตาย และสายฝน (อังกฤษ: Memories of Murder, เกาหลี: 살인의 추억) เป็นภาพยนตร์อาชญากรรม-ระทึกขวัญ ในปี ค.ศ. 2003 ของประเทศเกาหลีใต้ เป็นผลงานการกำกับการแสดงเรื่องที่ 2 ของพง จุน-โฮ ถัดจากเรื่อง เห่าไม่ว่า อย่าให้ข้ารำคาญ ซึ่งเขาได้เขียนบทภาพยนตร์ด้วยตนเองร่วมกับ ชิม ซ็อง-โพ โดยอาศัยเค้าโครงเรื่องจากบทละครที่สร้างจากเหตุการณ์จริงของคดีฆาตกรรมต่อเนื่องในเมืองฮวาซ็อง ที่เขียนไว้ในปี 1996 โดย คิม ควัง-ริม นำแสดงโดย ซง คัง-โฮ, คิม ซัง-คย็อง, คิม รอย-ฮา, พัก แฮ-อิล และ พย็อน ฮี-พง ภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นเรื่องราวของ พัก ทู-มัน ตำรวจสืบสวนเมืองฮวาซ็อง และ ซอ แท-ยุน ตำรวจสืบสวนจากกรุงโซล ที่ต้องร่วมมือกันสืบหาฆาตกรต่อเนื่องผู้ก่อเหตุฆ่าและข่มขืนหญิงสาวหลายรายในเมืองฮวาซ็อง จังหวัดคย็องกี ในยุคคริสต์ทศวรรษ 1980
ภาพยนตร์เริ่มสร้างและเข้าสู่กระบวนการผลิตในช่วงเดือนกันยายน ค.ศ. 2002 หลังจากที่ซีเจ เอนเตอร์เทนเมนต์ซื้อลิขสิทธิ์บทละครของ คิม ควัง-ริม โดยบทละครดังกล่าวสร้างมาจากเหตุการณ์จริงของคดีฆาตกรรมต่อเนื่องที่เมืองฮวาซ็อง และถือเป็นครั้งแรกที่มีฆาตกรต่อเนื่องเกิดขึ้นในประเทศเกาหลีใต้ ต่อมาบทละครได้ถูกนำมาพัฒนาและเขียนขึ้นเป็นบทภาพยนตร์แนวสืบสวน โดยการถ่ายภาพยนตร์ฉากสำคัญเกิดขึ้นที่อำเภอชังซ็อง, อำเภอแฮนัม จังหวัดช็อลลาใต้ และ อำเภอชินจู, จังหวัดคย็องซังใต้
ฆาตกรรม ความตาย และสายฝน ถูกนำออกฉายในโรงภาพยนตร์เป็นครั้งแรกเมื่อวันที่ 2 พฤษภาคม ค.ศ. 2003 และได้รับคำชื่นชมอย่างล้นหลามทั้งด้านการกำกับภาพยนตร์ของพง จุน-โฮ, บทภาพยนตร์, การแสดงของซง คัง-โฮ และการตัดต่อภาพยนตร์ โดยได้รับรางวัลภาพยนตร์เกาหลีถึง 6 สาขา ได้แก่ สาขาภาพยนตร์ยอดเยี่ยม, ผู้กำกับภาพยนตร์ยอดเยี่ยม, นักแสดงนำชายยอดเยี่ยม, บทภาพยนตร์ยอดเยี่ยม, ถ่ายภาพยอดเยี่ยม และ ตัดต่อภาพยอดเยี่ยม นอกจากนี้ยังได้รับการยอมรับให้เป็นหนึ่งในภาพยนตร์ที่ดีที่สุดของเอเชียตะวันออก[3][4]
เนื้อเรื่อง[แก้]
