แดน เบิร์น

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
แดน เบิร์น
Burn with Birmingham City in 2013 pre-season
ข้อมูลส่วนตัว
ชื่อเต็ม แดเนียล จอห์นสัน เบิร์น[1]
วันเกิด (1992-05-09) 9 พฤษภาคม ค.ศ. 1992 (31 ปี)[2]
สถานที่เกิด Blyth, อังกฤษ
ส่วนสูง 6 ft 7 in (2.01 m)[3]
ตำแหน่ง กองหลัง[4]
ข้อมูลสโมสร
สโมสรปัจจุบัน
 นิวคาสเซิลยูไนเต็ด
หมายเลข 33
สโมสรเยาวชน
นิวคาสเซิลยูไนเต็ด
นิวฮาร์ทลีย์
Blyth Town
Blyth Spartans
2009 แดร์ริงตัน
สโมสรอาชีพ*
ปี ทีม ลงเล่น (ประตู)
2009–2011 แดร์ริงตัน 14 (0)
2011–2016 ฟูลัม 61 (1)
2012–2013 → โยวิลทาวน์ (ยืม) 34 (2)
2013–2014 → เบอร์มิงแฮมซิตี (ยืม) 24 (0)
2016–2018 วีแกนแอทเลติก 87 (6)
2018–2022 ไบรตันแอนด์โฮฟอัลเบียน 74 (2)
2018–2019 → วีแกนแอทเลติก (ยืม) 14 (0)
2022– นิวคาสเซิลยูไนเต็ด 16 (0)
*นัดที่ลงเล่นและประตูที่ยิงให้แก่สโมสรเฉพาะลีกในประเทศเท่านั้น
ข้อมูลล่าสุด ณ วันที่ 17:27, 22 พฤษภาคม 2022 (UTC)

แดเนียล จอห์นสัน เบิร์น (อังกฤษ: Daniel Johnson Burn; เกิด 9 พฤษภาคม ค.ศ. 1992) เป็นนักฟุตบอลอาชีพชาวอังกฤษที่เล่นเป็นกองหลังให้กับสโมสร นิวคาสเซิลยูไนเต็ด ใน พรีเมียร์ลีก

เบิร์นเปิดตัวในฟุตบอลลีกกับ แดร์ริงตัน ในปี ค.ศ. 2009 และเข้าร่วมทีม ฟูลัม เมื่อจบฤดูกาล 2010-2011 โดยลงเล่น 19 นัดกับดาร์ลิงตัน เขาใช้เวลาในฤดูกาล 2012-13 ยืมตัวไป โยวิลทาวน์ ซึ่งเขาได้ลงเล่น 41 นัดและใช้เวลาส่วนหนึ่งของฤดูกาลถัดมาในการยืมตัวไปยัง เบอร์มิงแฮมซิตี เขาเข้าร่วมทีม วีแกนแอทเลติก เมื่อสัญญาของเขากับฟูลัมหมดลงเมื่อจบฤดูกาล 2015-16 เบิร์นเซ็นสัญญากับ ไบรตันแอนด์โฮฟอัลเบียน ก่อนฤดูกาล 2018-19 และถูกยืมตัวกลับไปวีแกนจนถึงมกราคม ค.ศ. 2019 เขาพิสูจน์ตัวเองในฐานะผู้เล่นตัวหลักของไบรตันตั้งแต่ฤดูกาล 2019-20 ก่อนที่จะเซ็นสัญญากับ นิวคาสเซิลยูไนเต็ด สโมสรในวัยเด็กของเขาในเดือนมกราคม ค.ศ. 2022

อาชีพ[แก้]

แดร์ริงตัน[แก้]

