แอร์บัส เอ319

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
(เปลี่ยนทางจาก แอร์บัส เอ 319)
แอร์บัส เอ319
บทบาทอากาศยานไอพ่นลำตัวแคบ
บริษัทผู้ผลิตแอร์บัส
บินครั้งแรก25 สิงหาคม ค.ศ. 1995
เริ่มใช้เมษายน ค.ศ. 1996 โดยสวิสแอร์
สถานะในประจำการ
ผู้ใช้งานหลักอเมริกันแอร์ไลน์
ยูไนเต็ดแอร์ไลน์
อีซี่ย์เจ็ต
เดลตาแอร์ไลน์[1]
ช่วงการผลิตค.ศ. 1994–2021 (เอ319ซีอีโอ)
ค.ศ. 2017–ปัจจุบัน (เอ319นีโอ)
จำนวนที่ผลิต1,501 ลำ (มีนาคม ค.ศ. 2024)[1]
มูลค่า92.3 ล้านเหรียญสหรัฐ[2]
พัฒนามาจากแอร์บัส เอ320
แบบอื่นแอร์บัส เอ318
พัฒนาต่อเป็นแอร์บัส เอ319นีโอ

แอร์บัส เอ319 (อังกฤษ: Airbus A319 family) เป็นรุ่นของอากาศยานไอพ่นลำตัวกว้างพิสัยสั้นถึงปานกลางในตระกูลแอร์บัส เอ320 ที่ผลิตและออกแบบโดยแอร์บัสแอสอาแอส เอ319 มีความจุผู้โดยสาร 124 ถึง 156 ที่นั่งและมีพิสัยการบินสูงสุดที่ 3,700 ไมล์ทะเล (6,900 กม.; 4,300 ไมล์) แอร์บัสเริ่มผลิตเอ319 ในปี 2017 โดยมีฐานการผลิตหลักขั้นสุดท้ายอยู่ที่ฮัมบวร์ค ประเทศเยอรมนี และเทียนจิน ประเทศจีน

เอ319 เป็นรุ่นที่มีลำตัวสั้นลงของแอร์บัส เอ320 โดยเข้าประจำการในเดือนเมษายน ค.ศ. 1996 กับสวิสแอร์ ประมาณสองปีหลังจากแอร์บัส เอ321 และแปดปีหลังจากเอ320 ดั้งเดิม เอ319 มีระดับการอนุญาตการบินเฉพาะรุ่นเดียวเครื่องบินตระกูลแอร์บัส เอ320 อื่นๆ ทั้งหมด ทำให้นักบินที่มีใบอนุญาตสำหรับการบินเอ320 อยู่สามารถทำการบินบนเอ319 ได้โดยไม่จำเป็นต้องฝึกอบรมเพิ่มเติม

ในเดือนธันวาคม ค.ศ. 2010 แอร์บัสได้ประกาศเปิดตัวเครื่องบินตระกูลแอร์บัส เอ320นีโอ (Neo; New Engine Option) โดยเป็นการปรับปรุงประสิทธิภาพของเครื่องบินตระกูลเอ320 เดิม หนึ่งในนั้นคือรุ่นเอ319นีโอ ที่มีลำตัวสั้นลงเหมือนกับเอ319 เดิม แต่จะใช้เครื่องยนต์ใหม่ที่มีประสิทธิภาพการประหยัดเชื้อเพลิงมากขึ้น ผสมผสานกับการปรับปรุงโครงสร้างเครื่องบินและการใช้ปลายปีกแบบชาร์กเลต ทำให้แอร์บัส เอ319นีโอสามารถประหยัดเชื้อเพลิงได้มากถึง 15% เมื่อเปรียบเทียบกับรุ่นก่อนหน้า ยอดขายสำหรับเอ319นีโอนั้นต่ำกว่าเครื่องบินรุ่นอื่นๆ ในตระกูลเอ320นีโอมาก โดยมีคำสั่งซื้อประมาณ 1% ของเครื่องบินทั้งตระกูล

