การควบคุมบังคับบัญชา
การควบคุมบังคับบัญชา (อังกฤษ: command and control; อักษรย่อ: C2) เป็น "ชุดคุณลักษณะและกระบวนการทางองค์กรและทางเทคนิค ... [ที่] ใช้ทรัพยากรมนุษย์, กายภาพ และข้อมูลเพื่อแก้ไขปัญหาและบรรลุภารกิจ" เพื่อให้บรรลุเป้าหมายขององค์กรหรือแผนการ ตามคำนิยามของปี ค.ศ. 2015 โดยนักวิทยาการทหาร มาริอุส วาสซิลู, เดวิด เอส. อัลเบิตส์ และโจนาธาน อาร์. แอเกรอ[1][2] ซึ่งคำนี้มักหมายถึงระบบทหาร
เวอร์ชันคู่มือราชการสนาม 3-0 ของกองทัพบกสหรัฐที่หมุนเวียนประมาณ ค.ศ. 1999 นิยามการควบคุมบังคับบัญชาในองค์กรการทหาร ในฐานะการใช้อำนาจหน้าที่ และทิศทางโดยทหารผู้บัญชาการที่กำหนดไว้อย่างเหมาะสม บนกองกำลังที่ได้รับมอบหมายและห้อยท้าย ในการบรรลุเป้าหมายของภารกิจ[3][4]
คำนิยามของนาโตในปี ค.ศ. 1988 สำหรับการควบคุมบังคับบัญชา คือการใช้อำนาจและทิศทางโดยบุคคลที่กำหนดไว้อย่างเหมาะสม บนทรัพยากรที่ได้รับมอบหมายในการบรรลุเป้าหมายร่วมกัน[5] ส่วนคำนิยามของกองทัพออสเตรเลียคล้ายกับของนาโต โดยเน้นว่าการควบคุมบังคับบัญชา เป็นระบบเสริมกำลังบุคลากรที่กำหนด ให้ใช้อำนาจและทิศทางที่ถูกต้อง บนกองกำลังที่ได้รับมอบหมายเพื่อการบรรลุเป้าหมายของภารกิจและภาระหน้าที่[6] (หลักการออสเตรเลียดำเนินไปสู่การกล่าว: การใช้คำศัพท์และคำจำกัดความที่ตกลงกันไว้นั้นเป็นพื้นฐานของระบบการควบคุมบังคับบัญชาใด ๆ รวมถึงการพัฒนาหลักการและขั้นตอนร่วมกัน คำจำกัดความในย่อหน้าต่อไปนี้มีข้อตกลงระหว่างประเทศบางส่วน แม้ว่าไม่ใช่ทุกพันธมิตรที่อาจเกิดขึ้น จะใช้คำที่มีความหมายเหมือนกันอย่างถูกต้อง[6])
ภาพรวม[แก้]
มุมมองของสหรัฐ[แก้]
พจนานุกรมศัพท์ทหารและข้อกำหนดที่เกี่ยวข้องของกระทรวงกลาโหมสหรัฐ[7] ได้นิยามการควบคุมบังคับบัญชาในฐานะ "การใช้อำนาจและการชี้นำโดยผู้บังคับบัญชาที่ได้รับมอบหมายอย่างเหมาะสมเหนือกองกำลังที่ได้รับมอบหมายและเข้าร่วมในการบรรลุภารกิจ ซึ่งเรียกอีกอย่างว่า C2 แหล่งที่มา: JP 1"[8]
ดูเพิ่ม[แก้]
อ้างอิง[แก้]
การอ้างอิง[แก้]
- ↑ Vassiliou, Marius, David S. Alberts, and Jonathan R. Agre (2015). C2 Re-Envisioned: the Future of the Enterprise. CRC Press; New York; p. 1, ISBN 9781466595804.
- ↑ See also Ross Pigeau; Carol McCann (Spring 2002). "Re-conceptualizing Command and Control" (PDF). Canadian Military Journal. 3 (1): 53–63. เก็บ (PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ 20 พฤศจิกายน 2013. สืบค้นเมื่อ 1 มีนาคม 2014.
- ↑ para 5-2, United States Army Field Manual: FM 3–0
Headquarters, Department of the Army (14 June 2001). FM 3–0, Operations. Washington, DC: GPO. OCLC 50597897. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF inside ZIP–SFX)เมื่อ 19 February 2002. สืบค้นเมื่อ 19 August 2013.
Newer versions of FM 3-0 เก็บถาวร 4 มีนาคม 2016 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน do not define Command and control, even though they use the term extensively. - ↑ Builder, Carl H., Bankes, Steven C., Nordin, Richard, "Command Concepts – A Theory Derived from the Practice of Command and Control" เก็บถาวร 2 ตุลาคม 2012 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, MR775, RAND, ISBN 0-8330-2450-7, 1999
- ↑ Neville Stanton; Christopher Baber; Don Harris (1 มกราคม 2008). Modelling Command and Control: Event Analysis of Systemic Teamwork. Ashgate Publishing, Ltd. ISBN 9780754670278. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 17 พฤษภาคม 2016. สืบค้นเมื่อ 15 พฤศจิกายน 2015.
- ↑ 6.0 6.1 "ADDP 00.1 Command and Control" (PDF). Commonwealth of Australia. 27 พฤษภาคม 2009. pp. 1–2. เก็บ (PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ 14 กุมภาพันธ์ 2014. สืบค้นเมื่อ 1 มีนาคม 2014.
- ↑ DoD Dictionary of Military and Associated Terms เก็บถาวร 10 ตุลาคม 2016 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, www.dtic.mil
- ↑ Command and control เก็บถาวร 29 มิถุนายน 2011 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, Dictionary of Military and Associated Terms, www.dtic.mil
แหล่งที่มา[แก้]
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
- Command and control definitions and procedures, UK College of Policing, www.app.college.police.uk
- The Command and Control Research Program (CCRP)
- "Understanding Command and Control" by D. S. Alberts and R. E. Hayes (2006)