เบิร์นเกิดที่ ไบลธ์, นอร์ธัมเบอร์แลนด์[5] เบิร์นเติบโตขึ้นมาเชียร์นิวคาสเซิลยูไนเต็ด และไอดอลของเขาคือ แอลัน เชียเรอร์[6] เขาถูกปล่อยตัวโดยนิวคาสเซิลยูไนเต็ดเมื่ออายุ 11 ขวบเบิร์นเล่นฟุตบอลเยาวชนกับทีมท้องถิ่น New Hartley, Blyth Town และ Blyth Spartans[7][8] เมื่ออายุได้ 16 ปี เขาเริ่มทำงานกับซุปเปอร์มาร์เก็ต Asda เมื่อแมวมองของ แดร์ริงตัน เห็นเขาเล่นให้กับ Blyth Spartans จึงจับเขาเซ็นสัญญาอาชีพกับ แดร์ริงตัน ในวันที่ 1 กรกฎาคม ค.ศ. 2009[9][10]

เนื่องจากปัญหาทางการเงินของสโมสรและการขาดผู้เล่น เบิร์นจึงได้เลื่อนขึ้นสู่ทีมชุดใหญ่และปรากฏตัวครั้งแรกในฐานะตัวสำรองที่ไม่ได้ลงสนาม ในเกมที่แพ้เฮริฟอร์ดยูไนเต็ด 1-3 เมื่อวันที่ 31 ตุลาคม ค.ศ. 2009 เบิร์นได้ประเดิมสนามนัดแรก ลงมาเป็นตัวสำรองในนาทีที่ 19 โดยลงมาแทน มาร์ก โบเวอร์ กองหลังที่ได้รับบาดเจ็บในเกมกับ ทอร์คีย์ยูไนเต็ด เมื่อวันที่ 12 ธันวาคม ค.ศ. 2009[11] ซึ่งส่งผลให้แพ้ 0-5[12] เบิร์นเปิดตัวในฐานะผู้เล่นตัวจริงในการพบกับทอร์คีย์ยูไนเต็ดอีกครั้งในวันที่ 6 มีนาคม ค.ศ. 2010 ซึ่งแดร์ริงตันแพ้ 1-3[13] เขาได้ลงสนาม 4 นัดในฤดูกาล 2009-10 ขณะที่แดร์ริงตันตกชั้นสู่ คอนเฟอเรนซ์ลีก หรือ เนชันนัลลีก ในปัจจุบัน

หลังจากนั้นเบิร์นกลับไปที่อะคาเดมี่ของสโมสรเพื่อพัฒนาตัวเองก่อนที่จะถูกเรียกตัวกลับสู่ทีมชุดใหญ่โดยผู้จัดการทีมในเวลานั้น มาร์ก คูเปอร์ ซึ่งเขาได้ปรากฏตัวครั้งแรกในฤดูกาล 2010-11 ในการชนะ 3-1 เหนือบาร์โรว์ เมื่อวันที่ 3 มกราคม ค.ศ. 2011[14] เขาลงเล่น 15 นัดในฤดูกาล 2010-11 และผลงานของเขาได้รับการยกย่องจากคูเปอร์[15] เบิร์นได้อันดับสองรองจาก เจมี่ แชนด์เลอร์ สำหรับรางวัลนักเตะดาวรุ่งแห่งปีของสโมสร[16]

เบิร์นได้รับความสนใจจากสโมสรในพรีเมียร์ลีกรวมถึงฟูลัม[17] แดร์ริงตันให้สัญญา 2 ปีครึ่งแก่เขา แต่คูเปอร์ยอมรับว่าเราไม่น่าจะรั้งเขาไว้ได้[18] โดยอ้างว่า "ถ้าฉันเป็นผู้จัดการทีมพรีเมียร์ลีก ฉันจะเซ็นสัญญากับเขาทันที ไม่ว่าจะมีค่าใช้จ่ายเท่าไร"[19]

ฟูลัม[แก้]

เมื่อวันที่ 14 เมษายน ค.ศ. 2011 เบิร์นได้ตกลงเซ็นสัญญากับสโมสรฟูลัมในพรีเมียร์ลีกเมื่อจบฤดูกาล 2010-2011 โดยมีค่าตัวประมาณ 350,000 ปอนด์[20][21]

