เจ้า ฟู่

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เจ้า ฟู่
จักรพรรดิแห่งราชวงศ์ซ่ง
ครองราชย์26 มีนาคม 1129 - 20 เมษายน 1129
ก่อนหน้าจักรพรรดิซ่งเกาจง
ถัดไปจักรพรรดิซ่งเกาจง
ผู้สำเร็จราชการจักรพรรดินีเมิ่ง
ประสูติ23 กรกฎาคม ค.ศ. 1127(1127-07-23)
สวรรคต28 กรกฎาคม ค.ศ. 1129(1129-07-28) (2 ปี)[1]
พระราชบิดาจักรพรรดิซ่งเกาจง

เจ้า ฟู่ (จีน: 趙旉; 23 กรกฎาคม 1127 - 28 กรกฎาคม 1129) เป็นพระราชโอรสเพียงพระองค์เดียวของจักรพรรดิซ่งเกาจง พระองค์เสด็จสวรรคตด้วยพระชนมายุเพียง 2 พรรษา หลังจากการสวรรคตของพระองค์ พระราชบิดาของพระองค์ก็ไม่มีรัชทายาทชายสายตรงทำให้สายของจักรพรรดิซ่งไท่จงสิ้นสุดลง และต้องส่งต่อราชบัลลังก์ให้กับพระราชโอรสบุญธรรมซึ่งมาจากสายของจักรพรรดิซ่งไท่จู่

พระราชประวัติ[แก้]

ในวันที่ 26 มีนาคม ค.ศ. 1129 เจ้า ฟู่ ได้ขึ้นครองบัลลังก์จากการกบฏที่นำโดยทหารรักษาวังที่นำโดย เหมียว ฟู (苗傅) และหลิว เจิ้งเหยียน (劉正彥) จากนั้นบังคับให้จักรพรรดิเกาจงสละราชบัลลังก์ให้กับเจ้า ฟู่ พระราชโอรสพระชนมายุ 1 พรรษาที่ปกครองภายใต้นามศักราชว่า Mingshou[2]

เชิงอรรถ[แก้]

  1. Song Shi (卷25)
  2. Bo (1977), pp. 941–942.

อ้างอิง[แก้]

  • Bo Yang (1977). Timeline of Chinese History 中國歷史年表. Taipei: Sing-Kuang Book Company Ltd.
  • Tao, Jing-Shen (2009). "The Move to the South and the Reign of Kao-tsung". ใน Paul Jakov Smith; Denis C. Twitchett (บ.ก.). The Cambridge History of China: Volume 5, The Sung Dynasty and Its Precursors, 907-1279. Cambridge University Press. pp. 556–643. ISBN 978-0-521-81248-1.