ณ เดือนมีนาคม ค.ศ. 2024 มีการสร้างแอร์บัส เอ319 ทั้งหมด 1,501 ลำ โดยมี 1,359 ลำให้บริการอยู่กับ 90 สายการบิน นอกจากนี้ยังมีเอ319 ที่อยู่ระหว่างการสั่งซื้อสายการบินอีก 47 ลำ อเมริกันแอร์ไลน์เป็นผู้ให้บริการรายใหญ่ที่สุดโดยมีเอ319ซีอีโอจำนวน 133 ลำในฝูงบิน

การพัฒนา[แก้]

ภูมิหลัง[แก้]

รุ่นแรกของเครื่องบินตระกูลเอ320 ก็คือแอร์บัส เอ320 ซึ่งเปิดตัวในเดือนมีนาคม ค.ศ. 1984 และบินครั้งแรกในวันที่ 22 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1987[3] ต่อมาได้มีการขยายลำตัวของเอ320 เพื่อให้สามารถจุผู้โดยสารได้มากขึ้น จึงมีการสร้างแอร์บัส เอ321 (ส่งมอบครั้งแรกในปี 1994) และลดขนาดลำตัวของเอ320 เป็นแอร์บัส เอ319 (1996) และย่อลงอีกเป็นแอร์บัส เอ318 (2003) เครื่องบินตระกูลเอ320 จะใช้ระบบการบินแบบฟลาย-บาย-ไวร์ และใช้การควบคุมผ่านแท่นควบคุม อ้างอิงจากเดอะนิวยอร์กไทม์ส แอร์บัสได้พัฒนาเอ319 ตามคำขอของ Steven Udvar-Hazy อดีตประธานและซีอีโอของไอแอลเอฟซี[4]

จุดเริ่มต้นและลักษณะ[แก้]

แอร์บัส เอ319 มีลักษณะคล้ายกับเอ320 โดยมีการลดความยาวของลำตัวเครื่องลง ซึ่งมีต้นกำเนิดมาจากเครื่องบินเอเอ1 ขนาด 130 ถึง 140 ที่นั่ง ที่เป็นส่วนหนึ่งของการศึกษาวิจัยอากาศยานลำตัวแคบของแอร์บัส[5] โครงการเอสเอ1 ถูกพับไปหลังแอร์บัสมุ่งความสนใจไปที่เครื่องบินขนาดใหญ่กว่าแทน แอร์บัสก็มุ่งความสนใจไปที่โครงการเอ320เอ็ม-7 อีกครั้ง หลังจากที่ได้ประสบความสำเร็จเป็นอย่างมากในการจำหน่ายเอ320 และเอ321 โดยเป็นโครงการที่จะลดขนาดลำตัวของเอ320 เดิมไปเจ็ดเฟรม[6] และจะทำให้เกิดการแข่งขันโดยตรงสำหรับโบอิง 737-300/-700[5] โดยจะนำโครงสร้างเครื่องบินด้านหน้าปีกออกสี่เฟรม และด้านหลังปีกอีกสามเฟรม จนมีความยาวเหลือเพียง 3.73 เมตร (12 ฟุต 3 นิ้ว)[7][8] นอกจากนี้แล้วยังมีการลดจำนวนประตูทางออกฉุกเฉินเหนือปีกจากสี่เหลือสองบาน เอ319 ที่มีการจัดเรียงที่นั่งแบบหนาแน่น เช่น การจัดเรียงที่นั่งชั้นประหยัด 156 ที่นั่งของอีซี่ย์เจ็ตจะยังคงมีประตูทางออกฉุกเฉินเหนือปีกสี่บานเช่นเดิม[9] ประตูบรรทุกสินค้าขนาดใหญ่ถูกแทนที่ด้วยประตูตู้สินค้าด้านท้าย ซึ่งสามารถบรรจุตู้สินค้า LD3-45 ที่ดัดแปลงความสูงลงแล้วได้[8] และยังมีการปรับเปลี่ยนซอฟต์แวร์เล็กน้อยให้เข้ากับลักษณะของเครื่องบินที่เปลี่ยนไป เอ319 จะมีตัวเลือกเครื่องยนต์ระหว่าง ซีเอฟเอ็ม56-5เอ หรือ ไอเออี วี2500-เอ5 ที่ให้แรงผลักดัน 98 kN (22,000 lbf)และตัวเลือกที่จะเพิ่มเป็น 105 kN (24,000 lbf) ได้[10]