หลังจากเซ็นสัญญากับฟูลัม เบิร์นถูกส่งไปยังทีมสำรองของสโมสรเพื่อพัฒนาและเรียนรู้ภายใต้ผู้จัดการทีมสำรองของสโมสร บิลลี แมคคินเลย์[22]

เมื่อวันที่ 25 กันยายน ค.ศ. 2012 เบิร์นเข้าร่วมทีม โยวิลทาวน์ สโมสรใน ลีกวัน ด้วยสัญญายืมตัว 4 วันต่อมา เขาได้ประเดิมสนามเจอกับ เพรสตันนอร์ทเอนด์ เบิร์นเตะเข้าประตูตัวเองให้เพรสตันในนาทีที่ 86 แต่จากนั้นเขาก็ทำประตูแรกให้ทีมได้ในนาทีต่อมา แต่ในที่สุดโยวิลก็แพ้ 2-3 เบิร์นเข้ามาเป็นเซ็นเตอร์แบ็คตัวจริงในทีมชุดใหญ่ที่ โยวิลทาวน์ และได้รับการต่อสัญญายืมตัวกับสโมสรถึง 2 ครั้ง เมื่อวันที่ 23 ตุลาคม ฟูลัมยืนยันว่าสัญญายืมตัวของเบิร์นกับโยวิลได้ขยายออกไปจนถึงวันที่ 20 พฤศจิกายน ค.ศ. 2012

และขยายออกไปอีกครั้งจนจบฤดูกาล เบิร์นทำประตูที่ 2 ของเขาให้กับโยวิลทาวน์เมื่อวันที่ 2 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2013 ในการชนะ เบรนต์ฟอร์ด 3-0 ก่อนหน้านี้เคยโดนแบนหลังจากโดนใบเหลือง 5 ใบในฤดูกาลนี้ เบิร์นได้รับใบแดงหลังจากได้รับใบเหลืองที่ 2 ในเกมที่เอาชนะ สตีฟเนจ 2-0 เมื่อวันที่ 13 เมษายน ค.ศ. 2013 และพลาดการแข่งขัน 3 นัดสุดท้ายของฤดูกาล

หลังโดนแบน 3 นัด เบิร์นกลับคืนสู่ทีมชุดใหญ่ โดยเล่นในเลกแรกของเพลย์ออฟ แพ้ เชฟฟีลด์ยูไนเต็ด 0-1 เบิร์นช่วยให้สโมสรเอาชนะในเลกที่สองด้วยชัยชนะ 2-1 เบิร์นทำประตูที่เวมบลีย์ให้กับโยวิลระหว่าง เพลย์ออฟลีกวัน รอบชิงชนะเลิศ 2013 ซึ่งทำให้โยวิลทาวน์เลื่อนชั้นสู่ อีเอฟแอลแชมเปียนชิป เป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์ของพวกเขา เบิร์นกลับมาฟูลัมโดยลงเล่น 41 นัดให้โยวิลและทำไป 3 ประตู

ก่อนฤดูกาล 2013-14 เบิร์นกล่าวว่าเขากระตือรือร้นที่จะกลับไปโยวิลทาวน์ อย่างไรก็ตาม เมื่อวันที่ 3 กรกฎาคม ค.ศ. 2013 เบิร์นได้เซ็นสัญญาฉบับใหม่กับฟูลัม โดยปล่อยให้เขาอยู่ที่สโมสรจนถึงปี 2015 เป็นอย่างน้อย ขณะเดียวกันก็ย้ายไปเล่นให้ เบอร์มิงแฮมซิตี ทีมในลีกแชมเปียนชิปแบบยืมตัวตลอดฤดูกาล เขาประเดิมสนามในเกมที่แพ้วัตฟอร์ด 0-1 เมื่อวันที่ 3 สิงหาคม ค.ศ. 2013 และยังคงเป็นผู้เล่นตัวจริงของทีม เขาทำประตูแรกให้กับสโมสรจากลูกครอสของ พอล แคดดิส เขาทำประตูได้อีกในเกม ลีกคัพ รอบ 3 เมื่อวันที่ 25 กันยายน ที่เบอร์มิงแฮมเอาชนะ สวอนซีซิตี 3-1

