การแฝงนัย

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

การแฝงนัย (อังกฤษ: irony) หมายถึงกลวิธีการพูดหรือใช้ถ้อยคำเพื่ออธิบายเหตุการณ์ในลักษณะที่ตรงกันข้ามหรือขัดแย้งกับความเป็นจริง หรือสิ่งใดก็ตามที่ผู้พูดตั้งใจจะสื่อออกมา ซึ่งเป็นการเหน็บแนม เสียดสี หรือเยาะเย้ยโดยมีวัตถุประสงค์เพื่อสร้างความตลกขบขัน เพื่อเน้นย้ำประเด็นใดประเด็นหนึ่ง หรือเพื่อแสดงความคิดเห็นหรือวิพากษ์วิจารณ์

โดยทั่วไปแล้วการแฝงนัยมักแบ่งออกเป็นประเภทหลัก ๆ สามประเภท ได้แก่ การแฝงนัยด้วยถ้อยคำ (verbal irony), การแฝงนัยเชิงละคร (dramatic irony) และ การแฝงนัยเชิงสถานการณ์ (situational irony)[1] ซึ่งการแฝงนัยทั้งสามประเภทนี้มักถูกใช้เพื่อเน้นย้ำประเด็นของความเป็นจริงที่ต้องการสื่อออกไป

ดูเพิ่ม[แก้]

อ้างอิง[แก้]

  1. "กายวิภาคแห่งการแซะ : การแฝงนัยในผลงานสร้างสรรค์". Creative Thailand. สืบค้นเมื่อ 13 October 2023.