เอ319 จะติดตั้งถังเชื้อเพลิงคล้ายกับบนเอ320-200 และด้วยความจุผู้โดยสารที่น้อยกว่า จึงมีพิสัยการบินถึง 6,650 km (3,590 nmi) หรือ 6,850 km (3,700 nmi) เมื่อติดตั้งปลายปีกแบบชาร์กเลต ความยาวปีกของเอ319 นั้นยาวกว่าความยาวของเครื่องบินโดยรวม

การผลิตและทดสอบ[แก้]

แอร์บัสเริ่มการขายเอ319 เมื่อวันที่ 22 พฤษภาคม ค.ศ. 1992 โดยมีไอแอลเอฟซีเป็นลูกค้ารายแรกที่สั่งซื้อไปทั้งหมดหกลำ[11] แอร์บัสได้มีการปรับราคาเป็น 275 ล้านเหรียญสหรัฐ (250 ล้านยูโร) ในวันที่ 10 มิถุนายน ค.ศ. 1993 หลังมีรายงานถึงความต้องการสั่งซื้อเอ319 ของสวิสแอร์และอาลีตาเลีย[11][12] ในวันที่ 23 มีนาคม ค.ศ. 1995 เอ319 ลำแรกได้เข้ากระบวนการประกอบขั้นสุดท้ายในโรงงานที่ฮัมบาร์ค และได้เปิดตัวในวันที่ 24 สิงหาคม ค.ศ. 1995 และทำการบินครั้งแรกในวันถัดไป[13] กระบวนการทดสอบเพื่อรับใบอนุญาตใช้เครื่องบินสองลำกับอีก 350 เที่ยวบินทดสอบ โดยรุ่นที่ใช้เครื่องยนต์ซีเอฟเอ็ม56-5บี6/2 ได้รับการรับรองในเดือนเมษายน ค.ศ. 1996 และรุ่นที่ใช้เครื่องยนต์วี2524-เอ5 ได้รับการรับรองในอีกหนึ่งเดือนถัดมา[14]

สวิสแอร์ได้รับมอบแอร์บัส เอ319 ลำแรกในวันที่ 25 เมษายน ค.ศ. 1996 และเข้าประจำการภายในเดือนนั้น[14] ในเดือนมกราคม ค.ศ. 1997 แอร์บัส เอ319 ได้ทำลายสถิติขณะทำการบินเที่ยวบินส่งมอบ โดยได้ทำการบินในเส้นทางรอบวงกลมใหญ่จากฮัมบวร์คสู่วินนิเพก รัฐแมนิโทบาเป็นระยะทาง 3,588 ไมล์ทะเล (6,645 กิโลเมตร) ด้วยระยะเวลา 9 ชั่วโมง 5 นาที[14] แอร์บัส เอ319 hได้รับความนิยมในสายการบินราคาประหยัด เช่น อีซี่ย์เจ็ต ที่รับมอบไป 172 ลำ

รุ่น[แก้]

เอ319-100[แก้]

เอ319-100 ของบางกอกแอร์เวย์ส

แอร์บัส เอ319 หรือที่เรียกว่า เอ320M-7 เป็นรุ่นย่อของแอร์บัส เอ320 โดยมีความยาวลำตัวอยู่ที่ 3.73 ม. (12 ฟุต 3 นิ้ว)[15][16][17] โดยได้มีการถอดลำตัวเครื่องออกสี่เฟรม บริเวณด้านหน้าของปีกและสามเฟรมที่ท้ายปีกออก ด้วยความจุเชื้อเพลิงที่ใกล้เคียงกับ เอ320-200 และจำนวนผู้โดยสารที่น้อยลง สามารถจุผู้โดยสารได้ 124 คนในการจัดเรียงที่นั่งแบบสองชั้น ในพิสัยการบิน 6,650 กม. (3,590 nmi) หรือ 6,850 กม. (3,700 nmi) ด้วย "ชาร์กเล็ท" แม้ว่าจะใช้เครื่องยนต์เหมือนกับของเอ320 แต่เครื่องยนต์เหล่านี้ถูกลดแรงผลักดันลงเนื่องจากน้ำหนักขึ้นบินสูงสุดที่ต่ำกว่าของแอร์บัส เอ319