ฟูลัมเรียกตัวเบิร์นได้ในวันที่ 2 มกราคม ค.ศ. 2014 หลังจากถูกเรียกตัว เบิร์นได้ประเดิมสนามให้กับทีมชุดใหญ่เมื่อวันที่ 4 มกราคม ค.ศ. 2014 ในการแข่งขันเอฟเอคัพ รอบ 3 กับ นอริชซิตี ที่ แคร์โรว์โรด หลังเกมกับนอริช ผู้จัดการทีมฟูลัมในเวลานั้น เรเน มิวเลนสตีน อดีตผู้ช่วยเซอร์ อเล็กซ์ เฟอร์กูสัน กล่าวว่าเขาคาดว่าเบิร์นจะกลับไปเล่นให้เบอร์มิงแฮมซิตี แบบยืมตัวเป็นครั้งที่ 2 แต่การย้ายทีมจะไม่เกิดขึ้น

จากนั้นเบิร์นก็ประเดิมสนามในพรีเมียร์ลีกโดยแพ้อาร์เซนอล 0-2 เมื่อวันที่ 18 มกราคม ค.ศ. 2014 หลังการแข่งขัน มิวเลนสตีนยกย่องผลงานของเบิร์น เบิร์นได้ลงเล่นให้ทีมชุดใหญ่จำนวนหนึ่งจนกระทั่งเขาได้รับบาดเจ็บที่กล้ามเนื้อ หลังจากที่หายไปนานหลายสัปดาห์ เบิร์นกลับมาสู่ทีมชุดใหญ่ในวันเสาร์ที่ 3 พฤษภาคม ค.ศ. 2014 ลงเล่น 58 นาที โดยพ่าย สโตกซิตี 1-4 ซึ่งส่งผลให้สโมสรตกชั้นสู่แชมเปียนชิปในฤดูกาลหน้า

ในฤดูกาล 2014-15 เบิร์นได้ปรากฏตัวครั้งแรกในฤดูกาล โดยเสมอกับ คาร์ดิฟฟ์ซิตี 1-1 เมื่อวันที่ 30 สิงหาคม ค.ศ. 2014 เขาทำประตูแรกให้ฟูลัมในเกมลีกคัพกับ ดองคัสเตอร์โรเวอส์ เมื่อวันที่ 23 กันยายน ค.ศ. 2014 ในวันที่ 21 ตุลาคม ค.ศ. 2014 เบิร์นเป็นกัปตันทีมฟูลัมเป็นครั้งแรกและทำประตูแรกในลีกของฤดูกาล โดยเสมอกับ รอเทอรัมยูไนเต็ด 3-3 อย่างไรก็ตาม เบิร์นดิ้นรนเพื่อตำแหน่งของเขาในทีมชุดใหญ่ ซึ่งเขาใช้เวลาเกือบทั้งฤดูกาลบนม้านั่งสำรอง เมื่อวันที่ 27 มกราคม ค.ศ. 2015 เบิร์นได้เซ็นสัญญาขยายสัญญากับสโมสรโดยจนถึงปี ค.ศ. 2015 เบิร์นจบฤดูกาล 2014-15 โดยลงเล่น 22 นัดและยิงได้ 1 ประตูในทุกรายการ

