ปริตร

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
(เปลี่ยนทางจาก พระปริต)

ปริตร (สันสกฤต: ปริตฺร; บาลี: ปริตฺต) แปลว่า ความต้านทาน เครื่องป้องกันรักษา เครื่องต้านทาน เครื่องป้องกันรักษา รวมหมายถึงเครื่องราง ของขลัง ของที่ช่วยบรรเทา วิธีป้องกันรักษา

ในพุทธศาสนา "ปริตร" หมายถึง พระพุทธมนต์ภาษาบาลี เช่นพระสูตรบางพระสูตรในเจ็ดตำนาน สิบสองตำนาน ซึ่งถือกันว่าศักดิ์สิทธิ์ สามารถคุ้มครองรักษา ป้องกันอันตรายต่างๆ และกำจัดทุกข์ ภัย โรคได้ เรียกเต็มว่า "พระปริตร" นอกจากนี้ยังใช้เรียกของมงคลที่ผ่านการสวดพระพุทธมนต์มาแล้ว เช่น ด้ายสายสิญจน์ เรียกว่า ด้ายพระปริตร น้ำพระพุทธมนต์ เรียกว่า น้ำพระปริตร

รายชื่อ[แก้]

  1. มงคลสูตร
  2. รัตนสูตร
  3. กรณียเมตตสูตร
  4. ฉัททันตปริตร, ขันธปริตร
  5. โมรปริตร
  6. วัฏฏกปริตร
  7. ธชัคคปริตร
  8. อาฏานาฏิยปริตร
  9. องคุลิมาลปริตร
  10. โพชฌังคปริตร
  11. อภยปริตร
  12. ชยปริตร

ดูเพิ่ม[แก้]

อ้างอิง[แก้]