แอร์บัสได้มีการส่งมอบแอร์บัส เอ319ซีอีโอ ทั้งหมด 1,460 ลำ โดยเหลืออีก 24 ลำที่สั่งซื้อ ณ วันที่ 30 กันยายน ค.ศ. 2017[18] ในปี 2018 ราคาตามรายการของเอ319 อยู่ที่ 92.3 ล้านดอลลาร์สหรัฐ[19]

เอ319ซีเจ[แก้]

เอ319ซีเจของรัฐบาลเยอรมัน
บทความหลัก: แอร์บัสคอปอเรทเจ็ต

แอร์บัส เอ319ซีจี หรือ แอร์บัส เอซีเจ319 "เอเลแกนซ์" เป็นรุ่นเครื่องบินองค์กรที่พัฒนาต่อจากแอร์บัส เอ319 โดยมีการติดตั้งถังน้ำมันเพิ่มเติมในบริเวณช่องเก็บสัมภาระใต้ท้องเครื่อง โดยเป็นถังที่สามารถนำออกได้ มีการเพิ่มเพดานบินเป็น 12,500 m (41,000 ft).[20] และเพิ่มพิสัยการบินเป็น 6,000 ไมล์ทะเล (11,100 กิโลเมตร)[21][22] เอ319ซีเจสามารถดัดแปลงกลับเป็นเอ319 ธรรมดาได้โดยการนำถังเชื้อเพลิงเติมออกและจัดเรียงห้องโดยสาร เดิมเอ319ซีเจใช้ชื่อภายใต้แอร์บัสคอปอเรทเจ็ตว่าแอร์บัส เอซีเจ319

เอ319ซีเจสามารถบรรทุกผู้โดยสารได้สูงสุด 39 คน โดยส่วนมากจะจัดเรียงห้องโดยสารตามลูกค้า เอ319ซีเจแข่งขันกับเครื่องบินองค์กรอื่นๆ เช่น โบอิง 737-700บีบีเจ เอ็มบราเออร์ ลีเนียจ 1000 กัลฟ์สตรีม จี650 กัลฟ์สตรีม จี550 และบอมบาร์ดิเอร์ โกลบอล 6000 เอ319ซีเจถูกใช้เป็นเครื่องบินประจำรัฐบาลของแอลแบเนีย อาร์มีเนีย อาเซอร์ไบจาน บราซิล บัลแกเรีย เช็กเกีย เยอรมนี อิตาลี[23] มาเลเซีย สโลวาเกีย ไทย ตุรกี ยูเครน และเวเนซุเอลา

ในปี 2014 แอร์บัสได้เปิดตัวห้องโดยสารแบบ เอเลแกนซ์ บนเอซีเจ319 โดยจะเอื้อต่อการปรับเปลี่ยนห้องโดยสารและลดค่าใช้จ่ายในการติดตั้ง[24]

เอ319แอลอาร์[แก้]

เอ319แอร์อาร์ของกาตาร์แอร์เวย์

แอร์บัส เอ319แอร์อาร์ เป็นรุ่นพิสัยไกลของแอร์บัส เอ319 โดยทั่วไปเอ319แอลอาร์ จะมีพิสัยการบินเพิ่มถึง 4,500 ไมล์ทะเล (8,300 กิโลเมตร)[25] กาตาร์แอร์เวย์เป็นผู้ให้บริการรายแรก โดยสั่งซื้อและให้บริการเอ319-100แอลอาร์จำนวนสองลำ[26] ต่อมาพริวัตแอร์ได้รับมอบเอ319แอลอาร์สองลำในปี 2003[27] และยูโรฟลายรับมอบอีกสองในปี 2005[28]

เอ319นีโอ[แก้]

