แม่แบบ:สมเด็จพระมเหสีในประวัติศาสตร์จีน

ข้อมูลส่วนพระองค์

คู่มือการใช้งานแม่แบบ[ดู] [แก้] [ประวัติ] [ล้างแคช]

การใช้งาน

ดูเพิ่ม

เซี่ยวฉือเกาหวงโฮ่ว
สมเด็จพระจักรพรรดินี
จักรพรรดินีราชวงศ์หมิง
ดำรงพระยศ	ค.ศ. 1368 - ค.ศ. 1382
ก่อนหน้า	พระองค์แรกราชวงศ์หมิง
ถัดไป	จักรพรรดินีเหรินเซี่ยวเหวิน
จักรพรรดินีจีน
ดำรงพระยศ	ค.ศ. 1368 - ค.ศ. 1382
ก่อนหน้า	จักรพรรดินีคี
ถัดไป	จักรพรรดินีเหรินเซี่ยวเหวิน
ข้อมูลส่วนพระองค์
พระราชอิสริยยศ	จักรพรรดินี
ฐานันดรศักดิ์	พระอัครมเหสี
สถานะการสมรส	พระภรรยาเจ้า
พระนามลำลอง	จักรพรรดินีเท้าโต (大脚皇后) จักรพรรดินีหม่าเท้าโต (大脚马皇后)
พระราชสมภพ	18 เดือน 7 ค.ศ.1332
สวรรคต	23 เดือน 9 ค.ศ.1382 รัชศกหงอู่ปีที่ 15 (51 พรรษา) นครอิ้งเทียน มหาจักรวรรดิหมิง
พระนามทั้งหมด สกุลตระกูล: หม่า (马) พระนามเดิม: ไม่ทราบ ประวัติศาสตร์อย่างไม่เป็นทางการบอกว่า "ชิวหยิง" (秀英) พระสมัญญานาม "แบบสั้น" เซี่ยวฉือเกาหวงโฮ่ว 孝慈高皇后 "แบบยาว" เซี่ยวฉือเจินฮว่าเจ๋อซุ่นเหรินฮุยเฉิงเทียนอวี้เชิ่งจื้อเต๋อเกาหวงโฮ่ว 孝慈贞化哲顺仁徽成天育圣至德高皇后
พระราชสวามี	ไท่จู่เกาหวงตี้จูหยวนจาง
พระราชชนก	สวีอ๋องหม่ากง (徐王马公)
พระราชชนนี	สวีหวางเฟยเจิ้งเอ่า (徐王妃郑媪)
พระบิดาบุญธรรม	ฉูหยางอ๋องกัวจื่อซิ่ง (滁阳王郭子兴)
พระมารดาบุญธรรม	ท่านหญิงจาง (张氏)
พระราชโอรส	หมิงซิงจงจูเปียว ฉินหมินอ๋องจูชฺวัง จิ้งกงอ๋องจูกัง เฉิงจู่เหวินหวงตี้จูตี้ (โต้แย้ง) โจวติ้งอ๋องจูซู่
พระราชธิดา	เจ้าหญิงหนิงกั๋ว เจ้าหญิงอันชิ่ง
ตระกูล	หม่า (马)

สมเด็จพระจักรพรรดินีเซี่ยวฉือเกา (จีน: 孝慈高皇后; พินอิน: Xiàocí gāo huánghòu) หรือ หม่าหวงโฮ่ว (จีนตัวย่อ: 马皇后; จีนตัวเต็ม: 馬皇后; พินอิน: Mǎ huánghòu; ค.ศ. 1332 - ค.ศ. 1382) ทรงเป็นจักรพรรดินีพระองค์เดียว ในจักรพรรดิหมิงไท่จู่ แห่งราชวงศ์หมิง

พระบรมราชประวัติ

พระชนม์ชีพ

พระองค์เสด็จพระราชสมภพในตระกูลหม่า เมื่อพระราชชนก และพระราชชนนีเสด็จสวรรคต พระองค์จึงได้รับการอุปการะ เป็นพระราชธิดาบุญธรรมในฉูหยางอ๋องกัวจื่อซิ่ง ซึ่งต่อมาได้อภิเษกสมรสกับจักรพรรดิหมิงไท่จู่