ในฤดูกาล 2015-16 เบิร์นแอสซิสต์ให้ คอลีย์ วูดโรว์ ทำประตูในนาทีสุดท้ายในเกมที่เสมอกับ ฮัดเดอส์ฟีลด์ทาวน์ 1-1 เมื่อวันที่ 22 สิงหาคม ค.ศ. 2015 หลังการแข่งขัน เบิร์นได้รับการเสนอชื่อให้เป็น แมนออฟเดอะแมตช์ จากแฟน ๆ ในเกมที่เสมอ มิดเดิลส์เบรอ 0-0 เมื่อวันที่ 17 ตุลาคม ค.ศ. 2015 เบิร์นได้ร่วมมือกับ ริชาร์ด สเตียร์แมน ซึ่งเป็นคู่หูเซ็นเตอร์แบ็คของเขารักษาสกอร์ 0-0 ไว้ได้และ เบิร์น ก็ได้รับเลือกให้เป็น แมนออฟเดอะแมตช์ ไม่นานเบิร์นก็เสียตำแหน่งผู้เล่นตัวจริงภายใต้ผู้จัดการทีมชั่วคราว ปีเตอร์ แกรนท์ แต่ในไม่ช้าเขาก็สามารถกลับมาเป็นผู้เล่นตัวจริงได้ภายใต้การคุมทีมของ สจวร์ต เกรย์ และ สลาวิซา โยคาโนวิช สโมสรได้เริ่มการเจรจาสัญญากับเบิร์น เบิร์นช่วยให้สโมสรรักษาสถานะทีมในลีกแชมเปียนชิปไว้ได้ในฤดูกาลหน้าเมื่อพวกเขาจบอันดับที่ 20 และลงเล่น 35 นัดในทุกรายการ

เมื่อจบฤดูกาล 2015-16 เบิร์นได้รับการปล่อยตัวจากสโมสรหลังจากสัญญาของเขาสิ้นสุดลง

วีแกนแอทเลติก[แก้]

เบิร์นเซ็นสัญญาสามปีกับ วีแกนแอทเลติก ซึ่งเลื่อนชั้นกลับสู่ลีกแชมเปียนชิป เพื่อเริ่มต้นใหม่หลังจากที่สัญญาของเขากับฟูลัมหมดลงเมื่อจบฤดูกาล 2015-16 เขาได้รับเสื้อหมายเลข 33 ซึ่งเขาก็สวมเสื้อหมายเลขนี้เมื่อย้ายมานิวคาสเซิลยูไนเต็ดด้วย

เบิร์นได้ประเดิมสนามให้กับวีแกนแอทเลติกในเกมเปิดฤดูกาล โดยแพ้ บริสตอลซิตี 1-2 เบิร์นกลายเป็นหนึ่งในนักฟุตบอลที่โดดเด่นในทีมและได้รับรางวัลนักเตะยอดเยี่ยมแห่งปีของสโมสร เขาทำประตูแรกให้กับวีแกนในการเอาชนะ เบอร์มิงแฮมซิตี ต้นสังกัดเก่าของเขา 1-0 เมื่อวันที่ 7 มีนาคม ค.ศ. 2017

ไบรตันแอนด์โฮฟอัลเบียน[แก้]

เบิร์นเซ็นสัญญา 4 ปีกับสโมสรในพรีเมียร์ลีก ไบรตันแอนด์โฮฟอัลเบียน เมื่อวันที่ 9 สิงหาคม ค.ศ. 2018 โดยไม่เปิดเผยค่าตัว เขาถูกยืมกลับไปที่ วีแกนแอทเลติก จนถึงเดือนมกราคม ค.ศ. 2019

เบิร์นกลับมาที่ไบรท์ตันหลังจากถูกยืมตัว และเปิดตัวเมื่อวันที่ 26 มกราคม ในเกมเอฟเอ คัพ รอบสามกับเวสต์บรอมวิช อัลเบี้ยน; การแข่งขันจบลงแบบไร้สกอร์ และเบิร์นได้รับเลือกให้เป็นแมนออฟเดอะแมตช์ เขาลงเล่นเป็นตัวจริงอีก 2 นัด ทั้งในเอฟเอ คัพ และนัดเปิดตัวกับสโมสรในวันเปิดฤดูกาล 2019-20 ที่ไปเยือน วัตฟอร์ด โดยเล่นในตำแหน่งแบ็คทรีร่วมกับ ลูอิส ดังค์ และ เชน ดัฟฟี ตามรายงานของ Telegraph เขาทำได้ยอดเยี่ยมเมื่อ Albion ชนะ 3-0 เขายังคงเป็นผู้เล่นตัวจริง และภายในสิ้นปี เขาเป็นผู้เล่นของไบรท์ตันเพียงคนเดียวที่ลงเล่นทุกนาทีในพรีเมียร์ลีก ในวันพฤหัสบดีที่ 1 มกราคม ค.ศ. 2020 เขากระดูกไหปลาร้าหักหลังจากชนกับ รีซ เจมส์ ของ เชลซี ทำให้เขาต้องเข้ารับการผ่าตัด และเขาสามารถกลับมาลงสนามได้ในวันจันทร์ที่ 8 กุมภาพันธ์

