กาจัง
Kajang กาจัง | |
|---|---|
| การถอดเสียง | |
| • อักษรยาวี | كاجڠ |
| • จีน | 加影 |
| • ทมิฬ | காஜாங் |
 เขตเมืองเก่า | |
| คำขวัญ: Beretika Kehidupan Berkualiti (อังกฤษ: Quality Living through Ethics) | |
  Kajang กาจัง ที่ตั้งของกาจังในมาเลเซียตะวันตก | |
| พิกัด: 2°59′35″N 101°47′20″E / 2.99306°N 101.78889°Eพิกัดภูมิศาสตร์: 2°59′35″N 101°47′20″E / 2.99306°N 101.78889°E | |
| ประเทศ | ประเทศมาเลเซีย |
| รัฐ | รัฐเซอลาโงร์ |
| ก่อตั้ง | ค.ศ. 1807 |
| แต่งตั้งเป็นเทศบาล | 1 มกราคม ค.ศ. 1997 |
| การปกครอง | |
| • นายกเทศมนตรี | Dato' Hasan Nawawi bin Abd Rahman |
| พื้นที่ | |
| • ตัวเมือง | 235.71 ตร.กม. (91.01 ตร.ไมล์) |
| • รวมปริมณฑล | 787.61 ตร.กม. (304.10 ตร.ไมล์) |
| ประชากร (2010) | |
| • ตัวเมือง | 342,657 คน |
| • ความหนาแน่น | 435 คน/ตร.กม. (1,498.78 คน/ตร.ไมล์) |
| • รวมปริมณฑล | 539,561 |
| เขตเวลา | UTC+8 (MST) |
| รหัสไปรษณีย์ | 43xxx |
| รหัสพื้นที่ | +6-03 |
| ทะเบียนพาหนะ | B |
| เว็บไซต์ | http://www.mpkj.gov.my |
กาจัง (มลายู: Kajang ) เป็นเมืองทางตะวันออกเฉียงใต้ของรัฐเซอลาโงร์ ประเทศมาเลเซีย ตั้งอยู่ห่างจากตัวเมืองกัวลาลัมเปอร์ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ 20 กิโลเมตร ในตำบล (มูเก็ม) กาจัง ในเขตฮูลูลังกัต (Hulu Langat )[1]
ภูมิศาสตร์และการพัฒนา[แก้]
กาจังอยู่ห่างจากย่านธุรกิจใจกลางเมืองของกัวลาลัมเปอร์ประมาณครึ่งชั่วโมงโดยทางรถยนต์ โดยส่วนใหญ่จะผ่านถนนเชรัส (Jalan Cheras) และทางด่วนแกรนด์ซากา (Grand Saga) ทั้งสองเส้นทางเป็นส่วนหนึ่งของระบบทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 1
เมืองกาจังตั้งอยู่ริมฝั่งตะวันออกของแม่น้ำลังกัต ล้อมรอบด้วยเมืองเชรัส, เซอเมอญิฮ์, บางี, ปูตราจายา และเซอร์ดัง (ตามเข็มนาฬิกา)
ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา มีการพัฒนาเมืองขนาดเล็กจำนวนหนึ่งในกาจัง เช่น ทามันปริมาซาอุจานา และทามันกาจังปริดานา มีการพัฒนาโครงการอสังหาริมทรัพย์มูลค่าสูงเช่น Twin Palms, Country Heights, Jade Hills และ Prima Paramount
พื้นที่โดยรอบเมืองเหล่านี้สามารถเข้าถึงได้ผ่านทางด่วนซิลก์ (SILK)
เมืองกาจัง รวมถึงพื้นที่ส่วนใหญ่ของเขตฮูลูลังกัต อยู่ภายใต้การบริหารโดยสภาเทศบาลกาจัง
ประวัติศาสตร์[แก้]
การตั้งถิ่นฐานครั้งแรกในกาจังเกิดขึ้นในปี ค.ศ. 1709 ต่อมาในปี ค.ศ. 1807 เมืองกาจังก่อตั้งขึ้นหลังเหตุการณ์สงครามกลัง (Klang War) เนื่องจากตั้งอยู่ใจกลางพื้นที่ จึงเป็นที่ตั้งของเมืองหลักของเขตฮูลูลังกัต
กาจัง พัฒนาเป็นเมืองสมัยใหม่โดยการใช้ที่ดินในการปลูกกาแฟที่เริ่มขึ้นในช่วงคริสต์ทศวรรษ 1890 หนึ่งในธุรกิจกาแฟที่มีชื่อเสียงคืออินซ์เคนเนท (Inch Kenneth) ซึ่งบริหารงานโดยพี่น้องคินเดอร์สลีย์ (Kindersley) ซึ่งเป็นกลุ่มแรกที่ปลูกยางพาราในเชิงพาณิชย์ในประเทศมาเลเซีย ธุรกิจอีกแห่งหนึ่งคือเปรังเบซาร์ (Perang Besar (Great War)) ซึ่งริเริ่มโดยอดีตนายทหารอังกฤษนำโดยพันเอกเฮนรี โก (Henry Gough) ซึ่งเป็นผู้บุกเบิกการขยายพันธุ์ต้นยางในประเทศด้วยเทคนิคการติดตา
ระหว่างการรุกรานของญี่ปุ่น กาจังถูกทิ้งระเบิดเมื่อวันที่ 12 มกราคม ค.ศ. 1942 หนึ่งวันหลังจากกรุงกัวลาลัมเปอร์ถูกยึดครอง ระเบิดซึ่งมุ่งเป้าไปที่สถานีรถไฟ พลาดเป้าและทำลายโบสถ์ซึ่งอยู่ใกล้เคียงแทน[2]
กาจังได้รับสถานะเทศบาลเมื่อวันที่ 1 มกราคม ค.ศ. 1997 ก่อนหน้านี้เมืองอยู่ภายใต้เขตอำนาจของสภาเขตฮูลูลังกัต (Majlis Daerah Hulu Langat, MDHL)
ประชากร[แก้]
มีประชากร 342,657 คน แบ่งเป็นชาวมลายูร้อยละ 60.4, ชาวจีนร้อยละ 19.3, ชาวอินเดียร้อยละ 9.7 อื่น ๆ อีกร้อยละ 10.6[3]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ "Wolfram-Alpha: Computational Knowledge Engine". wolframalpha.com. สืบค้นเมื่อ 20 November 2016.
- ↑ "History of Kajang". สืบค้นเมื่อ 4 April 2021.
- ↑ "Population Distribution by Local Authority Areas and Mukims, 2010". Department of Statistics, Malaysia.
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
 |
คอมมอนส์ มีภาพและสื่อเกี่ยวกับ: กาจัง |
 |
วิกิท่องเที่ยว มีคำแนะนำการท่องเที่ยวสำหรับ Kajang |
- Majlis Perbandaran Kajang (Kajang Municipal Council)
- Find Interesting Places in Hulu Langat (DUSUNTUA)
 |
บทความเกี่ยวกับภูมิศาสตร์นี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |