กูดพร้าว
กูดพร้าว | |
---|---|
การจำแนกชั้นทางวิทยาศาสตร์ | |
อาณาจักร: | Plantae |
หมวด: | Pteridophyta |
ชั้น: | Pteridopsida |
อันดับ: | Cyatheales |
วงศ์: | Cyatheaceae |
สกุล: | Cyathea |
สกุลย่อย: | Cyathea |
ส่วน: | Alsophila |
สปีชีส์: | A. latebrosa |
ชื่อทวินาม | |
Alsophila latebrosa Wallich ex W. J. Hooker, 1844 | |
ชื่อพ้อง | |
รายการ:[1]
|
กูดพร้าว ชื่อวิทยาศาสตร์: Alsophila latebrosa ชื่อพ้อง Cyathea latebrosa หรือ กูดต้น หรือ มหาสดำ[2] เป็นพืชในวงศ์เฟินต้น (Cyatheaceae) กระจายพันธุ์ตามไหล่เขาในป่าดิบเขา บนพื้นที่สูงจากระดับน้ำทะเลต่ำกว่า 1,000 เมตร ทางตอนใต้ของจีน ไทย กัมพูชา มาเลเซียและอินโดนีเซีย[3] กูดพร้าวเป็นหนึ่งในพันธุ์พืชที่อยู่ในอนุสัญญาไซเตส[4][5]
ลักษณะทางพฤกษศาสตร์
[แก้]กูดพร้าวสูงได้มากกว่า 5 เมตร ก้านใบยาว 30-40 เซนติเมตร ก้านใบด้านนอกมีปุ่มหนาม ก้านสีน้ำตาลเข้มถึงดำ บริเวณโคนก้านใบมีเกล็ดสีดำ เป็นเงาแข็ง ขอบสีซีด ใบเป็นใบประกอบขนนกสองชั้น มีขนหรือเกล็ดอยู่กระจายห่าง ๆ ใบย่อยคู่ล่างลดขนาดลง ยาวราว 10 เซนติเมตร มีรูปร่างไม่แน่นอน เกิดห่างกัน ใบย่อยที่ใหญ่กว่า ยาวถึง 40 เซนติเมตร กว้าง 14 เซนติเมตร รูปขอบขนาน ปลายสอบแหลมและมีติ่งที่ปลาย ใบย่อยชั้นที่สอง มีใบย่อยได้มากกว่ายี่สิบห้าคู่ ด้านบนมีขนหรือเกล็ดประปราย รูปหอกแกมขอบขนาน ปลายสอบแหลม โคนตัด แผ่นใบบาง ไม่มีก้านใบย่อย อับสปอร์มีขนาดเล็ก จัดเรียงตัวข้างแกนกลางของหยัก มีเยื่อหุ้มอินดูเซียขนาดเล็ก มีเกล็ดที่ขอบ เห็นได้เมื่อสปอร์ยังไม่แก่[6]
การนำไปใช้
[แก้]ลำต้นของกูดพร้าวใช้เลี้ยงกล้วยไม้ได้[7] แพทย์ชนบทใช้เนื้อไม้ทำเป็นยาแก้ไข้ ใช้ฝนทาแก้ฝี แก้อักเสบ แก้บวม[8]
อ้างอิง
[แก้]- ↑ Hassler, Michael & Schmitt, Bernd (June 2019), "Alsophila lepidoclada", Checklist of Ferns and Lycophytes of the World, คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-09-02, สืบค้นเมื่อ 2019-08-22
- ↑ กูดพร้าว Cyathea latebrosa
- ↑ กูดพร้าว Cyathea latebrosa
- ↑ "พืชอนุรักษ์ในบัญชี CITES ที่มีแหล่งกำเนิดในประเทศไทย". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-03-04. สืบค้นเมื่อ 2015-04-29.
- ↑ "CITES Information - Forest Ferns". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-05-08. สืบค้นเมื่อ 2015-04-29.
- ↑ Cyathea - CYATHEACEAE : fernSiam.com - OoCities
- ↑ Cyathea latebrosa - Lee Kong Chian Natural History Museum
- ↑ คำอธิบาย ตำราพระโอสถพระนารายณ์, ชยันต์ พิเชียรสุนทร และคณะ, หน้า 519, พ.ศ. 2544, อมรินทร์และมูลนิธิภูมิปัญญา กรุงเทพฯ ISBN 9742723478