รัชศกหงอู่ปีที่ 1 (ค.ศ. 1368) จักรพรรดิหมิงไท่จู่เสด็จเถลิงถวัลยราชสมบัติขึ้นเป็นจักรพรรดิ ประกาศสถาปนาจักรวรรดิต้าหมิง ทรงยกอิ้งเทียนฝู่ขึ้นเป็นนครหลวง และมีพระบรมราชโองการให้ทรงโปรดเกล้าสถาปนาจักรพรรดินีหม่าขึ้นที่พระอัครมเหสี

พระราชจริยวัตร

ตามบันทึกทางประวัติศาสตร์ พระองค์ทรงมีพระอุปนิสัยที่ดีงาม เฉลียวฉลาด มีสติปัญญาเลิศ ไม่ทรงโปรดความฟุ่มเฟือยสุรุ่ยสุร่าย ทรงใช้สอยเครื่องอุปโภคบริโภคอย่างประหยัด แม้พระภูษาจะชำรุดแต่พระองค์โปรดให้ซ่อมแซม แล้วนำพระภูษามาฉลองซ้ำแล้วซ้ำอีก ทรงใช้จ่ายพระราชทรัพย์อย่างประหยัด ทรงโปรดการสอนวิชาความรู้ให้ราษฎร อีกทั้งก่อนและหลังจักรพรรดิหมิงไท่จู่เสด็จเถลิงถวัลยราชสมบัติขึ้นเป็นจักรพรรดิ พระองค์ได้ให้ความช่วยเหลือแบ่งเบาพระราชภารกิจที่มากมายของจักรพรรดิหมิงไท่จู่

แม้ว่าจักรพรรดินีหม่าจะเป็นถึงพระอัครมเหสี แต่พระองค์ก็ยังคงดูแลมื้อพระกระยาหารของจักรพรรดิหมิงไท่จู่ด้วยพระองค์เองอยู่ทุกวัน พระองค์ยังดูแลมื้อพระกระยาหาร และพระภูษาของเหล่าพระราชโอรสธิดา และพระราชนัดดาด้วยพระองค์เอง โดยทรงใส่ใจในทุกรายละเอียด มีพระอุปนิสัยที่อ่อนโยนต่อนางกำนัลข้าหลวงในพระราชวัง เมื่อเหล่าสตรีในวังหลังมีปัญหา จักรพรรดินีหม่าทรงไกล่เกลี่ยด้วยความเมตตา

เสด็จสวรรคต

เดือนสิงหาคม รัชศกหงอู่ปีที่ 15 จักรพรรดินีหม่าเสด็จสวรรคต(ค.ศ. 1382) สิริพระชนมพรรษา 51 พรรษา จักรพรรดิหมิงไท่จู่ทรงพระโทมนัสยิ่ง ทรงไม่โปรดเกล้าสถาปนาพระมเหสีองค์ใดขึ้นเป็นจักรพรรดินีอีกตลอดรัชกาล ในเดือนกันยายนของปีเดียวกัน หีบพระบรมศพได้ประดิษฐานไว้ในสุสานหลวงหมิงเซี่ยว และจักรพรรดิหมิงไท่จู่มีพระบรมราชโองการให้ทรงเฉลิมพระสมัญญานามสมเด็จพระจักรพรรดินีหม่าขึ้นว่า "เซี่ยวฉือหวงโฮ่ว (孝慈皇后)"

ในเดือนมิถุนายน รัชศกหย่งเล่อปีที่ 1 (ค.ศ. 1403) จักรพรรดิหมิงเฉิงจู่มีพระบรมราชโองการให้ทรงเฉลิมพระสมัญญานามขึ้นว่า "เซี่ยวฉือจาวเซี่ยนจื้อเหรินเหวินเต๋อเฉิงเทียนซุ่นเชิ่งเกาหวงโฮ่ว (孝慈昭宪至仁文德承天顺圣高皇后)"

ในรัชศกเจียจิ้ง ปีที่ 17 (ค.ศ. 1538) จักรพรรดิหมิงซื่อจงมีพระบรมราชโองการให้ทรงเฉลิมพระสมัญญานามขึ้นว่า "เซี่ยวฉือเจินฮว่าเจ๋อซุ่นเหรินฮุยเฉิงเทียนอวี้เชิ่งจื้อเต๋อเกาหวงโฮ่ว (孝慈贞化哲顺仁徽成天育圣至德高皇后)"

การประเมินทางประวัติศาสตร์

จักรพรรดินีเซี่ยวฉือเกา ทรงได้รับการยกย่องจากนักประวัติศาสตร์ ให้เป็นหนึ่งในจักรพรรดินีของจีน ผู้ทรงมากล้นด้วยคุณธรรม และพระเมตตา