เอ319นีโอลำต้นแบบที่ท่าอากาศยานตูลูซ–บลาญัก
บทความหลัก: แอร์บัส เอ320นีโอ

เอ319นีโอเป็นรุ่นย่อของแอร์บัส เอ320 โดยที่มีความจุผู้โดยสารสูงสุด 160 ที่นั่งในการจัดเรียงที่นั่งแบบหนึ่งชั้น รือ 140 ที่นั่งในการจัดเรียงแบบสองชั้นโดยสาร โดยมีพิสัยการบิน 3,750 ไมล์ทะเล (6,940 กม.) และประสิทธิภาพการบินที่ดีขึ้น ในขณะที่รุ่นเอซีเจ (แอร์บัสคอปอเรทเจ็ต) สามารถบรรทุกผู้โดยสาร 8 คนด้วยพิสัยการบิน 6,750 ไมล์ทะเล (12,500 กม.) หรือเวลาบินกว่า 15 ชั่วโมง[29]

ลูกค้าเปิดตัวของรุ่นเอ319นีโอในช่วงแรกคือกาตาร์แอร์เวย์ แต่สายการบินได้เปลี่ยนแปลงคำสั่งซื้อเป็นรุ่นเอ320นีโอ ที่มีขนาดใหญ่ขึ้นในปลายปี ค.ศ. 2013[30] ทำให้ไม่มีผู้เปิดตัวรายใหม่ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา จนกระทั่งสปิริตแอร์ไลน์ได้สั่งซื้อเครื่องบินเอ319นีโอใหม่จำนวน 47 ลำ[31][32] ในเดือนมีนาคม ค.ศ. 2022 ไชนาเซาเทิร์นแอร์ไลน์รับมอบเอ319 นีโอลำแรกและกลายเป็นลูกค้าเปิดตัวของรุ่น[33]

แอร์บัส เอ319นีโอไม่ได้รับความสนใจมากนัก ในเดือนมกราคม ค.ศ. 2019 ยอดสั่งซื้อของเอ319นีโอ มีน้องกว่าเอ220 ที่เทียบเท่ากันมาก หลังจากเจ็ตบลูแอร์เวย์และบรีซแอร์เวย์สั่งซื้อเอ220 จำนวน 60 ลำ[34] นอกจากนี้ในเดือนมกราคม ค.ศ. 2019 แอร์บัสยืนยันว่า แม้ว่าคำสั่งซื้อจะน้อยลงเนื่องจากมีการแข่งขันกับเอ220-300 แอร์บัสก็ไม่มีแผนที่จะยุติการผลิตเอ319นีโอ[35]

รุ่นทางการทหาร[แก้]

เอ319 MPA[แก้]

แอร์บัส เอ319 MPA (Maritime Patrol Aircraft) เป็นรุ่นทางการทหารที่พัฒนาต่อจากแอร์บัส เอ319 โดยได้เริ่มพัฒนาในปี 2018[36] โดยแอร์บัสดีเฟนส์แอนด์สเปซ[37] เพื่อแข่งขันกับโบอิง พี-8 โพไซดอนเป็นรุ่นที่พัฒนามาจากโบอิง 737 เน็กซต์เจเนอเรชันที่ผลิตในสหรัฐ

เอ319 OH[แก้]

แอร์บัส เอ319 OH "Offener Himmel" เป็นรุ่นทางการทหารที่พัฒนาต่อจากแอร์บัส เอ319ซีเจ รุ่นนี้จะติดตั้งเซ็นเซอร์ไฟฟ้าออปติคัล กล้อง EO-S/กล้องดิจิตอล และเซ็นเซอร์อินฟราเรด (IR-S)[38]

ลุฟท์ฮันซ่าเทคนิคออกแบบเอ319 OH สำหรับกองทัพอากาศเยอรมันซึ่งใช้ในการปฏิบัติภารกิจสอดแนมตามสนธิสัญญาการเปิดน่านฟ้า ทุกๆ ปีกองทัพอากาศเยอรมันจะมีแผนการใช้งานเครื่องรุ่นนี้ 20 ภารกิจ และจะมีการเช่าให้กับประเทศอื่นๆ ที่ต้องการใช้งานเครื่องบินลำนี้

ผู้ให้บริการ[แก้]