ในวันเสาร์ที่ 2 มกราคม ค.ศ. 2021 เบิร์นยิงเข้าประตูตัวเอง เสียจุดโทษ และได้รับใบเหลืองในเกมที่ไบรท์ตันตามหลัง 1-3 ก่อนคว้าแต้มสำคัญในเกมเสมอกับวูล์ฟแฮมป์ตัน 3-3 เบิร์นลงเล่นในชัยชนะ 1-0 ของไบรตันเหนือแชมป์เก่าจากฤดูกาลที่แล้วอย่าง ลิเวอร์พูล เมื่อวันพุธที่ 3 กุมภาพันธ์ ซึ่งเป็นชัยชนะในลีกครั้งแรกของพวกเขาที่ แอนฟิลด์ นับตั้งแต่ปี ค.ศ. 1982 ในวันอังคารที่ 18 พฤษภาคม ค.ศ. 2021 โดยมีแฟนบอลกลับมาที่สนามฟุตบอล เบิร์นยิงประตูแรกของเขาให้ไบรตันในเกมเหย้าที่เอาชนะ แชมป์ลีกฤดูกาลนี้ แมนเชสเตอร์ซิตี 3-2 โดยประตูชัยของ เบิร์น ทำให้ทีมนกนางนวลคว้าชัยชนะเหนือซิตีเป็นครั้งแรกนับตั้งแต่ปี ค.ศ. 1981

เบิร์นเป็นกัปตันทีมอัลเบียนเป็นครั้งแรกในเกมที่เปิดบ้านแพ้ วุลเวอร์แฮมป์ตันวอนเดอเรอส์ 0-1 เมื่อวันพุธที่ 15 ธันวาคม ค.ศ. 2021 ส่วนประตูที่สองของเขากับอัลเบียน เป็นลูกโหม่งหลังเกมเยือนเอฟเวอร์ตันในวันอาทิตย์ที่ 2 มกราคม ค.ศ. 2022 ก่อนที่พวกเขาจะชนะ 3-2

นิวคาสเซิลยูไนเต็ด[แก้]

เมื่อวันศุกร์ที่ 28 มกราคม ค.ศ. 2022 ไบรท์ตันปฏิเสธข้อเสนอราคา 7 ล้านปอนด์สำหรับเบิร์นจาก นิวคาสเซิลยูไนเต็ด สโมสรที่เขาสนับสนุนและเล่นให้ตอนเป็นเด็กซึ่งมีกลุ่มทุนจากซาอุดีอาระเบียเข้ามาครอบครองสโมสร สองวันต่อมา มีการตกลงค่าตัวที่ 13 ล้านปอนด์ และเบิร์นเซ็นสัญญา 2 ปีครึ่งกับนิวคาสเซิลในวันจันทร์ที่ 31 มกราคม ซึ่งเป็นวันที่ตลาดซื้อขายนักเตะปิดตัวลง เขาประเดิมสนามในวันอาทิตย์ที่ 13 กุมภาพันธ์ โดยมี ฟาเบียน ชาร์ เป็นคู่หูเซ็นเตอร์แบ็กคนใหม่ในชัยชนะ 1-0 ที่บ้านเหนือ แอสตันวิลลา และได้รับการเสนอชื่อให้เป็นแมนออฟเดอะแมตช์ของ สกาย สปอร์ตส์ ตามคำกล่าวของ แกรี เนวิล อดีตแบ็กซ้ายในตำนานของแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด ผู้วิจารณ์ของสกาย สปอร์ตส์ กล่าวว่า "[เบิร์น] ผลงานทั้งหมดของเขาดีมาก ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการโหม่งบอลของเขา