เดือน ธันวาคม ปี 1986 ยุคที่ประเทศเกาหลีใต้ยังปกครองด้วยระบบใช้อำนาจเด็ดขาด มีการพบศพผู้หญิงสองคนถูกข่มขืนและฆาตกรรมที่ชานเมืองเล็กๆ ในชนบทแห่งหนึ่ง โดยเหยื่อถูกฆ่าด้วยวิธีการรัดคอและถูกครอบศรีษะด้วยกางกางชั้นในของเหยื่อเอง เจ้าหน้าที่ตำรวจฝ่ายสืบสวน พัก ทู-มัน และ โช ย็อง-กู ได้รับมอบหมายให้เป็นผู้สืบสวนคดีดังกล่าว พวกเขาต้องทำงานด้วยสภาวะความเครียดและกดดันเพราะไม่เคยสืบสวนคดีร้ายแรงเช่นนี้มาก่อน ประกอบกับคดีดังกล่าวถือเป็นครั้งแรกของประเทศที่มีฆาตกรต่อเนื่อง จึงได้รับความสนใจจากสื่อต่างๆ ที่คอยกดดันให้ตำรวจจับคนร้ายให้ได้ พวกเขาต้องทำงานโดยปราศจากเทคโนโลยีทางนิติวิทยาศาสตร์ และใช้วิธีการสืบสวนแบบโบราณที่ล้าสมัย ทำให้การแสวงหาพยานหลักฐานต่างๆเป็นไปอย่างทุลักทุเลและผิดปกติ โดย พัก ทู-มัน สุ่มหาผู้ต้องสงสัยด้วยการมองลักษณะภายนอกของบุคคลด้วยสายตาและใช้สัญชาตญาณของตัวเอง เขาได้ควบคุมตัว แพ็ก ควัง-โฮ ชายปัญญาอ่อน ที่ใบหน้ามีแผลเป็นและนิ้วมือติดกันแทบทุกนิ้ว ในฐานะผู้ต้องสงสัยคนสำคัญเพราะเคยเดินตามเหยื่อคนหนึ่งไปทั่วเมือง และพาไปสอบปากคำที่สถานีตำรวจ ซึ่งในขั้นตอนการสอบปากคำ โช ย็อง-กู ตำรวจฝ่ายสืบสวนซึ่งเป็นคู่หูของ พัก ทู-มัน ได้เข้าทำร้ายร่างกาย แพ็ก ควัง-โฮ ที่มีอาการทางจิตเพื่อบีบบังคับให้เขารับสารภาพ
หลังจากที่วิธีการซ้อมทรมานผู้ต้องหาเพื่อให้รับสารภาพของ โช ย็อง-กู ไม่เป็นผล และคดีไม่มีทีท่าว่าจะจับตัวฆาตกรได้โดยง่าย สำนักงานความมั่นคงแห่งชาติเกาหลีใต้ จึงได้ส่ง ซอ แท-ยุน จนท.ตำรวจสืบสวน จากกรุงโซล ผู้ผ่านการอบรมด้านพยานหลักฐานทางวิทยาศาสตร์รวมถึงมีประสบการณ์ทางด้านการตรวจวิเคราะห์สถานที่เกิดเหตุ และอาสามาช่วยทำคดีให้มาช่วยสืบหาคนร้ายร่วมกับตำรวจท้องที่ ถึงแม้เขาจะอาสามาช่วยสืบคดีที่สถานีตำรวจอันห่างไกลแห่งนี้ แต่ความคิดและวิธีการสืบสวนของเขากับ พัก ทู-มัน และ โช ย็อง-กู ซึ่งเป็นตำรวจพื้นที่เจ้าของคดีมีความขัดแย้งกัน ซอ แท-ยุน แสดงให้เห็นถึงความผิดพลาดในการจับกุมและการสอบสวนคดีของสถานีตำรวจพื้นที่ โดยเขาชี้ให้เห็นถึงสภาพร่างกายรวมถึงสภาพจิตใจที่ไม่ปกติของผู้ต้องหาอย่าง แพ็ก ควัง-โฮ ว่าไม่สามารถก่อเหตุฆาตกรรมที่มีความซับซ้อนได้ เพราะนิ้วมือของผู้ต้องหาติดกันแทบทุกนิ้ว ยากที่จะจับวัตถุใดๆอย่างคล่องแคล่วเหมือนคนปกติ จึงแทบเป็นไปไม่ได้ที่จะผูกเงื่อนเพื่อรัดคอเหยื่อแต่ละราย