บทความหลัก: รายชื่อผู้ให้บริการเครื่องบินตระกูลแอร์บัส เอ320

ณ เดือนมีนาคม ค.ศ. 2024 มีแอร์บัส เอ319 ทั้งหมด 1,359 ลำ (รุ่นซีอีโอ 1342 ลำ และรุ่นนีโอ 17 ลำ) ให้บริการกับ 90 สายการบินโดยมีอเมริกันแอร์ไลน์และอีซี่ย์เจ็ตเป็นผู้ให้บริการรายใหญ่ที่สุดของรุ่น โดยมีอ319ประจำการทั้งหมด 133 ลำ และ 96 ลำตามลำดับ แอร์บัส เอ319 เป็นรุ่นที่ได้รับความนิยมมากที่สุดในเครื่องบินตระกูลเอ320 ในการดำเนินการโดยรัฐบาล เครื่องบินผู้บริหารและเครื่องบินส่วนตัว โดยมีเครื่องบิน 84 ลำที่ประจำการในลักษณะนี้[1]

คำสั่งซื้อและการส่งมอบ[แก้]

คำสั่งซื้อ การส่งมอบ
รุ่น รวม ค้างส่งอบ รวม 2024 2023 2022 2021 2020 2019 2018 2017 2016
เอ319ซีอีโอ 1,486 2 1,484 — — — 2 3 4 8 3 4
เอ319นีโอ 62 45 17 — 7 6 2 — 2 — — —
รวม 1,548 47 1,501 0 7 6 (4) 3 6 8 3 4
การส่งมอบ
รุ่น 2015 2014 2013 2012 2011 2010 2009 2008 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 2000 1999 1998 1997 1996
เอ319ซีอีโอ 24 34 38 38 47 51 88 98 105 137 142 87 72 85 89 112 88 53 47 18
เอ319นีโอ — — — — — — — — — — — — — — — — — — — —
รวม 24 34 38 38 47 51 88 98 105 137 142 87 72 85 89 112 88 53 47 18

ข้อมูลเมื่อ มีนาคม 2024.[1]

อุบัติเหตุและอุบัติการณ์สำคัญ[แก้]

บทความหลัก: อุบัติเหตุและอุบัติการณ์ที่เกิดขึ้นกับเครื่องบินตระกูลแอร์บัส เอ320นีโอ

ณ เดือนมีนาคม ค.ศ. 2024 ได้มีอุบัติเหตุและอุบัติการณ์ทางการบินที่เกี่ยวข้องกับแอร์บัส เอ319 ทั้งหมด 23 ครั้ง[39] โดยห้าครั้งส่งผลให้สูญเสียเครื่องบิน[40] แต่ไม่เคยมีอุบัติเหตุที่ส่งผลให้มีผู้เสียชีวิต[41]

ข้อมูลจำเพาะ[แก้]

ภาพมุมล่างของแอร์บัส เอ319-100
ข้อมูลจำเพาะของแอร์บัส เอ319[42]
นักบิน สองคน
การจัดเรียงทีนั่งสูงสุด 156 at 28–30 in (71–76 ซm) pitch[43]
ที่นั่ง (การจัดเรียงหนึ่งชั้น) 134 at 32 in (81 ซm) pitch[43]
ที่นั่ง (การจัดเรียงสองชั้น) 124 (8F @ 38 in, 116Y @ 32 in)[43]
ความจุสินค้า 27.7 m3 (980 cu ft)
ความยาว 33.84 m (111 ft 0 in)
ฐานล้อลงจอด 11.04 m (36 ft 3 in)
ความยาวปีก 35.8 m (117 ft 5 in) [a]
พื้นที่ปีก 122.4 m2 (1,318 sq ft)[44]
ความสูงของหางเสือ 11.76 m (38 ft 7 in)
ความกว้างห้องโดยสาร 3.70 m (12 ft 2 in)
ความกว้างลำตัวเครื่องบิน 3.95 m (13 ft 0 in)
ความสูงลำตัวเครื่องบิน 4.14 m (13 ft 7 in)
น้ำหนักลงจอดสูงสุด 62.5 t (138,000 lb)
น้ำหนักขึ้นบินสูงสุด 75.5 t (166,000 lb)
ความเร็วขณะบิน มัค 0.78 (516kn; 956 กม./ชม.; 594 ไมล์/ชม.)[45]
ความเร็วสูงสุด มัค 0.82 (542kn; 1,005 กม./ชม.; 624 ไมล์/ชม.)
พิสัยการบิน[b] 3,750 nmi (6,940 km; 4,320 mi)[a]
พิสัยการบิน (คอปอเรทเจ็ต) 6,000 nmi (11,100 km; 6,900 mi)[46]
ระยะทางวิ่งสำหรับการขึ้นบิน 1,850 m (6,070 ft)[46]
ระยะทางวิ่งสำหรับการลงจอด 1,360 m (4,460 ft)[46]
ความจุเชื้อเพลิง 24,210–30,190 L (6,400–7,980 US gal)
เพดานบิน 39,100–41,000 ft (11,900–12,500 m)[47]
เครื่องยนต์ (×2) ซีเอฟเอ็ม56-5บี, 68.3 in (1.73 m) fan
ไอเออี วี2500เอ5, 63.5 in (1.61 m) fan
แรงผลักดัน (×2) 98–120 kN (22,000–27,000 lbf)

