อาณาจักรสุธรรมวดี

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
อาณาจักรสุธรรมวดี

ศตวรรษที่ 4 ก่อนคริสตกาล–17 พฤษภาคม ค.ศ. 1057
สถานะอาณาจักร
เมืองหลวงสุธรรมปุระ (สุธรรมนคร, สะเทิม)
ภาษาทั่วไปมอญ
ศาสนา
พุทธเถรวาท
การปกครองราชาธิปไตย
ประวัติศาสตร์ 
• ก่อตั้งราชวงศ์
ศตวรรษที่ 4 ก่อนคริสตกาล
• อาณาจักรล่มสลาย
17 พฤษภาคม ค.ศ. 1057
ถัดไป
ทวารวดี
อาณาจักรพุกาม

อาณาจักรสะเทิม, สุวรรณภูมิ หรือ สุธรรมวดี (พม่า: သထုံခေတ် [θətʰòʊ̯ɰ̃ kʰɪʔ] หรือ သုဝဏ္ဏဘူမိ [θṵwəna̰bʊ̀mḭ]) เป็นอาณาจักรมอญที่เชื่อว่าก่อตั้งในพม่าตอนล่างราวศตวรรษที่ 4 ก่อนคริสตกาลจนถึงกลางคริสต์ศตวรรษที่ 11 มีศูนย์กลางที่เมืองสะเทิม[1]: 63, 77  มีการติดต่อค้าขายใกล้ชิดกับอินเดียใต้และศรีลังกา และกลายเป็นศูนย์กลางหลักของพระพุทธศาสนาเถรวาทในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เหมือนกับอาณาจักรมอญอื่น ๆ อาณาจักรสะเทิมเผชิญกับการบุกรุกทีละน้อยจากจักรวรรดิเขมร แต่ถูกพิชิตโดยอาณาจักรพุกามจากทางเหนือใน ค.ศ. 1057

ชื่ออาณาจักร[แก้]

ตามความเชื่อของชาวมอญ อาณาจักรนี้มีชื่อว่าสุวรรณภูมิ (พม่า: သုဝဏ္ဏဘူမိ) ซึ่งเป็นชื่อที่ประเทศไทยตอนล่างอ้างสิทธิและก่อตั้งเมื่อสมัยพุทธกาล ช่วงศตวรรษที่ 6 ก่อนคริสต์ศักราช สะเทิมเป็นชื่อในภาษาพม่าของ Sadhuim ในภาษามอญ ซึ่งมาจากคำว่า สุธรรมปุระ ในภาษาบาลี จากสุธรรม (ศาสาสุธรรมา) สถานที่สำหรับประชุมของเหล่าเทวดา[2]

ประวัติ[แก้]

ตามความเชื่อของชาวมอญ อาณาจักรสุธรรมวดีก่อตั้งในสมัยพุทธกาล มีกษัตริย์ปกครองทั้งหมด 59 พระองค์ โดยเชื่อว่ากลุ่มผู้ลี้ภัยทางการเมืองได้ก่อตั้งเมืองหงสาวดี ขึ้นในปี ค.ศ. 573[3] มีการติดต่อค้าขายใกล้ชิดกับอินเดียใต้และลังกา และกลายเป็นศูนย์กลางหลักของพระพุทธศาสนาเถรวาทในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้

อาณาจักรสุธรรมวดีสลายลงเนื่องจากพระเจ้าอนิรุทธ์ กษัตริย์แห่งพุกามได้ยกทัพมาตีและกวาดต้อนผู้คน ทรัพย์สมบัติ พระสงฆ์ พระไตรปิฎก รวมทั้งพระเจ้ามนูหะ กษัตริย์แห่งสุธรรมวดี กลับไปพุกาม ซึ่งพระองค์ได้ทรงสร้างวัดมนูหะ หรือวิหารพระอึดอัดไว้ ณ ที่นั่น

ดูเพิ่ม[แก้]

อ้างอิง[แก้]

  1. Coedès, George (1968). Walter F. Vella (บ.ก.). The Indianized States of Southeast Asia. trans.Susan Brown Cowing. University of Hawaii Press. ISBN 978-0-8248-0368-1.
  2. Shorto, p. 590
  3. Phayre, pp. 24–32

บรรรานุกรม[แก้]