นอกจากสภาพศพของหญิงสาวที่เป็นเหยื่อ 2 รายแล้ว ซอ แท-ยุน ยังได้นำรายงานเหตุหญิงสาวรายอื่นๆ ที่หายตัวไปก่อนหน้านี้มาพิจารณาอย่างละเอียด โดยเมื่อดูจากสภาพอากาศและการแต่งกายของหญิงสาวเหล่านั้นในวันที่พวกเธอหายตัวไปมาประกอบ เขาจึงพบว่าหญิงสาวรายอื่นๆที่หายตัวไปก่อนหน้านี้โดยยังไม่ทราบเบาะแส และหญิงสาว 2 คนที่ถูกพบเป็นศพมีลักษณะการแต่งกายและเหตุการณ์บางอย่างที่เหมือนกัน เขาจึงสรุปพฤติกรรมของฆาตกรต่อเนื่องรายนี้ได้ว่า ฆาตกรจะลงมือก่อเหตุเฉพาะเวลากลางคืนที่ฝนตก และจะก่อเหตุเฉพาะกับผู้หญิงที่ใส่ชุดสีแดง ซึ่งจากการวิเคราะห์ของ ซอ แท-ยุน นำไปสู่การค้นพบศพของหญิงสาวรายอื่นๆที่หายตัวไปก่อนหน้านี้ โดยสภาพศพมีลักษณะการตายคล้ายกัน ต่อมา จนท.คว็อน ควี-อ๊ก ตำรวจหญิงประจำสถานีตำรวจท้องที่ ได้สืบพบว่าในวันที่มีเหตุฆาตกรรมแต่ละครั้ง มักจะมีผู้ขอให้สถานีวิทยุกระจายเสียงเปิดเพลง "Gloomy Letter" ของ ยู แจ-ฮา นักร้องชื่อดังในสมัยนั้นอยู่เสมอ ซึ่งทุกครั้งที่นักจัดรายการเปิดเพลงนี้ให้ตามคำขอ ก็จะมีเหตุฆาตกรรมหญิงสาวเกิดขึ้นในเวลาต่อมา
นักแสดง[แก้]
- ซง คัง-โฮ แสดงเป็น จนท.สืบสวน พัก ทู-มัน เจ้าของคดี
- คิม รอย-ฮา แสดงเป็น จนท.สืบสวน โช ย็อง-กู เป็นคู่หูของ พัก ทู-มัน
- คิม ซัง-คย็อง แสดงเป็น ซอ แท-ยุน ตำรวจฝ่ายสืบสวนจากกรุงโซล ที่อาสามาช่วยทำคดี
- โก ซอ-ฮี แสดงเป็น จนท.สืบสวน คว็อน ควี-อ๊ก ตำรวจหญิงฝ่ายสืบสวน
- พัก โน-ชิก แสดงเป็น แพ็ก ควัง-โฮ, ผู้ต้องสงสัยคนแรก
- รยู แท-โฮ แสดงเป็น โช พย็อง-ซุน ผู้ต้องสงสัยคนที่สอง
- พัก แฮ-อิล แสดงเป็น พัก ฮย็อน-กยู ผู้ต้องสงสัยคนที่สาม
- ช็อน มี-ซ็อน แสดงเป็น ควัก ซอล-ย็อง แฟนของ พัก ทู-มัน
- ซง แจ-โฮ แสดงเป็น ชิน ทง-ชุล ตำรวจระดับนายสิบ
- พย็อน ฮี-พง แสดงเป็น กู ฮี-พง ตำรวจระดับนายสิบ
- ย็อม ฮเย-รัน แสดงเป็น แม่ของ โซ-ฮย็อน
- คิม จู-รย็อง แสดงเป็น นางพยาบาล
- ช็อง อิน-ซ็อง แสดงเป็น หญิงสาวท้ายเรื่อง
อ้างอิง[แก้]
- ↑ Cheong, Sung-il; Paquet, Darcy (2004). Korean Cinema 2003, Korean Film Commission. p.92.
- ↑ "Memories of a Murder (2003)". Box Office Mojo. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 1, 2023. สืบค้นเมื่อ April 1, 2023.
- ↑ Kim, June (April 1, 2015). "Memories of Murder Makes Cinema Scope's Top Ten Films of the Decade". Korean Film Biz Zone. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ November 24, 2021. สืบค้นเมื่อ April 2, 2015.
- ↑ "한국영상자료원 | 웹진". May 14, 2015. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 14, 2015. สืบค้นเมื่อ August 27, 2020.