เครื่องบินที่ใกล้เคียงกัน[แก้]

รุ่นที่ใกล้เคียงกัน[แก้]

เครื่องบินที่ใกล้เคียงกัน[แก้]

อ้างอิง[แก้]

หมายเหตุ[แก้]

  1. ↑ 1.0 1.1 พร้อมปลายปีกแบบชาร์กเลต
  2. ↑ ขณะบรรทุกผู้โดยสารและสัมภาระ

อ้างอิง[แก้]

  1. ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 "Airbus orders and deliveries (updated monthly)". airbus.com. 31 March 2024. สืบค้นเมื่อ 9 April 2024.
  2. ↑ "New Airbus aircraft list prices for 2015". airbus.com. Airbus. สืบค้นเมื่อ 8 March 2015.
  3. ↑ Norris & Wagner 1999, p. 50
  4. ↑ Wayne, Leslie (10 May 2007). "The Real Owner of All Those Planes". The New York Times. p. 2. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 15 May 2013. สืบค้นเมื่อ 4 March 2011.
  5. ↑ 5.0 5.1 Norris & Wagner 1999, p. 53
  6. ↑ Eden 2008, p. 26
  7. ↑ "Specifications Airbus A320". Airbus. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 24 January 2012. สืบค้นเมื่อ 13 February 2012.
  8. ↑ 8.0 8.1 Moxon, Henley (30 August 1995). "Meeting demands". Flight International. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 22 June 2012. สืบค้นเมื่อ 25 February 2011.
  9. ↑ Beynon-Davis, Paul (2013). eBusiness. Palgrave Macmillan. p. 341.
  10. ↑ Henley, Peter. "A319 flight test". Flight International. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 22 June 2012. สืบค้นเมื่อ 26 February 2011.
  11. ↑ 11.0 11.1 Norris & Wagner 1999, p. 54
  12. ↑ Gunston 2009, p. 216
  13. ↑ Eden 2008, p. 27
  14. ↑ 14.0 14.1 14.2 Norris & Wagner 1999, p. 55
  15. ↑ "A320 Dimensions & key data" เก็บถาวร 2012-01-24 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน. Airbus. Archived from the original on 24 January 2012. Retrieved 13 February 2012.
  16. ↑ Moxon, Henley (30 August 1995). "Meeting demands". Flight International. Archived from the original on 22 June 2012. Retrieved 25 February 2011.
  17. ↑ "A319 Dimensions & key data" เก็บถาวร 2016-12-01 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน. Airbus. Archived from the original on 15 February 2012. Retrieved 13 February 2012.
  18. ↑ "Orders and deliveries | Airbus". www.airbus.com (ภาษาอังกฤษ). 2021-06-16.
  19. ↑ "Wayback Machine" (PDF). web.archive.org. 2018-01-15. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2018-07-13. สืบค้นเมื่อ 2022-12-25.
  20. ↑ "Aircraft Families – Airbus Executive and Private Aviation – ACJ Family". Stagev4.airbus.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 29 May 2007. สืบค้นเมื่อ 9 July 2012.
  21. ↑ ACJ Specifications เก็บถาวร 8 ตุลาคม 2013 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน , airbus.com
  22. ↑ "ACJ Analysis" Business & Commercial Aviation Magazine – July 2002, Page 44
  23. ↑ "Il portale dell'Aeronautica Militare – Airbus A319CJ". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 10 January 2015. สืบค้นเมื่อ 26 December 2014.
  24. ↑ "ABACE: Airbus unveils modular option for ACJ319". 14 April 2014. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 27 December 2016. สืบค้นเมื่อ 26 December 2016.
  25. ↑ Pande, Pranjal; Hardiman, Jake (2021-01-16). "What Was The Airbus A319LR?". Simple Flying (ภาษาอังกฤษ).
