แชงกรี-ลา

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

แชงกรี-ลา (อังกฤษ: Shangri-La) เป็นดินแดนสมมุติที่ปรากฏในนวนิยายเรื่อง Lost Horizon [remark 1] ของเจมส์ ฮิลตัน นักเขียนชาวอังกฤษ ตีพิมพ์ครั้งแรกในปี ค.ศ. 1933 ฮิลตันพรรณนาว่าแชงกรี-ลาเป็นดินแดนลึกลับอยู่ในเทือกเขาสูงชันทอดยาว ตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกของเทือกเขาคุนหลุน ในนวนิยายกล่าวว่าผู้คนที่อาศัยอยู่ที่นี่ล้วนมีชีวิตยืนยาว มีความสุข อาจกล่าวได้ว่าสถานที่นี้เปรียบเหมือนสวรรค์บนดิน

ชื่อ แชงกรี-ลา มาจากภาษาทิเบต ཞང་(Shang) + རི (ri) + (La) มีความหมายว่า "Shang Mountain Pass" (ช่องเขาฉาง) มาจากชื่อจังหวัดอวีจังทางเหนือของวัดจาซีลวินโป ในทิเบต[1]"

นักวิชาการจำนวนหนึ่งเชื่อว่า แชงกรี-ลา คือ ศัมภละ นครในตำนานพุทธศาสนาแบบทิเบต [2]

ความสูง 3,140 เมตรเหนือระดับน้ำทะเล

เชิงอรรถ[แก้]

  1. ฉบับภาษาไทยใช้ชื่อว่า "ลับฟ้าปลายฝัน" [1] เก็บถาวร 2010-12-20 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน

อ้างอิง[แก้]

  1. Chandra Das - Tibetan English Dictionary
  2. LePage, Victoria (1996). Shambhala: The Fascinating Truth Behind The Myth Of Shangri-La. {{cite book}}: |access-date= ต้องการ |url= (help)