โลมาหลังโหนก

โลมาหลังโหนก
	ขณะกระโดดขึ้นเหนือน้ำในทะเล
	ขนาดเมื่อเทียบกับมนุษย์
สถานะการอนุรักษ์
	; ใกล้ถูกคุกคาม (IUCN 3.1)
การจำแนกชั้นทางวิทยาศาสตร์
อาณาจักร:	Animalia
ไฟลัม:	Chordata
ชั้น:	Mammalia
อันดับ:	Cetacea
วงศ์:	Delphinidae
สกุล:	Sousa
สปีชีส์:	S. chinensis
ชื่อทวินาม
	Sousa chinensis ; (Osbeck, 1765)
	แผนที่แสดงการกระจายพันธุ์ (สีน้ำเงิน)
ชื่อพ้อง
	Sousa borneensis (Lydekker, 1901) ; Sousa huangi Wang Peilie, 1999; Steno lentiginosus Gray, 1866; Stenopontistes zambezicus Miranda Ribiero, 1936; Delphinus chinensis Osbeck, 1765; Delphinus sinensis Desmarest, 1822; Delphinus lentiginosus Owen, 1866; Steno chinensis (Osbeck, 1765) ; Sotalia borneensis Lydekker, 1901;

โลมาหลังโหนก หรือ โลมาขาวเทา^[3] หรือ โลมาเผือก หรือ โลมาสีชมพู^[4] (อังกฤษ: Chinese white dolphin, Pacific humpback dolphin, Indo-Pacific humpbacked dolphin; ชื่อวิทยาศาสตร์: Sousa chinensis^[2]; จีน: 中華白海豚; พินอิน: Zhōnghuá bái hǎitún) เป็นโลมา ชนิดหนึ่ง ในวงศ์โลมามหาสมุทร (Delphinidae)

มีลักษณะทั่วไป คือ มีจะงอยปากยาวโค้งเล็กน้อยที่เด่นชัดคือส่วนของฐานครีบหลังจะเป็นสันนูนสูงรองรับครีบหลังสีลำตัวจะมีการผันแปรต่างกันมาก ตัวเล็กจะมีสีจางจนเหมือนเผือก แม้บางตัวก็มีสีออกขาว หรืออย่างน้อยขาวในบางส่วน หรือสีชมพู ซึ่งสีเหล่านี้ไม่ได้มาจากเม็ดสี แต่เป็นสีของหลอดเลือดที่ช่วยให้ไม่ให้อุณหภูมิร่างกายสูงจนเกินไป และมีส่วนหลังที่เป็นสันนูนเหมือนโหนก อันเป็นที่มาของชื่อสามัญ^[4]

ขนาดโตเต็มที่ ตัวผู้ยาวประมาณ 3.2 เมตร ขณะที่ตัวเมียยาว 2.5 เมตร และลูกแรกเกิดยาวประมาณ 1 เมตร มีอายุโดยเฉลี่ย 40 ปี โลมาหลังโหนกเมื่ออายุมากขึ้นสีชมพูตามตัวจะยิ่งเข้มขึ้น และส่วนด้านท้องและด้านล่างลำตัวจะเป็นจุด และมีสีที่สว่างกว่าลำตัวด้านบน ^[5] ^[4]

กระจายพันธุ์ตามแถบชายฝั่งหรือแหล่งน้ำตื้นที่มีความลึกไม่เกิน 20 เมตร บริเวณอินโดแปซิฟิก พบมากที่สุด คือ อ่าวรีพัลส์ หรือเกาะลันเตา ที่ฮ่องกง ที่มีจำนวนประชากรในฝูงนับร้อย โดยมากชายฝั่งทะเลที่โลมาหลังโหนกอาศัยอยู่นั้นมักจะมีป่าชายเลนอยู่ด้วยเสมอ ๆ แต่จะต้องอยู่ในบริเวณน้ำตื้นเท่านั้น มีอุปนิสัยอาศัยประจำที่หรือมีการย้ายที่อพยพน้อยมากและอาศัยไม่ห่างจากชายฝั่งเกินระยะ 1 กิโลเมตร จึงพบเห็นตัวได้โดยง่าย โดยมักจะพบเห็นตั้งแต่ตอนเช้า จะอยู่เป็นกลุ่มเล็ก ๆ ประมาณ 10 ตัว ว่ายน้ำช้า ประมาณ 4.8 กิโลเมตร/ชั่วโมง และจะดำน้ำประมาณ 40-60 วินาที ก่อนจะโผล่ขึ้นมาหายใจ^[4]

กินปลาทั้งตามชายฝั่งและในแนวปะการังเป็นอาหารหลัก รวมทั้งหมึก, กุ้ง, ปู ออกหาอาหารเป็นฝูง โดยใช้คลื่นเสียง เป็นโลมาอีกชนิดหนึ่งที่นิยมนำมาฝึกกันตามสวนน้ำหรือสถานแสดงพันธุ์สัตว์น้ำต่าง ๆ ในประเทศไทยจัดเป็นสัตว์ป่าคุ้มครอง โดยพบได้ทั้งฝั่งอ่าวไทยและทะเลอันดามัน ^[5] ^[6]

รูปภาพ[แก้]

ส่วนปากและฟัน
ส่วนหัว
ส่วนหาง

อ้างอิง[แก้]

↑ Reeves, R.R., Dalebout, M.L., Jefferson, T.A., Karczmarski, L., Laidre, K., O’Corry-Crowe, G., Rojas-Bracho, L., Secchi, E.R., Slooten, E., Smith, B.D., Wang, J.Y. & Zhou, K. (2008). Sousa chinensis. In: IUCN 2008. IUCN Red List of Threatened Species. Downloaded on 24 March 2009.
↑ ^2.0 ^2.1 จาก itis.gov
↑ โลมา ๒ น.ตามพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2542
↑ ^4.0 ^4.1 ^4.2 ^4.3 "โลมาสีชมพู พระเอกแห่งทะเลขนอม". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-08-14. สืบค้นเมื่อ 2012-12-11.
↑ ^5.0 ^5.1 โลมาเผือก, หลังโหนก
↑ กฎหมายว่าด้วยการอนุรักษ์ โลมาและปลาวาฬ

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]

ข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับ Sousa chinensis ที่วิกิสปีชีส์

[1] Reeves, R.R., Dalebout, M.L., Jefferson, T.A., Karczmarski, L., Laidre, K., O’Corry-Crowe, G., Rojas-Bracho, L., Secchi, E.R., Slooten, E., Smith, B.D., Wang, J.Y. & Zhou, K. (2008). Sousa chinensis. In: IUCN 2008. IUCN Red List of Threatened Species. Downloaded on 24 March 2009.

[itis-2] 2.0 ^2.1 จาก itis.gov

[3] โลมา ๒ น.ตามพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2542

[biotec-4] 4.0 ^4.1 ^4.2 ^4.3 "โลมาสีชมพู พระเอกแห่งทะเลขนอม". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-08-14. สืบค้นเมื่อ 2012-12-11.

[dmcr-5] 5.0 ^5.1 โลมาเผือก, หลังโหนก

[6] กฎหมายว่าด้วยการอนุรักษ์ โลมาและปลาวาฬ

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]