  26. ↑ Wastnage, Justin, บ.ก. (18 March 2003). "PrivatAir and Qatar opt for long-range A319s". Flight International. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 31 March 2017. สืบค้นเมื่อ 30 March 2017.
  27. ↑ "PrivatAir receives its first Airbus A319". Airbus. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 12 December 2019. สืบค้นเมื่อ 12 December 2019.
  28. ↑ "Eurofly Orders Airbus A319 Long Range Aircraft". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 21 December 2016.
  29. ↑ "A319neo with CFM LEAP-1A engines wins joint Type Certification from FAA and EASA | Airbus". www.airbus.com (ภาษาอังกฤษ). 2021-10-28.
  30. ↑ Hamilton, Scott (2013-12-31). "Qatar swaps A319neo to A320neo; just 29-39 orders remain". Leeham News and Analysis (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน).
  31. ↑ Finlay, Mark (2020-07-25). "Which Airlines Have Ordered The Airbus A319neo?". Simple Flying (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน).
  32. ↑ Singh, Jay (2020-11-07). "Spirit Airlines Rare Airbus A319neo Order: What We Know So Far". Simple Flying (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน).
  33. ↑ Joshi, Gaurav (2022-03-11). "China Southern Operates The World's 1st Passenger Airbus A319neo Flight". Simple Flying (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน).
  34. ↑ Kaminski-Morrow2019-01-04T10:01:50+00:00, David. "New A220 orders eclipse total A319neo sales". Flight Global (ภาษาอังกฤษ).
  35. ↑ "Airbus A320, A220 Evolution Considered As Mobile Expands | Aviation Week Network". aviationweek.com.
  36. ↑ Airbus evaluates an A320neo multi-mission version ที่ยูทูบ
  37. ↑ "A319 MPA Maritime Patrol Aircraft". เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 14 April 2019. สืบค้นเมื่อ 22 December 2016.
  38. ↑ "Germany certifies A319 OH Open Skies aircraft". Janes.com (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2023-06-25.
  39. ↑ "Accident list: Airbus A319". Aviation Safety Network. สืบค้นเมื่อ 12 May 2022.
  40. ↑ "Accident list: Airbus A319". สืบค้นเมื่อ 12 May 2022.
  41. ↑ Ranter, Harro (20 June 2020). "Airbus A319 Statistics". aviation-safety.net. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 16 September 2020. สืบค้นเมื่อ 22 June 2020.
  42. ↑ "A319 Dimensions & key data". Airbus. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 15 February 2012. สืบค้นเมื่อ 25 July 2016.
  43. ↑ 43.0 43.1 43.2 "All About the Airbus A320 Family". Airbus. 2009. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 11 September 2016. สืบค้นเมื่อ 11 October 2016.
  44. ↑ "Airbus Aircraft Data File". Civil Jet Aircraft Design. Elsevier. July 1999. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 27 January 2017. สืบค้นเมื่อ 11 October 2016.
  45. ↑ "A320 Family Technology". Airbus. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 3 April 2016. สืบค้นเมื่อ 11 October 2016.
  46. ↑ 46.0 46.1 46.2 "ACJ319". Airbus. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 25 พฤศจิกายน 2016.
  47. ↑ "Type Certificate Data Sheet" (PDF). EASA. 28 มิถุนายน 2016. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 15 กันยายน 2016.

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ แอร์บัส เอ319
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=แอร์บัส_เอ319&oldid=11444143"