อ้างอิง[แก้]

  1. ↑ "Premier League clubs publish 2019/20 retained lists". Premier League. 26 June 2020. สืบค้นเมื่อ 9 July 2020.
  2. ↑ "Dan Burn: Overview". Premier League. สืบค้นเมื่อ 19 September 2021.
  3. ↑ "Dan Burn". Newcastle United F.C. สืบค้นเมื่อ 9 May 2022.
  4. ↑ "Dan Burn". Brighton & Hove Albion F.C. 20 September 2021. สืบค้นเมื่อ 20 September 2021.
  5. ↑ Starforth, Miles (21 September 2019). "Dan Burn: I was 'hurt massively' by Newcastle United release". Shields Gazette. สืบค้นเมื่อ 19 September 2021.
  6. ↑ "Burn Baby Burn". Fulham F.C. 10 December 2014. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 8 September 2015. สืบค้นเมื่อ 31 August 2016.
  7. ↑ "On-fire Burn living the dream at Wembley". News Post Leader. 27 May 2013. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 28 June 2018. สืบค้นเมื่อ 18 March 2018.
  8. ↑ "Dan Burn hoping unconventional journey from pushing Asda trollies to silencing Sergio Aguero takes him back to Wembley". The Daily Telegraph. 17 March 2018. สืบค้นเมื่อ 18 March 2018.
  9. ↑ Hindhaugh, Aaron (23 March 2017). "Exclusive Q&A with Wigan Athletic's Geordie defender Dan Burn". Newcastle 360. สืบค้นเมื่อ 9 December 2019.
  10. ↑ "Youth continue preparations". Darlington F.C. 29 July 2009. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 31 August 2009. สืบค้นเมื่อ 31 August 2016.
  11. ↑ "Miller struggling for Hereford trip". Hereford United F.C. 31 October 2009. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 12 June 2010. สืบค้นเมื่อ 31 August 2016.
  12. ↑ "Torquay United 5–0 Darlington". BBC Sport. 12 December 2009. สืบค้นเมื่อ 12 December 2009.
  13. ↑ "Darlington 1–3 Torquay United". BBC Sport. 6 March 2010. สืบค้นเมื่อ 31 August 2016.
  14. ↑ "Darlington 3–1 Barrow". BBC Sport. 3 January 2011. สืบค้นเมื่อ 31 August 2016.
  15. ↑ Stoddart, Craig (20 January 2011). "Cooper impressed with Darlington defender". The Northern Echo. สืบค้นเมื่อ 9 December 2019.
  16. ↑ Stoddart, Craig (19 May 2011). "Chandler takes the Darlington honour". The Northern Echo. สืบค้นเมื่อ 9 December 2019.
  17. ↑ "Burn deal still has some way to go". The Northern Echo. 12 April 2011. สืบค้นเมื่อ 31 August 2016.
  18. ↑ Scott, Will (28 March 2011). "Mark Cooper sings praises of Burn". The Northern Echo. สืบค้นเมื่อ 9 December 2019.
  19. ↑ "Darlington boss Cooper tips Dan Burn for higher level". BBC Sport. 30 March 2011. สืบค้นเมื่อ 9 December 2019.
  20. ↑ "Fulham Sign Burn". Fulham F.C. 14 April 2011. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 16 October 2013. สืบค้นเมื่อ 15 April 2011.
  21. ↑ Walker, Martin (14 April 2011). "Burn agrees Fulham deal". Darlington F.C. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 28 March 2012. สืบค้นเมื่อ 31 August 2016.
  22. ↑ "Back to his Roots". Fulham F.C. 8 November 2011. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 31 August 2016. สืบค้นเมื่อ 31 August 2016.
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=แดน_เบิร์น&oldid=10707950"